Κυριακή 4 Απριλίου 2010

ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΕΚΕΙΝΑ ΚΕΦ.1

ΠΩΣ Ο ΣΟΦΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΟΦΟΤΕΡΟΣ,ΟΤΑΝ ΛΑΒΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΦΟΡΜΗ,ΚΑΙ ΠΩΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΡΟΟΔΕΥΕΙ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ,ΟΠΩΣ ΛΕΓΕΙ Η ΘΕΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΑ,ΕΣΥ ΠΙΟ ΣΕΒΑΣΤΕ ΜΟΥ ΑΠ'ΟΛΟΥΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕΣ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΑΣ.ΕΚΑΝΕΣ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕΣ Ο,ΤΙ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΙ ΜΕ ΣΟΦΙΑ Ο ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ.ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΣ ΝΑ ΕΚΘΕΤΩ ΚΑΠΟΤΕ ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ,ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟ,ΟΣΕΣ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ,ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΟΦΟΣ ΣΤΑ ΘΕΙΑ,ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ(ΑΠΟ ΤΟ ΕΚ- ΚΑΙ ΚΑΛΩ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΥΝΑΞΗ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ.ΚΑΙ ΟΣΑ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ ΥΦΟΣ.ΥΠΕΔΕΙΞΕΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΩΡΩΝ ΤΟΥ ΑΙΩΝΩΣ ΤΟΥΤΟΥ(ΜΑΤΡΙΞ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ(ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ,ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις).ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΑΥΤΑ ΣΑΝ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝΩΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΔΙΟΤΙ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΦΕΤΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΛΙΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΤΡΙΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ "ΨΥΧΗΣ"
διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ (θανατος και αντιχριστη εποχη)καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. 14 στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, 15 καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, 16 ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· 17 καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ρῆμα Θεοῦ, – 18 διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς αὐτὸ τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων, 19 καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα μοι δοθῇ λόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου, ἐν παρρησίᾳ γνωρίσαι τὸ μυστήριον τοῦ εὐαγγελίου, 20 ὑπὲρ οὗ πρεσβεύω ἐν ἁλύσει, ἵνα ἐν αὐτῷ παρρησιάσωμαι ὡς δεῖ με λαλῆσαι.