πληροφορίες στον νου σας

. Μην καταχωρήσετε τις παρακάτω πληροφορίες στον νου σας σαν αποδεκτές ή όχι, καλές ή κακές, λογικές ή ανόητες, «έτσι» ή «όχι έτσι».

Μην μετατρέψετε αυτές τις πληροφορίες σε νέα σκοινιά που θα σας δέσουν περισσότερο.

Ερευνήστε αυτές τις πληροφορίες και ψάξτε την αλήθεια τους μέσα στον εαυτό σας. Είναι το ενδεδειγμένο.

Τα νήματα, τα οποία πολύ σωστά αναφέρονται στην ανάρτηση, είναι οι πεποιθήσεις.

Και όπως λέει η λέξη, η οποία βγαίνει από το πέποιθα = έχω πεισθεί, πεποιθήσεις είναι όλα εκείνα που πιστεύουμε σαν σωστά ή όχι.

Αλλά εδώ δημιουργείται το πρόβλημα.

Παίρνουμε πληροφορίες από το περιβάλλον και αναγκαστικά τις καταχωρούμε σε σωστές και λάθος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι έτσι όπως τις καταχωρήσαμε.

Επομένως μπορούμε να βάλουμε μια «κακή» πληροφορία στις «καλές» και το αντίστροφο.

Οι πληροφορίες αυτές όμως μετατρέπονται σε πεποιθήσεις (στα αόρατα σκοινιά της μαριονέτας) και αυτό περιπλέκει τα πράγματα για όποιον θέλει να απαλλαγεί από τα σκοινιά που τον κατευθύνουν.

Ορίστε και μερικά αποσπάσματα από βιβλία που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το θέμα. Τα «έκοψα» όσο γινόταν γιατί ξέρω ότι σήμερα κανείς δεν έχει διάθεση να κάθεται και να διαβάζει μεγάλα κείμενα (άλλο ένα σκοινί στην μαριονέτα):

#

Ο ασταθής νους, δεν καταλαβαίνει αυτά που λέμε εδώ.

Όπως λένε και οι Φιλοκαλικές σελίδες στο «Ο νους» σελίδα 6: Αλλά είναι τραγικό όταν στο νου λείπει η γνωστική και διακριτική αίσθησις. Τυφλώνεται τότε, εξέρχεται εντελώς από τον εαυτό του και αποκτά απόλυτες σχέσεις με τα δημιουργήματα με την κατ’ αίσθηση φύση των όντων…

Ο ασταθής νους διαβά­ζει αυτό το κεφάλαιο και ύστερα το ξεχνά. Έρχεται κατόπιν άλλο βι­βλίο και άλλο και στο τέλος καταλήγουμε σε οποιαδήποτε διδασκα­λία που μας πουλάει διαβατήριο για τον ουρανό, που μας μιλά πιο αισιό­δοξα, που μας βεβαιώνει για βολικότητες πέρα από τον θάνατο.

Έτσι είναι οι άνθρωποι, απλές μαριονέτες που ελέγχονται από αόρατα νήματα, μηχανικές κούκλες με ασταθείς ιδέες (οι οποίες αλλάζουν διαρκώς όπως ο άνεμος γυρίζει τον ανεμόμυλο) και χωρίς συνέ­χεια σκοπών.

#

Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι μία μαριονέτα ελεγχόμενη από αόρατες κλωστές. Το εγώ που σήμερα ορκίζεται αιώνια αγάπη, αργότερα αντικαθίσταται από άλλο που δεν έχει να κάνει τίποτε με τον όρκο, οπότε το άτομο υπαναχωρεί. Το εγώ που σήμερα ορκίζεται αιώνια αγάπη για μια γυναίκα, αργότερα αντικαθίσταται από άλλο που δεν έχει τίποτα να κάνει με αυτό τον όρκο, οπότε το άτομο ερωτεύεται άλλη και ο πύργος από τα τραπουλόχαρτα σωριάζεται στο πάτωμα.

#

Είναι λυπηρό που δεν είμαστε κύριοι του εαυτού μας, που διά­φορες ψυχολογικές οντότητες (Εγώ ή ελαττώματα) κάνουν ότι θέλουν μαζί μας. Δυστυχώς ούτε από μακριά δεν υποπτευόμαστε ότι μας συμ­βαίνει κάτι τέτοιο και ενεργούμε σαν απλές μαριονέτες ελεγχόμενες από αόρατες κλωστές. Το χειρότερο από όλα αυτά είναι ότι αντί να αγωνιζόμαστε για την ανεξαρτησία μας από όλα αυτά τα τυραννικά μυστικά, κάνουμε το λάθος να τα δυναμώνουμε και αυτό γίνεται όταν ταυτιζόμαστε μαζί τους.

#

Όπως υπάρχει μια εξωτερική ζωή, έτσι υπάρχει και μια εσωτε­ρική. Ο εξωτερικός άνθρωπος δεν είναι το παν. Το ψυχολογικό ξεδίπλωμα μας δείχνει την πραγματικότητα του Εσωτερικού Ανθρώπου. Ο εξωτερικός άνθρωπος έχει τον τρόπο ζωής του, είναι ένα όν με ποικίλες δραστηριότητες και χαρακτηριστικές αντιδράσεις στην ζωή, μια μαριονέτα που κινείται από αόρατα σκοινιά. Ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι το αυθεντικό Είναι, διαδικάζεται σε πολύ διαφορετικούς νόμους, δεν θα μπορούσε ποτέ να μετατραπεί σε ρομπότ. Ο εξωτερικός άνθρωπος θέλει να είναι βολεμένος, αισθάνεται κακοπληρωμένος, λυπάται τον εαυτό του. Αν είναι στρα­τιώτης φιλοδοξεί να γίνει στρατηγός, αν είναι εργάτης κάποιου ερ­γοστασίου διαμαρτύρεται όταν δεν τον προωθούν, θέλει να αναγνω­ριστεί οπωσδήποτε η αξία του κ.λ.π.

#

Ο άνθρωπος, αυτό το φτωχό ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ που χαρακτηρίζεται κατά λάθος ΑΝΘΡΩΠΟΣ, έχει ανακαλύψει χιλιάδες πολυπλοκότατες και δύσκολες μηχανές και ξέρει πολύ καλά ότι για να εξυπηρετηθεί από μια ΜΗΧΑΝΗ χρειάζεται αρκετές φορές πολλά χρόνια μελέτης και εκμάθησης. Αλλά όταν πρόκειται για τον ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ξεχνά εντελώς αυτό το γεγονός, παρόλο που και αυτός ο ίδιος είναι μια μηχανή πιο πολύπλοκη από όλες όσες έχει ανακαλύψει.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι γεμάτος από ολοκληρωτικά λαθεμένες ιδέες για τον εαυτό του, το χειρότερο όμως είναι ότι δεν θέλει να καταλάβει ότι πραγματικά είναι μια μηχανή.

Η ανθρώπινη μηχανή δεν έχει ελευθερία κινήσεων, λειτουργεί μοναδικά από πολλαπλές και διάφορες εσωτερικές επιρροές και εξωτερικές συγκρούσεις.

Όλες οι κινήσεις, ενέργειες, λόγια, ιδέες, αισθήματα, συγκινήσεις, επιθυμίες, της ανθρώπινης μηχανής προκαλούνται από εξωτερικές επιρροές και από πολλαπλές εσωτερικές αιτίες παράξενες και δύσκολες.

ΤΟ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ είναι ένα φτωχό κουκλάκι που μιλά, με μνήμη και ζωτικότητα, ένας ζωντανός κούκλος που έχει την ανόητη αυταπάτη ότι μπορεί να ΚΑΝΕΙ, όταν στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ΚΑΝΕΙ τίποτα. Φανταστείτε για μια στιγμή, αγαπητέ αναγνώστη, ένα μηχανικό κούκλο αυτόματα ελεγχόμενο από έναν πολύπλοκο μηχανισμό. Φανταστείτε ότι αυτός ο κούκλος έχει ζωή, ερωτεύεται, μιλά, περπατά, επιθυμεί, κάνει πολέμους κλπ.

Φανταστείτε ότι αυτός ο κούκλος μπορεί να αλλάξει ιδιοκτήτη κάθε στιγμή (επειδή κάθε τόσο αλλάζουν τα ελαττώματα που μας κυβερνούν). Πρέπει να φανταστείτε ότι κάθε ιδιοκτήτης είναι και ένα διαφορετικό πρόσωπο, έχει το δικό του κριτήριο, τον δικό του τρόπο διασκέδασης, αισθήματος, ζωής κλπ.

ΕΝΑΣ οποιοσδήποτε ιδιοκτήτης (ελάττωμα) θέλοντας να αποκτήσει χρήματα θα πατά ορισμένα κουμπιά και τότε ο κούκλος θα ασχολείται με το εμπόριο. Άλλος ιδιοκτήτης, μισή ώρα αργότερα ή μερικές ώρες μετά, θα έχει κάποια διαφορετική ιδέα, και θα βάζει τον κούκλο του να χορεύει και να γελά. Ένας τρίτος θα τον βάζει να παλεύει, ένας τέταρτος θα τον κάνει να ερωτευτεί μια γυναίκα, ένας πέμπτος θα τον κάνει να ερωτευτεί μια άλλη, ένας έκτος θα τον κάνει να μαλώσει με έναν γείτονα και θα ανακατευτεί η αστυνομία στο πρόβλημα που θα δημιουργηθεί και ένας έβδομος θα τον κάνει να αλλάξει κατοικία.

Πραγματικά ο κούκλος στο παράδειγμα μας δεν έχει κάνει τίποτα, αλλά αυτός νομίζει ότι ναι έχει κάνει, έχει την ψευδαίσθηση ότι ΚΑΝΕΙ, όταν στην πραγματικότητα δεν μπορεί να ΚΑΝΕΙ τίποτα, γιατί δεν έχει το ατομικό του ΕΙΝΑΙ (ξύπνια συνείδηση).

Χωρίς καμιά αμφιβολία όλα έχουν συμβεί όπως όταν βρέχει, όταν αστράφτει, όταν ζεσταίνει ο ήλιος αλλά ο φτωχός κούκλος πιστεύει ότι ΚΑΝΕΙ, έχει την ανόητη ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ότι τα έκανε όλα, όταν στην πραγματικότητα δεν έχει κάνει τίποτα. Είναι οι αντίστοιχοι ιδιοκτήτες του (τα εγώ, τα ελαττώματα) αυτοί που διασκέδασαν με τον φτωχό μηχανικό κούκλο.

Έτσι είναι το φτωχό σκεπτόμενο ζώο, αγαπητέ αναγνώστη: ένας μηχανικός κούκλος όπως στο χαρακτηριστικό μας παράδειγμα. Πιστεύει ότι ΚΑΝΕΙ, όταν στην πραγματικότητα τίποτα δεν ΚΑΝΕΙ, είναι μια μαριονέτα με κρέας και κόκαλα ελεγχόμενη από μια λεγεώνα ενεργειακών και λεπτών οντοτήτων που στο σύνολο τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται ΕΓΩ (το ελάττωμα), πολλαπλό ΕΓΩ. Το ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ αναφέρει όλες αυτές τις οντότητες σαν «δαιμόνια» και το πραγματικό τους όνομα είναι ΛΕΓΕΩΝΑ.

Αν πούμε ότι το ΕΓΩ είναι λεγεώνα από ΔΑΙΜΟΝΙΑ (από εγώ, από ελαττώματα) που ελέγχουν την ανθρώπινη μηχανή, δεν υπερβάλουμε. Έτσι είναι.

#

Αυτός που στ’ αλήθεια θέλει να πάψει να είναι ένας απλός μηχανικός κούκλος πρέπει να εξαλείψει κάθε μια από τις οντότητες (ελαττώματα) που στο σύνολο τους αποτελούν το ΕΓΩ. Κάθε μια από αυτές τις οντότητες παίζουν με την ανθρώπινη μηχανή. Αυτός που στ’ αλήθεια θέλει να πάψει να είναι ένας απλός μηχανικός κούκλος, πρέπει να αρχίσει να αποδέχεται και να παραδέχεται την ίδια του την ιδιότητα σαν μηχανή.

Αυτός που δεν θέλει να καταλάβει, ούτε να δεχτεί την ίδια του την ιδιότητα της μηχανής, αυτός που δεν θέλει να καταλάβει σωστά αυτό το γεγονός, δεν μπορεί πια να αλλάξει: είναι ένας δυστυχής, ένας κακομοίρης, όμως θα του άξιζε «να κρεμάσει μια πέτρα στο λαιμό του και να πέσει στην θάλασσα». Το Σκεπτόμενο Ζώο είναι μια μηχανή, αλλά μια πολύ ειδική μηχανή. Αν αυτή η μηχανή καταφέρει να καταλάβει ότι είναι ΜΗΧΑΝΗ, αν οδηγηθεί καλά και αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, μπορεί να πάψει να είναι μηχανή και να μετατραπεί σε ΑΝΘΡΩΠΟ.

Πριν απ’ όλα, είναι επείγον να αρχίσουμε την σε βάθος κατανόηση και σε όλα τα επίπεδα του νου ότι δεν έχουμε αληθινή ατομικότητα, ότι δεν έχουμε ένα ΜΟΝΙΜΟ ΚΕΝΤΡΟ Συνείδησης, ότι την μια καθορισμένη στιγμή είμαστε ένα πρόσωπο και την άλλη στιγμή άλλο (όταν θυμώνουμε, αγαπάμε, ζηλεύουμε, περηφανευόμαστε κλπ). Όλα εξαρτώνται από την οντότητα που ελέγχει την κατάσταση ανά πάσα στιγμή.

#

Ποιο είναι το χειρότερο εμπόδιο που υπάρχει στην διάλυση του εγώ (ελάττωμα); Ποιο θα είναι το χειρότερο συμβάν; Λαγνεία, ναι, όμως είναι μια φοβερή λέξη. Ποιος δεν την έχει; Ποιος από τους εδώ παρόντες θα μπορούσε να πει ότι δεν την είχε ποτέ; Πόσο δύσκολο είναι να ξεριζωθεί από μέσα μας! Όταν την αναλύσουμε από οποιαδήποτε άποψη, θα δούμε ότι δρα σε κάθε ένα από τους τρεις εγκεφάλους, σε διαφορετική μορφή. Στον καθαρά συγκινησιακό εγκέφαλο θα εκφραζόταν σαν αγάπη. Στον καθαρά κινητικο-ενστικτο-σεξουαλικό σαν ερωτισμός. Στον διανοητικό εγκέφαλο σαν σχέδια, προγράμματα συσχετισμένα με την αγάπη ή το πρόσωπο που την εμπνέει ή νομίζει ότι την εμπνέει. Χωρίς άλλο όλα αυτά δεν είναι παρά εκφράσεις του ίδιου εγώ που καλείται λαγνεία. Όμως βλέπετε πόσο διαφορετικά εκδηλώνεται στο διανοητικό εγκέφαλο, πόσο στην καρδιά και τέλος πόσο στον κινητικο-ενστικτο-σεξουαλικό εγκέφαλο. Επαναλαμβάνω ότι σαν ζωικό πάθος η λαγνεία στην καρδιά παίρνει άλλη μορφή, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αγάπη. Στην διανόηση παίρνει την μορφή σχεδίων ή αναμνήσεων που αναφέρονται σε αυτήν την αγάπη.

Κάθε εγώ έχει τους τρεις εγκέφαλους του: τον διανοητικό, τον συγκινησιακό και τον κινητικο-ενστικτο-σεξουαλικό. Κάθε εγώ είναι ένα πρόσωπο με τους τρεις εγκεφάλους του. Αυτό είναι ξεκά­θαρο. Έτσι μέσα μας υπάρχουν χιλιάδες πρόσωπα και το κάθε ένα από αυτά είναι οργανωμένο με τους τρεις εγκεφάλους του. Η προσωπικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μαριονέτα που κινείται με αόρατα σχοινιά.