Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΚΟΡΥΦΩΝΕΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ...Κι έτσι λοιπόν μπορείτε να ενημερώνεστε κι απο το blog αυτο για την υπόθεση της επιστροφής των μεγάλων Παλαιών και της Παγκόσμιας Συνωμοσία για την επίτευξη αυτού του στόχου. Immanentize The Eschaton!!!

Μου το 'δειξε το ερπετό, υπάρχει... Είναι έξω και γύρω μας. Είναι το μάτριξ, είναι το μέγα θηρίο, ο Αντίχριστος. Ζούμε μέσα του, ζεί μέσα μας. Είναι ένα λιοντάρι που ή σε τρώει ή το τρως. Είναι ένα τεράστιο φίδι που συνδέει τα πάντα, το χάος, και μας θολώνει το μυαλό. Και για να το αντιμετωπίσουμε πρέπει να είμαστε ξύπνιοι, να έχουμε σκοπό και να θέλουμε να ζήσουμε.
Ο Ηλίας μου έδειξε, όλοι είμαστε μόνο κατά το ήμισυ ζωντανοί. Και για να ζήσουμε πρέπει να πεθάνουμε. Μέχρι το θάνατό μας είμαστε ημιτελείς, ο θάνατος τελειοποιεί τον άνθρωπο. Τι εννοώ όμως;
Εδώ και αρκετό καιρό είχα πέσει σε ένα τέλμα. Ήμουν μόνος μου απέναντι στον υπολογιστή μου, και προσπαθούσα να κάνω την ώρα να περάσει. Δεν είχα τι να κάνω και δεν είχα σκοπό. Άνοιγα την τηλεόραση και έτρωγα εξαρτησιογόνα σκουπίδια. Έβαζα στοίχημα και προσπαθούσα να μάθω κάθε τι που γίνεται στις ομάδες... Πήγαινα στην δουλειά και μιζέριαζα, δούλευα χωρίς όρεξη και περίμενα να περάσει η ώρα να πάω σπίτι. Και για ποιό λόγο; Για να κορεστώ απέναντι στην οθόνη, για να δω ανωμαλίες στο rotten.com και στο lamermelculo.com, για να πιαστώ σε ένα άρθρο του wikipedia και να ικανοποιήσω την άποψη μου. Και νιώθοντας κενός μην κάνοντας κάτι ουσιαστικό, να χορτάσω με κρέας, ανθρώπινο και ζωικό, στο στομάχι μου και στο μυαλό μου, να δω σειρές και ταινίες κατεβασμένες από το internet, heroes, prisonbreak, lost... Και έτσι να ξεχαστώ και να αφεθώ στις ορμές μου. Μέσα σ' αυτή την διάλυση, άρχισα να αμφισβητώ το γιατί υπάρχω και να θεωρώ τον εαυτό μου σαν μια σαπουνόφουσκα έτοιμη να σκάσει. Ο θάνατος τόσο απλός όσο το σκάσιμο μιας φούσκας, ένα πλούπ! και σταματάς να υπάρχεις.
Και μου λέει: προσπάθησε να μην κορεστείς, να μην χορτάσεις, να απέχεις από το κρέας, να απέχεις από την ικανοποίηση της στιγμής. Προσπάθησε λίγο να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, να γίνεις πιο πνευματικός, πιο αιθέριος, σταμάτα να καθοδηγείσαι από τις ορμές σου και να παρασύρεσαι. Γίνε για λίγο καιρό ερημίτης, γιατί σε βλέπω να καταλήγεις σαν τα ζόμπι και τα βαμπιρια.
Και μου ζωγράφισε το φίδι και το αυγό και μου είπε: όταν σκάσει το αυγό και γεννηθείς πρέπει εσύ να είσαι ο δυνατός και όχι το φίδι. Η εξάρτηση στον υλικό κορεσμό τρέφει το φίδι. Χωρίς πνεύμα αφήνεσαι, ισοπεδώνεσαι, δεν σε νοιάζει αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις, είσαι μια σαπουνόφουσκα έτοιμη να σκάσει. Πρέπει να διψάς το να κάνεις τον εαυτό σου καλύτερο, να εξελίσσεσαι, να χαίρεσαι την κάθε σου ανάσα και να προσπαθείς κάθε επόμενη να είναι πιο καθαρή και πιο βαθειά. Μέχρι και την τελευταία σου πνοή, μέχρι να σπάσει το αυγό και να γεννηθείς...
Αυτά είπε και με συγκλόνισε, ξύπνησα. Λίγο ακόμα και θα είχα γίνει πραγματικό ζόμπι, ούτε καν βρυκόλακας, και ο Ηλίας θα έπρεπε να με τερματίσει... Και φοβάμαι, αυτή ήταν μια μικρή στιγμή διαύγειας, τι θα γίνει αν πάλι ξεχαστώ;