ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ "και οπλιται παραταξεως" ΚΥΡΙΟΥ

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Πριν αρχίσει ο αόρατος πόλεμος ο εχθρός (διάβολος) κάνει τις κατάλληλες κατάλληλες προπαρασκευές οι οποίες και θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της πνευματικής/σωματικής μάχης. Βασικός στόχος του διαβόλου είναι ο άνθρωπος σιγά-σιγά να αρχίσει να πιστεύει περισσότερο στον εαυτό του παρά στον ΘΕΟ. Η προπαρασκευή συνοψίζεται στην ακόλουθη θεωρία.
"Κάνε τον άνθρωπο να πιστεύει ότι είναι ΘΕΟΣ, δίδαξέ του να αγαπά μονάχα τον εαυτό του, μέχρι λατρείας, και θα ξεχάσει το κάθε τι για τον ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ στους ουρανούς. ΕΓΩΛΑΤΡΕΙΑ! Αυτό είναι το σχέδιο και δουλεύει θαυμάσια..."
Οταν ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του ΘΕΟ τότε πλέον δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό. Δεν υπάρχει κάποιο κριτήριο. Το μόνο κριτήριο του είναι πως οτιδήποτε τον βλάπτει είναι κακό και οτιδήποτε τον ωφελεί είναι καλό. Αυτή η θεωρία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην σύγκρουση μεταξύ των εγωπαθών ανθρώπων.
Το ακόλουθο κείμενο μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο από αυτούς που δεν έχουν πέσει στην παραπάνω παγίδα και προέρχεται από τον έργο "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ" του π. Κλεόπα Ηλίε (Λόγος 15ος).
"Πριν αρχίσω με ολίγα λόγια σας λέγω ένα παράδειγμα: Εχετε ιδή, όταν κάποτε πάρει φωτιά ένα σπίτι ή μια θημωνιά από χόρτο ή άχυρο; Εάν συμβεί να έχει κάποιος πρόχειρα εκεί ένα λέβητα νερό, μπορεί εύκολα να σβήσει την φωτιά, πριν αυτή εξαπλωθεί. Εαν όμως επεκταθεί χρειαζεται πολύς κόπος και πολύ νερό για να κατασταλεί. Μαλιστα μερικές φορές είναι αδύνατον να αναχαιτισθεί η δυναμη και ορμή της φωτιάς. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την αμαρτία σε εμάς: Οταν δεν αγρυπνούμε στον κατάλληλο καιρό και δεν επικαλούμεθα το ΘΕΟ με την καρδιά μας, τότε η αμαρτία φυτρώνει στο νού μας, αυξάνεται, όπως το δέντρο και μας πολεμά με δύναμη για να μας οδηγήσει στην απώλεια (ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ).
Η αμαρτία (παραλογισμός) είναι ένας πονηρός διάβολος, λέγει ο Αγιος Εφραιμ ο Συρος, ο οποίος ΜΑΣ ΥΠΟΚΛΕΠΤΕΙ ΣΤΑΔΙΑΚΩΣ, ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΕΙ. Στην συνέχεια θα σας δείξω ποιες είναι οι βαθμίδες της αμαρτίας αρχίζοντας από την πρώτη:
1. Η πρώτη βαθμιδα της αμαρτίας είναι, όταν κάποιος κάνει το καλό όχι με καλό σκοπό και για τη δόξα του ΘΕΟΥ. Αυτο μας το δηλωνει ο θειος πατηρ Ιωάννης ο Δαμασκηνός όταν λέγει: <<το καλό δεν είναι καλό, όταν δεν γίνεται με καλόν τρόπο>>, ενω ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει ότι <<ο ΘΕΟΣ σε όλα τα έργα μας εξετάζει των σκοπό των>>.
2. Δευτερη βαθμίδα αμαρτίας είναι όταν κάποιος δεν εργάζεται τέλεια το αγαθό. Ενα παράδειγμα: Κάποιος προσεύχεται στο ΘΕΟ, όχι με το νου και την καρδιά αλλά μόνο με το στόμα και τα χείλη, διότι ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΖΕΤΑΙ Ο ΝΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΦΘΑΡΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Επίσης, όταν κάποιος νηστεύει από φαγητά και ποτά, αλλά όχι και από τις αμαρτίες των αισθήσεων, του νου και της καρδιάς.
3. Η τρίτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΛΟΓΙΣΜΟΥ που πλησιάζει αθόρυβα με εμπαθείς διαθέσεις. Ιδού ένα παράδειγμα: Μια σκέψη γυναικείου προσώπου ή χρημάτων ή κενοδοξίας ή οργής τα οποία προσβάλουν την καθαρότητα της μνήμης.
4. Τέταρτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι ο συνδιασμός, δηλ. Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΝΗΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ.
5. Πέμπτη βαθμίδα είναι η ΝΟΕΡΑ ΜΑΧΗ με τους κακούς λογισμούς, από την οποία εξαρτώνται και οι άλλοι βαθμοί της αμαρτίας. Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ (εδώ παίζει ρόλο το προπαρασκευαστικό στάδιο. Εαν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στο ΘΕΟ παραδίδεται χωρίς αντίσταση στην αμαρτία, εφόσον θεωρεί ότι είναι καλό για τον εαυτό του. Δεν ξέρει όμως ότι έτσι αρχίζει το ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ του από την αμαρτία). Αυτός που έχει επίγνωση του αόρατου πολέμου προσπαθεί με τους καλούς λογισμούς και προπαντώς με την νοερά προσευχή να αντισταθεί.
6. Η έκτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι η συγκατάθεση που δεν αρκείται πλέον στην συνομιλία με τον λογισμό, αλλά λόγω φιλαυτίας και εμπάθειας, ενδίδει σε αυτόν και ο άνθρωπος τον δέχεται πλέον στον νου του για να τον πράξει.
7. Η έβδομη βαθμίδα είναι η με το νου αμαρτία, όπως μας λέγει ο Θειος Μάξιμος: << ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΓΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΝΟΕΡΑ ΝΑ ΔΕΧΘΗ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΠΙΕΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΤΟΥ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ, ΩΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ>>. Οταν φθάσει ο άνθρωπος σε αυτήν την κατάσταση, τότε Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΠΑΤΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ, ΚΑΙ ΒΑΔΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ.
8. Η όγδοη βαθμίδα της αμαρτίας είναι η επιτέλεσης της με το έργο. Οταν κάποιος δεν αγωνισθεί, το κατά δύναμη στις προηγούμενες φάσεις της αμαρτίας και επιτρέψει σε αυτή να τον αιχμαλωτίσει νοερά, ΤΟΤΕ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ. Αυτό συμβαίνει με όλες τις αμαρτίες (παραλογισμοί) που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους (γαστριμαργία, φονος, μέθη, πορνεία, κλοπή και άλλων...)
9. Η εννάτη βαθμίδα είναι Η ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ.
10. Η δεκάτη βαθμίδα είναι Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ. Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΕΙ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ. Διότι εφόσον είναι αιχμάλωτος της αμαρτίας και της συνήθειας στο κακό, συγχρόνως είναι και δούλος του διαβόλου ο οποίος είναι ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ (ΥΛΗΣ).
11.Η ενδεκάτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, η οποία είναι και η χειρότερη από όλες, διότι οδηγεί τον άνθρωπο στον παρόντα και αιώνιο θάνατο. Οταν ο διάβολος υποδουλώσει τον άνθρωπο με την αμαρτία μέχρι του βαθμού της συνήθειας, τότε του λέγει στο αυτί: "ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΤΙ ΣΥΝΗΘΗΣΕΣ ΠΛΕΟΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙΣ, ΔΙΟΤΙ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΣ. ΟΠΟΤΕ ΜΗ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ Η' ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΟΥ ΗΛΙΚΙΑ 'Η ΕΠΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ". Συνεπώς συμβουλεύει τον άνθρωπο να αμαρτάνει (ΠΑΡΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ) πάντοτε λέγοντάς του: "ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΕΧΑΣΕΣ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΟΣΟ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΗ, ΚΥΤΤΑΞΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΣΥΝΗΘΙΣΕΣ".
12. Η δωδεκάτη βαθμίδα της αμαρτίας είναι Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ. Οσο ο άνθρωπος έχει χρήματα και μπορεί να παραλογίζεται όλο και κάτι καινούργιο θα μηχανεύεται για να περνά την ώρα του μέχρι να πεθάνει. Ο άνθρωπος στην πραγματικότητα ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ και ξεπέφτει στο επίπεδο του άλογου ζώου. Υπάρχουν όμως και αυτοί που είναι εξαρτημένοι και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τα πάθη τους και εφόσον δεν πιστεύουν σε μεταθάνατο ζωή, πάνω στην απελπισία τους εφόσον δεν βρίσκουν νόημα στην ζωή τους, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ. Αυτή είναι η τραγική κατάληξη ενός όντος το οποίο το τυραννάει μια συνείδηση παραλογισμένη".
-Τελος αποσπάσματος από το έργο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ-
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΟ άνθρωπος εξαιτίας της ΑΝΙΑΣ που τον ταλαιπωρεί, προσπαθεί να βρει τρόπους μέσα από την ύλη για να περνά την ώρα του. Δυστυχώς όμως δεν καταλαβαίνει ότι ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ. Αυτός ο φαύλος κύκλος συντηρείται με τα χρήματα του θύματος ο οποίος στην προσπάθεια να βρει διέξοδο στο υπαρξιακό πρόβλημά του αγοράζει ότι του δίνουνε ακόμα και οταν δεν το χρειάζεται...φτάνει δηλαδή ακόμα και στον ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ. Οταν ο άνθρωπος παραλογίζεται στην ουσία ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ. Τα πάντα στον κόσμο ακολουθούν ΤΟΝ ΛΟΓΟ. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΡΑ ΠΑΡΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΩΣ ΟΝ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΜΕΡΟΝΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ.
ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΠΟΛΕΜΟ
Για την αντιμετώπιση των κακών λογισμών οι οποίοι οδηγούν στην διάπραξη του παραλογισμού της αμαρτίας, χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα πνευματικά όπλα:
1. Απαθές μίσος για την αμαρτία και τους δαίμονες (σφόδρα αγάπη προς τον ΘΕΟΝ) + Ταπείνωση Επίπεδο δράσης: πνευματικόΠαρενέργειες: ψυχολογική πίεση, κατάθλιψη
2. Αναυσία (αναισθησία στην σαρκική ηδονή) + Εγκράτεια Επίπεδο δράσης: πνευματικό, σωματικό Παρενέργειες: ιδρώτας, σωματική κούραση

Ο αμυντικός πυρήνας είναι το ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΣ κατά των δαιμόνων. Αυτό το μίσος υποστηρίζεται από την ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ αναγνωρίζοντας έτσι την μικρότητάς μας στον πόλεμο των δαιμόνων και ζητάμε την βοήθεια του Χριστού για να αντέξουμε. Χωρίς ταπείνωση η ήττα μας είναι βέβαιη. Η Αναυσία και η Εγκράτεια επεμβαίνουν όταν χαθεί στιγμιαία το ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΣ εξαιτίας της πίεσης των δαιμόνων δίνοντας στην ψυχή τον χρόνο που χρειάζεται έτσι ώστε το ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΣ να ενεργοποιηθεί ξανά.
Το απαθές μίσος λειτουργεί σαν ένα είδος κερκόπορτας. Μερικές φορές εξαιτίας της μάχης με τους δαίμονες η πόρτα μένει ανοικτή (έχουμε εξασθένηση του ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΥΣ λόγω σωματικής και ψυχικής κούρασης). Οπότε οι δαίμονες εισβάλουν με στόχο την προσβολή της ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ. Το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ψυχής χρησιμοποιεί την Αναυσία και την Εγκράτεια για να συγκρατήσουν την ορμή των δαιμόνων. Μερικές φορές μάλιστα είναι δυνατόν μόνη η ΑΝΑΥΣΙΑ να μπορεί να συγκρατήσει τους δαίμονες ακόμη και όταν το ΛΟΓΙΚΟ είναι εκτός μάχης. Αν τελικά το ον βλακωδώς υποκύψει στις φιλήδονες υποσχέσεις των δαιμόνων τοτε οι δαίμονες διαλύουν την ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ και στην θέση της χτίζουν τον ΕΓΩΙΣΜΟ. Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ σκοτίζει το ΛΟΓΙΚΟ και μόλις γίνει αυτό τότε υποκύπτει και το ΘΥΜΙΚΟ μέρος της ψυχής στους παραλογισμούς των δαιμόνων. Η πτώση είναι γεγονός.

ΑΝΑΛΥΣΗ
Το βιολογικό μας σώμα έχει τον δικό του βιολογικό κύκλο. Συνήθως δεν το αφήνουμε να ολοκληρώσει τον βιολογικό του κύκλο κυρίως λόγω των φιλήδονων σαρκικών τάσεων μας. Οπότε με τον παραλογισμό μας συντελούμε αυτό που λέμε βιασμό του σώματός μας.
π.χ. Ενώ δεν είναι η ώρα για φαγητό παρόλα αυτά εφόσον νιώθουμε λιγάκι πεινασμένοι , τρώμε νωρίτερα. Διαταράσουμε δηλαδή την λειτουργία του σώματος.
Υπάρχουν στιγμές όπου η οντότητά μας (σώμα και ψυχή) χρειάζεται λίγη χαλάρωση και ξεκούραση. Αυτή ακριβώς είναι η στιγμή όπου:
1. Tο σώμα μας συνηθίζει την χαλαρότητα.
2. Aυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην ψυχή η οποία επίσης χαλαρώνει. Η υπερβολική χαλάρωση όμως οδηγεί στην λήθη και έτσι ξεχνιέται το Απαθές μίσος κατά των δαιμόνων.
3. Οι δαίμονες αρπάζουν την ευκαιρία εφόσον δεν υπάρχει η βασική ασπίδα προστασίας της ψυχής και αρχίζουν την επίθεσή τους με πρώτο στόχο την εξαφάνιση της αρετής της ταπείνωσης από το θύμα τους. Στόχος είναι η ανάπτυξη του Εγωισμού στο θύμα.
4. Αρχίζουν λοιπόν τον βομβαρδισμό του θύματος με παράλογες σκέψεις χρησιμοποιώντας πάντα τους ερεθισμούς του σώματος (το οποίο χαλαρώνει) ή τις διάφορες διεφθαρμένες εξωτερικές επιδράσεις (π.χ η τηλεόραση βρίθει από προβολή σαρκικών ακολασιών και παραλογισμών).
5. Το θύμα αρχίζει να νιώθει την αφόρητη πίεση των διεφθαρμένων παραλογισμών των δαιμόνων. Η χαλαρότητα και οι ηδονικές εκρίσεις του σώματος δεσμεύουν το ΘΥΜΙΚΟ μέρος της ψυχής σε σημείο που αρχίζει πλέον να επηρρεάζεται σοβαρά το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ψυχής. Το ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟ μέρος της ψυχής παύει να επιζητεί την ΘΕΩΣΗ αλλά την παράλογη ηδονική ευχαρίστηση.
6. Η ΑΝΑΥΣΙΑ και η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ είναι βοηθητικά του ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΥΣ. Από μόνα τους δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Πρέπει όμως να χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή έτσι ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στο ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ψυχής να ανασυνταχθεί και να ενεργοποιήσει το ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΣ το οποίο κατασυντρίβει τους δαίμονες πριν αυτοί προλάβουν να διαλύσουν την ταπείνωση. Από την στιγμή που το θύμα δέχεται να πράξει τους παραλογισμούς στην καρδιά του, τότε πλέον χάνεται η ταπείνωση και επικρατεί το ΕΓΩ του θύματος.
8. Το ΕΓΩ=ΠΑΡΑΛΟΓΟ αντικαθιστά τον ΛΟΓΟ. Το Αγιον Πνεύμα εγκαταλείπει το θύμα. Δεν έχει θέση πλέον σε μια ψυχή που δέχεται να διαπράξει βρωμερά και παράλογα.
9. Από την στιγμή που θα χαθεί και η Ταπείνωση τότε τα πάντα καταρρέουν αμέσως. Το θύμα υποκύπτει στον παραλογισμό ορισμένων δευτερολέπτων έντονης ηδονής και μετά ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΑΙ από τους δαίμονες. Είναι αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς που θα νιώσει ο άνθρωπος όταν θα βρεθεί στην κόλαση. Το συναίσθημα της εγκατάλλειψης, της απελπισίας και του φόβου.

ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ
1. ΛΟΓΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΨΥΧΗΣ + ΑΝΑΥΣΙΑ
Σε περίπτωση στιγμιαίας απώλειας του ΑΠΑΘΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ κατά των δαιμόνων, το αμέσως επόμενο όπλο είναι η χρήση της αναυσίας η οποία σε συνδιασμό με το λογικό θα θέσει και πάλι σε επαγρύπνηση το ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΣ (ΘΥΜΙΚΟ μέρος ψυχής).
Η αναυσία καταπολεμά κυρίως τα άτοπα σκιρτήματα της σάρκας καθώς και τα ηδονιστικά συμπτώματα της σάρκας. Αυτά τα συμπτώματα χρησιμοποιούνται από τους δαίμονες για να πλήξουν καίρια το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ψυχής. Μέσα από την στιγμιαία ευφορία που νιώθει ο άνθρωπος, οι δαίμονες προσπαθούν να παγιώσουν μια ψευδή κατάσταση στην συνείδηση (ΛΟΓΙΚΟ) του ανθρώπου. Δηλαδή είναι σαν να του λένε ότι "κοίτα όπως βλέπεις δεν έχεις ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΣ εναντίον μας αφού πλέον σου αρέσει αυτή η ευφορία της σαρκικής ηδονής, πάψε λοιπόν να αντιστέκεσε και απόλαυσε την ηδονή". Η όλη κατάσταση και κάτω από την πίεση της ηδονής μπορεί να οδηγήσει σε ΣΚΟΤΙΣΜΟ του ΛΟΓΙΚΟΥ. Αυτό σημαίνει ότι οι δαίμονες μπορούν να πλήξουν την ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ. Οταν ο παράλογος άνθρωπος επιδιώκει την κτηνώδη ικανοποίηση των σαρκικών ενστίκτων του τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα κοινό θηρίο της ζούγκλας. Απώλεια της ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ σημαίνει κυριαρχία του ΚΤΗΝΩΔΟΥΣ ΕΓΩ άρα η ψυχή θα ακολουθήσει το ΠΑΡΑΛΟΓΟ με συνέπεια τον ξεπεσμό της.
Η ΑΝΑΥΣΙΑ σταματάει έγκαιρα την πλάνη. Αναδιοργανώνει το ΛΟΓΙΚΟ το οποίο με την βοήθεια του ΑΠΑΘΕΣ ΜΙΣΟΥΣ θέτει τα πράγματα στην σωστή τους βάση.
Η ΑΝΑΥΣΙΑ λειτουργεί στο ΘΥΜΙΚΟ χώρο της ψυχής και έχει άμεση σχέση με αυτό που ονομάζουμε καρδιακή νοερά προσευχή. Η ΑΝΑΥΣΙΑ ενισχύεται από την καρδιακή νοερά προσευχή η οποία όταν εκτελείτε σωστά ανεβάζει την πνευματική ηδονή σε τέτοια επίπεδα σε σημείο όπου η σαρκική ηδονή να εξαλείφεται τελείως. Η πνευματική ηδονή είναι συνεχής και δεν τελειώνει ποτέ. Αυτός που βιώνει την πνευματική ηδονή δεν έχει ανάγκη από την σαρκική. Οι διάφορες παράλογες σαρκικές ακολασίες όχι μόνο δεν τον ενοχλούν αλλά του προξενούν και γέλιο εξαιτίας της παράλογης φύσης αυτών. Η πνευματική ηδονή χαρίζεται απλόχερα από τον Χριστό χωρίς αντάλαγμα. Το μόνο που ζητά ο Χριστός είναι να δεχτούμε ότι η ζωή μας εξαρτάται μόνο από Αυτόν. Ετσι αποκτούμε ψυχική ηρεμία και γαλήνη και οι παράλογοι σαρκικοί παραλογισμοί υποχωρούν. Αντίθετα η σαρκική ηδονή κρατάει λίγο και μας ανταμοίβει με τον βιασμό του σώματός μας και την εξασθένησή του. Αυτό που κυριαρχεί μετά το πέρας της σαρκικής ηδονής είναι η εξάντληση και ένα αίσθημα αηδίας (αυτό το νιώθουν όσοι έχουν νιώσει την πνευματική ηδονή και συναισθάνονται την έκπτωσή τους).
Αν κάποιος εργαστεί πολύ στην νοερά προσευχή τότε παρατηρήτε το εξής περίεργο. Ακόμα και αν το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ψυχής δώσει εντολή για την διάπραξη της αμαρτίας, τότε το ΘΥΜΙΚΟ μέσω της αναυσίας αντιδρά και αντιστέκεται. Αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος δεν χάθηκε αφού υπάρχουν δυνάμεις (η χάρη του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!!!) οι οποίες αντιστέκονται ακόμα και όταν το ΛΟΓΙΚΟ είναι υποχείριο των δαιμόνων !!!!. Αν όμως το ΛΟΓΙΚΟ συνεχίσει συνειδητά να διαπράτει στο νου τις αμαρτίες που ορίζουν οι δαίμονες μέσω του ΕΠΙΘΥΜΗΤΙΚΟΥ τότε η σάρκα θα αντιδράσει προκαλώντας σαρκική ηδονή και ευχαρίστηση στο δύστυχο ον. Πλέον έχουμε αχρήστευση της ΑΝΑΥΣΙΑΣ και τελικά το ΘΥΜΙΚΟ υποκύπτει και πλέον επιθυμεί την σαρκική ηδονή. Το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ εκδιώκεται εκ της ψυχής και εκεί εγκαθείσταντε τα βρωμερά πάθη της πορνείας, φιλαργυρίας, γαστριμαργίας κλπ. Το ον θα πρέπει πάλι να ξεκινήσει από το μηδέν για να ανεβεί στα ανώτερα πνευματικά επίπεδα. Οποιος επιθυμεί να προσπαθήσει πάλι θα πρέπει να ακολουθήσει το μυστήριο της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ.
2. ΛΟΓΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΨΥΧΗΣ + ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ
Ενας άλλος πολύ συνηθισμένος τρόπος επίθεσης των δαιμόνων είναι οι διάφορες παράλογες απαιτήσεις που θέλουν να επιβάλλουν στην ψυχή μας. Κατά κύριο λόγο εκμεταλλεύονται την ΡΑΘΥΜΙΑ (βαρεμάρα) μας. Ορισμένα παραδείγματα αφορούν περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι κάνουν πράξεις μόνο και μόνο γιατί εκείνη την στιγμή βαριούνται και δεν ξέρουν πως να περάσουν την ώρα τους. Ορισμένοι, τρώνε ενώ δεν πεινάνε, άλλοι ακούνε μουσική για να περάσει η ώρα και άλλοι πάλι αποβλακώνονται στην τηλεόραση. Ολοι αυτοί οι άνθρωποi τροφοδοτούν το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ψυχής με καταστάσεις οι οποίες οδηγούν στον ΠΛΗΡΗ ΣΚΟΤΕΙΣΜΟ ΤΟΥ. Ο σκοτεισμός του ΛΟΓΙΚΟΥ επιφέρει την απώλεια της ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ αφού πλέον οι επιθυμίες των ανθρώπων κατά κύριο λόγο είναι παράλογες. Οπότε οι άνθρωποι είναι έρμαια των δαιμόνων. Δυστυχώς οι άνθρωποι αντί να επικαλούντε τον Χριστό όταν βαριούνται, προτιμάνε τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Δεν ξέρουν όμως ότι αυτά θα τους οδηγήσουν σε μεγαλύτερες και πιο παράλογες καταστάσεις. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν αλλά τελικά είναι υπόδουλοι στα ΠΑΘΗ τους.
Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ λοιπόν παίζει το πολύ σημαντικό ρόλο στο να διατηρεί καθαρό το ΛΟΓΙΚΟ. Πριν κάνεις κάτι ρώτα τον εαυτό σου. ΓΙΑΤΙ να το κάνω αυτό; Εχει νόημα; Αν ναι τότε κάντο αν όχι ΤΟΤΕ ΑΡΝΗΣΟΥ. Αν πάσχεις από βαρεμάρα τότε να ξεπερνάς την βαρεμάρα σου με την επίκληση του "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με (βόηθα με)." ή ασχολήσουμε με κάτι το οποίο σου προσφέρει την χαρά της δημιουργίας. Μη σπαταλάς το χρόνο σου άσκοπα.
ΓΝΩΜΙΚΑ
"Εαν νικήσεις τους εχθρούς σου είσαι δυνατός. Αν νικήσεις τον εαυτό σου είσαι ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ "- ΛΑΟ ΤΣΕ -
"Το αμάρτημα είναι αρρώστεια, ασκήμια και αδυναμία " - ΠΛΑΤΩΝ -
"Πρόσεχε, είσαι προικισμένος με εξουσία να άρχεις όλων των κτισμάτων. Διατί προσπαθείς να γίνεσαι δούλος των παθών; Διατί απορρίπτεις το αξίωμα που σου έδωσε ο Δημιουργός; Δεν νομίζεις ότι γίνεσαι περίγελως εις τα άλλα κτίσματα, όταν από άρχων γίνεσαι δέσμιος των παθών σου;" - ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ -
"Στην εσωτερική ζωή δεν υπάρχει στάση. Εαν δεν προχωρήσουμε πέφτουμε. Πρέπει να αποφεύγουμε την πτώση από τα ίδια μας τα αμαρτήματα. Υστερα από κάθε πτώση η μετάνοια μας εξασθενεί."-ΜΙΧΑΗΛ ΕΡΗΜΙΤΗΣ->
"Πριν από κάθε πτώση είχα την αίσθηση ότι είχα πετύχει. Το αίτιο της πτώσεως: Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ."-DAY8th-
"Το πρόβλημα του θανάτου δεν λύνεται με τον ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ μας μέσα στην ύλη. Το πρόβλημα λύνεται μόνο με την ΕΦΑΡΜΟΓΗ του ΛΟΓΟΥ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οσο και να έψαξα δεν βρήκα άλλο δρόμο. Η εφαρμογή του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΛΟΓΟΥ σου δίνει την αίσθηση ότι γίνεσε ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ"-DAY8th-
- 20 Ιουλίου, 2001 -

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ
Οφείλουμε να νεκρώσουμε τα πάθη τα οποία δεν μπορούν να αιτιολογηθούν. Κάτι το οποίο δεν δικαιολογεί τον λόγο ύπαρξης του δεν δύναται και να υπάρχει. Οταν όλες οι πράξεις μας είναι χωρίς αιτία και σκοπό αλλά μόνο για την ικανοποίηση των ζωικών ενστίκτων μας τότε αναμφίβολα αυτός ο παραλογισμός περνάει στην ψυχή μας, το λογικό μέρος της οποίας εγκρίνει τον παραλογισμό. Οταν η ψυχή είναι παράλογη τότε είναι και ανύπαρκτη. Οι ηδονές των ζωικών ενστίκτων υπάρχουν για να επιτυγχάνεται η επιβίωση της ψυχοσωματικής μας οντότητας. Δηλαδή, εφόσον ζούμε σε αυτόν τον φθαρτό κόσμο, θα πρέπει το σαρκικό σώμα να επιβιώσει έτσι ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στην ψυχή για να μπορέσει να ασκηθεί επιτυχώς στο έργο της εφαρμογής του Λόγου και της βίωσης της κατάστασης ΤΟΥ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ (ΟΝ).
Αν η ικανοποίηση αυτών των σαρκικών ενστίκτων δεν συνοδεύεται και από το αιτιολογικό αποτέλεσμα τότε δυστυχώς όλη η ύπαρξη μας κινείται στον χώρο του παραλόγου άρα της ανυπαρξίας. Η φθαρτή σωματική μας οντότητα ρέπει προς τον χώρο του ΜΗ ΟΝ, δηλαδή της ανυπαρξίας. Η ψυχική μας οντότητα είναι βέβαια και αυτή φθαρτή εφόσον είναι κτιστή αλλά ρέπει από την φύση της προς στο ΟΝ γιατί είναι πνοή ΘΕΟΥ. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Νιώθει μέσα του τις δυνάμεις του ΜΗ ΟΝ να προσπαθούν να επιβάλλουν τον παραλογισμό στην ΨΥΧΗ. Η πίεση που ασκείτε στο θυμικό μέρος της ψυχής είναι αφόρητη γι' αυτό θα πρέπει το λογικό μέρος της ψυχής να βρίσκει τρόπους για να αποβάλλει αυτή την πίεση. Οταν μια παράλογη σκέψη γίνεται αποδεκτή από την ψυχή αυτό σημαίνει ότι έχει αιτιολογηθεί ο λόγος ύπαρξης της παράλογης σκέψης. Αυτή η αιτιολογία αποτελεί ΠΛΑΝΗ στην οποία πέφτει το λογικό μέρος της ψυχής το οποίο δέχεται να ικανοποίησει επιθυμίες του ΜΗ ΟΝ για την επίτευξη ΜΗ ΟΝ. Η τέλεια παγίδα η οποία οδηγεί μετά το θάνατο αυτομάτος την ψυχή στο ΜΗ ΟΝ (ανυπαρξία). Οσο ο άνθρωπος είναι εν ζωή μπορεί να πετύχει την ΟΝ κατάσταση. Ας θυμηθούμε την περίπτωση του ληστή στον σταυρό δίπλα στον Χριστό. Ο Σωτήρ μας Ιησούς Χριστός υπόσχεται στον συσταυρωθέντα με Αυτόν αλλά μετανοήσαντα ληστή, τον παράδεισο, στον οποίο και του είπε: "Αμήν λέγω σοι, σήμερον έση μετ' εμού εν τω παραδείσω" (Λουκ. 23,43). Αυτό μας δείχνει ότι Ο ΘΕΟΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΟΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, ΕΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΜΕ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.
Μόνο όταν το λογικό μέρος της ψυχής έχει επίγνωση του τι πραγματικά συμβαίνει μέσα στην ψυχοσωματική οντότητα, τότε είναι δυνατή η απομόνωση του παράλογου σαρκικού φρονήματος και η επικράτηση της ΑΡΕΤΗΣ που οδηγεί στο ΟΝ, δηλαδή στην ύπαρξη. Οταν κάποιος γνωρίζει την ΑΛΗΘΕΙΑ δεν είναι δύνατον να ΠΑΡΑΛΟΓΙΖΕΤΑΙ. Εφαρμόζει την Λογική και αυτή τον οδηγεί στην ΑΡΕΤΗ και στην πραγματική κατάσταση του να υπάρχει. Αυτή η κατάσταση δεν περιορίζεται σε αυτό το χωροχρονικό κόσμο που ζούμε αλλά επεκτείνεται και στην μεταθάνατο κατάσταση διότι εφόσον υπάρχεις σαν ΟΝΤΟΤΗΤΑ τότε δεν νοείται ο περιορισμός σου σε αυτό τον κόσμο ο οποίος κινείται συνεχως προς το ΜΗ ΟΝ - ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ. Ο θάνατος και η διάλυση είναι εκείνο το φαινόμενο όπου τα φθαρτά άψυχα στοιχεία αυτού του κόσμου παραδίδονται στο ΜΗ ΟΝ.
Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα, και εκφράζεται μέσα από από την ψυχική και σωματική ζωή που βιώνει.
Η σαρκική ζωή είναι μάταιη. Ζούμε σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι σαρκικές πράξεις μας (λογικές ή παράλογες) συντηρούν ένα σώμα (σάρκα) το οποίο είναι καταδικασμένο στην διάλυση του από τον θάνατο. Οι παράλογες πράξεις εκτός του ότι επιταχύνουν την διάλυση του σώματος, δηλητηριάζουν και την ψυχή αφού το λογικό μέρος αυτής δέχεται να διαπράξει παράλογες ενέργειες. Αρα η ψυχή αποκτά χαρακτηριστικά του παράλογου σαρκικού φρονήματος, δηλαδή υποβιβάζεται στο ΜΗ ΟΝ.
Η ψυχική-πνευματική ζωή ΕΙΝΑΙ η προσπάθεια ΤΟΥ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ (ΟΝ). Η ψυχοσωματική οντότητα που λέγεται άνθρωπος μπορεί να σπάσει αυτό τον σαρκικό φαύλο κύκλο μόνο με την ψυχική-πνευματική ζωή. Αυτός ο φαύλος κύκλος αποκτά νόημα μόνο όταν στόχος της οντότητας μας είναι το ΟΝ. Η ψυχή εκ φύσεως ΥΠΑΡΧΕΙ και προς τα εκεί κινείται δηλαδή προς το ΟΝ. Οταν λοιπόν μπει σε ένα χωροχρονικό κατασκεύασμα όπως είναι ο κόσμος μας όπου τα πάντα κινούνται προς το ΜΗ ΟΝ, τότε η ψυχή με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ οφείλει να αναβαθμίσει την σωματική μας οντότητα. Αυτή η εφαρμογή της απόλυτης λογικής στο πνευματικό επίπεδο έχει επίδραση και στις πράξεις της σωματικής ζωής μας. Δηλαδή ένα ον το οποίο εφαρμόζει την ΛΟΓΙΚΗ στην πνευματική ζωή δεν δύνατε να κάνει και παράλογες πράξεις. Ετσι ο φαύλος κύκλος της σαρκικής ζωής αποκτάει νόημα, αφού γίνεται το "Λίαν καλόν παιδευτήριον της ψυχής" στην εφαρμογή του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Ο φαύλος κύκλος σταματά με τον θάνατο και η ψυχοσωματική μας οντότητα ανάλογα με την προοδό της, θα κινηθεί προς το ΟΝ (παράδεισος) ή το ΜΗ ΟΝ (κόλαση).
Ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε εφόσον κινείται προς τον ΜΗ ΟΝ, είναι στην απόλυτη πραγματικότητα ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ. Το μόνο που υπάρχει είναι η ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ μας οντότητα.
Ενα πράγμα υπάρχει εφόσον έχει κάποια αιτία ύπαρξης. Π.χ. μαθαίνουμε ότι υπάρχει στον κόσμο η ήπειρος Αυστραλία. Για έναν άνθρωπο όμως ο οποίος ζει στην Θεσσαλονίκη και ο οποίος δεν επιθυμεί να πάει στην Αυστραλία, τότε η Αυστραλία για αυτόν δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αρα είναι κάτι το ανύπαρκτο. Τα πάντα στον κόσμο μας υπάρχουν εφόσον έχουν λόγο ύπαρξης.
Στην απόλυτη πραγματικότητα η ψυχοσωματική οντότητα που λέγεται άνθρωπος είναι εγκλωβισμένη σε αυτό το ανύπαρκτο χωροχρονικό κατασκεύασμα του κόσμου μας το οποίο αποκτάει ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ λόγω της φύσεως της ψυχής η οποία ανήκει στο ΟΝ. Οι ενέργειες της ψυχής υπακούν στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΟΓΙΚΗ (ΟΝ). Εφόσον λοιπόν η ψυχή συνδέεται με αυτό το χωροχρονικό κατασκεύασμα μέσω του σώματος άρα η ψυχή προσδίδει σε αυτό τον παράλογο ανύπαρκτο κόσμο μια «αίσθηση» ΥΠΑΡΞΗΣ αυτού. Η ισχύς της εφαρμογής του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΛΟΓΟΥ είναι εκπληκτική εφόσον μπορεί κάτι το οποίο είναι ανύπαρκτο να το κάνει να φαίνεται ως υπαρκτό και μας θυμίζει ότι ο ΘΕΟΣ μας δημιούργησε από το ΜΗ ΟΝ. Χωρίς τον ΘΕΟ είμαστε ένα τίποτα το οποίο κινείται προς το ΜΗ ΟΝ.
Το σώμα μας εφόσον ζει σε αυτό τον ανύπαρκτο κόσμο έχει τάσεις να κινείται προς το ΜΗ ΟΝ. Ο θάνατος είναι εκείνο το φαινόμενο όπου όλα τα φθαρτά μέρη της οντότητας μας καταλήγουν στο ΜΗ ΟΝ, εφόσον εκεί ανήκουν.
Η ψυχή από την φύση της ως πνοή Θεού κινείται προς το ΟΝ και την εφαρμογή της απόλυτης λογικής. Οπως ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο από το ΜΗ ΟΝ, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου ως πνοή Θεού μπορεί να αναβαθμίσει το σώμα από σαρκικό σε ψυχικό-πνευματικό-άφθαρτο σώμα. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (ΟΝ). Η ψυχή είναι αδύνατον να διαχωριστεί από το σώμα, διότι ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Ετσι στην επόμενη ζωή ο άνθρωπος ανάλογα με την πρόοδο του θα μεταβεί σε ένα άλλο περιβάλλον και ανάλογα θα πρέπει να έχει και το κατάλληλο σώμα για να μπορέσει η ψυχοσωματική οντότητα μας να υπάρχει.
Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα και υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ σώματος και ψυχής. Δηλαδή το ένα επηρρεάζει το άλλο. Στην παρούσα ζωή το λογικό μέρος της ψυχής μας θλίβεται διότι πρέπει τις περισσότερες φορές να διαπράττει το ΜΗ ΟΝ. Δηλαδή, όταν το σαρκίο μας διψάει τότε η ψυχή θα πρέπει να διαπράξει την παράλογη πράξη να συντηρήσει (ξεδιψάσει) ένα σώμα το οποίο είναι καταδικασμένο να διαλυθεί από τον θάνατο. Πρόκειται για μια μάταιη προσπάθεια να συντηρεί κάτι το οποίο δεν δύναται να υπάρχει.
Ο άνθρωπος που έχει επίγνωση της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ γνωρίζει ότι αυτή η κατάσταση που βιώνει είναι ΠΑΡΑΛΟΓΗ άρα ανύπαρκτη. Είναι ένας φαύλος κύκλος στον οποίον έχει περιέλθει. Το μόνο λογικό και υπαρκτό είναι η ΨΥΧΗ. Μόνο η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ του ΛΟΓΟΥ από την ΨΥΧΗ είναι δυνατόν να δώσει στον σώμα μας χαρακτηριστικά του ΟΝ και να μας επαναφέρει στην προπτωτική κατάσταση.
Το λογικό μέρος της ψυχής λοιπόν δέχεται να διαπράξει ΜΗ ΟΝ (την συντήρηση του σαρκίου μας) για την επίτευξη όμως του ΟΝ. Δηλαδή την διατήρηση της ύπαρξης της ζωής. Η ψυχή υπακούει στους κανόνες που την εκφράζουν. Δηλαδή της ύπαρξης και της διατήρησης της ζωής. Ενώ γνωρίζει ότι το σαρκίο φθείρεται εντούτοις η ΨΥΧΗ συνεχίζει να εφαρμόζει την Λογική και να προσπαθεί να το συντηρήσει. Το λογικό μέρος της ψυχής πάντοτε προσπαθεί για την διατήρηση της ύπαρξης. Τι ποιο ΛΟΓΙΚΟ αφου η ίδια η ΨΥΧΗ κινείται προς το ΟΝ (την ύπαρξη).
Δυστυχώς όπως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πέσει στην παγίδα του να διαπράτουν ΜΗ ΟΝ για την επίτευξη ΜΗ ΟΝ. Δηλαδή το λογικό μέρος της ψυχής διαπράτει ΜΗ ΟΝ και το αποτέλεσμα είναι ΜΗ ΟΝ. Αρα η ψυχή αποκτά χαρακτηριστικά του ΜΗ ΟΝ και τελικά κινείται και αυτή προς το ΜΗ ΟΝ. Ενα παράδειγμα είναι όταν οι άνθρωποι λόγω της βαρεμάρας τους δεν ξέρουν πως να περάσουν την ώρα τους και τελικά ΠΑΡΑΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ με πολλούς και διάφορους τρόπους. Νομίζουν ότι η ΥΛΗ ΚΑΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ θα τους λύσουν το πρόβλημα. Τελικά το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η ολική υποβάθμιση της ψυχοσωματικής οντότητάς του στο ΜΗ ΟΝ.
Ας υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος ενώ δεν πεινάει εντούτοις όμως λόγω του ότι δεν ξέρει τι να κάνει για να περάσει την ώρα του, τρώει.
Αρα το λογικό μέρος της ψυχής διαπράτει ΜΗ ΟΝ, δηλαδή την μάταιη συντήρηση του σαρκίου που φθείρετε, για την επίτευξη του ΜΗ ΟΝ. Δηλαδή το σώμα παχαίνει άρα διαταράσετε η λειτουργία του. Αν αυτός ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ (να τρώμε χωρίς λόγο) συνεχιστεί τότε το σαρκίο θα παρουσιάσει διάφορα προβλήματα (καρδιακό επεισόδιο, ζάχαρο κλπ). Επίσης, το λογικό μέρος της ΨΥΧΗΣ γνωρίζει ότι αυτή η παράλογη πράξη δεν επιτυγχάνει την διατήρηση της ζωής το ΟΝ, αλλά το ΜΗ ΟΝ (την γρήγορη αποσύνθεση και διάλυση του σαρκίου). Αν το λογικό μέρος της ΨΥΧΗΣ δεν αντιδράσει τότε η ΨΥΧΗ έχει γίνει ένα με το ΜΗ ΟΝ.
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΟΓΙΚΗ φύση της ΨΥΧΗΣ (ΟΝ) είναι αυτή που δίνει υπαρξιακή υπόσταση στο σαρκίο. Η ψυχή όμως -αν και είναι ΠΝΟΗ ΘΕΟΥ- είναι κτιστή και επηρρεάζεται από το σαρκικό ΜΗ ΟΝ. Στην ουσία όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει (παραλογίζεται) τότε ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΙ όλη την ύπαρξη του εφόσον η ΨΥΧΗ κινείται προς το ΜΗ ΟΝ. Ο άνθρωπος κάνοντας κακή χρήση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ, κατασπαταλεί σε αυτή την σύντομη ζωή την δύναμη της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ που χαρακτηρίζει την ΨΥΧΗ για να δώσει ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ στις ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ (δηλαδή ανύπαρκτες) ΚΤΗΝΩΔΗΣ ΣΑΡΚΙΚΕΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ (ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ) ΣΤΟ ΜΗ ΟΝ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ως λογικό επακόλουθο. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΛΟΓΙΚΗ. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα για να λειτουργήσει στον κόσμο μας θα πρέπει να υπακούει σε κάποιους στοιχειώδης κανόνες λογικής.
Ο θάνατος είναι απολύτος φυσιολογικός σε αυτό το χωροχρονικό κατασκεύασμα που ζει ο άνθρωπος. Ο θάνατος στην ουσία σπάει αυτόν τον φαύλο κύκλο στον οποίο έχει περιέλθει η ψυχοσωματική μας οντότητα.
Ο θάνατος του σαρκίου μας σηματοδοτεί και το τέλος αυτού του κόσμου ο οποίος έτσι και αλλιώς ήταν ανύπαρκτος. Απλά η ψυχή εφόσον ζούσε μέσα στο σαρκίο αυτού του κόσμου αναγκαστικά του έδινε μια ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. Δηλαδή, αυτός ο κόσμος που στην ουσία είναι ανύπαρκτος για την ΨΥΧΗ μας, τώρα με τον θάνατο εξαφανίζεται πραγματικά και μπορούμε πλέον να δούμε την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ έξω από αυτούς τους χωροχρονικούς περιορισμούς στους οποίους είχαμε εγκλωβιστεί.
Αυτή η ζωή όπου ζούμε, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Οσοι θα περάσουν στην μεταθάνατο ΑΙΩΝΙΑ κατάσταση, θα έχουν βέβαια νέο σώμα το οποίο δεν θα είναι φθαρτό αλλά ούτε και θα περιορίζεται από χωροχρονικούς περιορισμούς. Αλήθεια πόσες τέτοιες καταστάσεις ψυχοσωματικής ανόδου να έχει ετοιμάσει ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός (Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΛΟΓΟΣ) για να επιτύχουμε την πλήρη ΕΝΩΣΗ μαζί Του; Δεν είναι συναρπαστικό;
Οι παραπάνω απόψεις είναι πιθανόν να ξεφεύγουν από τις απόψεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας και αποτελούν προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου μας και του τρόπου λειτουργίας αυτού. Δεν τις υποστηρίζω δογματικά καθώς είναι πολύ πιθανόν να έχω πέσει σε πλάνη. Οι απόψεις μου στηρίζονται σε μελέτη συγγραμμάτων που αναφέρονται στον τρόπο σκέψης των Πατέρων της Ορδόδοξης εκκλησίας του Χριστού και συγκεκριμένα των Καπαδόκων Πατέρων. Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να μελετήσετε τους Καποδόκες Πατέρες. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι απλώς κυρύγματα και "παράλογες" απαγορεύσεις στον τρόπο ζωής μας. Οποιος μελετήσει τους Καπαδόκες θα διαπιστώσει ότι έχει να κάνει με ανθρώπους ασύλληπτου πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου. Ανθρωποι Αγιοι, άνθρωποι που βλέπανε πέρα από την ύλη...

ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Οταν ο εγκέφαλος (σαρκίο) αρχίζει να εκρίνει τις ηδονιστικές χημικές ουσίες σε μικρές ποσότητες (κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό) τότε αυτές ασκούν μια πίεση στην καρδιά και δημιουργούν το λεγόμενο αγχολυτικό σύνδρομο (σαρκικά ένστικτα αυτοσυντήρησης). Αυτή η πίεση στην καρδιά μεταφέρεται στο ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ΨΥΧΗΣ η οποία προσπαθεί να ικανοποιήσει την ανάγκη του σαρκίου. Αν το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ΨΥΧΗΣ κρίνει ότι το αγχολυτικό σύνδρομο οφείλεται σε παραλογισμούς τότε θα πρέπει να αποβάλλει αυτό το ΑΓΧΟΣ χρησιμοποιόντας ένα συνδιασμό σαρκικών και πνευματικών πράξεων. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ σε καμία περίπτωση η ΨΥΧΗ να προσπαθήσει να αποβάλλει το ΑΓΧΟΣ κάνοντας παράλογες πράξεις. Ο παραλογισμός θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε μέσον γιατί οδηγεί την ΨΥΧΗ στο ΜΗ ΟΝ. Πρέπει λοιπόν είτε να χρησιμοποιήσει την ύλη (π.χ. ακούγοντας μουσική ή κάνοντας κάτι το ευχάριστο στα πλαίσια πάντοτε της λογικής) είτε να χρησιμοποιήσει την καρδιακή νοερά προσευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του ΘΕΟΥ βόηθα με) η οποία πράγματι κάνει θαύματα στο να ξαλαφρώνει την ΨΥΧΗ από την ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΗ ΣΑΡΚΙΚΗ ΠΙΕΣΗ. Εκτός αυτού η καρδιακή νοερά προσευχή είναι το βασικό μέσο για την κατά χάρην ΘΕΩΣΗ μας. Η προσευχή αυτή είναι ένα μυστήριο και ακόμα δεν έχω αντιληφθεί την δύναμη της. Απλά βλέπω τις θετικές επιδράσεις στο σαρκίο χωρίς όμως να μπορώ να αντιληφθώ την όλη πνευματικότητα που κρύβει μέσα της. Είναι κάτι το ασύληπτο που μόνο οι ΑΓΙΟΙ μπορούν να το βιώσουν.
Τονίζεται ότι, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ η αντιμετώπιση του ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ μόνο με σαρκικές λογικές πράξεις και ΧΩΡΙΣ την εφαρμογή της καρδιακής νοεράς προσευχής. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι κάποια στιγμή το ον θα κορεσθεί από τις σαρκικές λογικές πράξεις, οι οποίες δεν θα τους προσφέρουν καμία ευχαρίστηση εξαιτίας του κορεσμού και μοιραία θα αναζητήσει την λύση στον ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ. Η καρδιακή νοερά προσευχή μετατρέπει το ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ από ΣΑΡΚΙΚΗ ΠΙΕΣΗ πάνω στην ΨΥΧΗ σε ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΔΟΝΗ.
Η σαρκική αντιμετώπιση του ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ μόνο με λογικές πράξεις και χωρίς πνευματική ζωή, έχει πάντοτε τον κίνδυνο το ον να πέσει σε παραλογισμούς διότι είναι πολύ δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στην λογική και στην παράλογη πράξη. Τα όρια γίνονται δυσδιάκριτα κάτω από την πίεση της ΣΑΡΚΙΚΗΣ ΗΔΟΝΗΣ η οποία σκοτίζει το ΛΟΓΙΚΟ μέρος της ΨΥΧΗΣ και οδηγεί τον άνθρωπο στην ΚΤΗΝΩΔΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ ΤΟΥ μετατρέποντας τον από ΛΟΓΙΚΟ ΟΝ ΣΕ ΑΛΟΓΟ ΚΤΗΝΟΣ με καταστρέπτικες συνέπειες όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για τους συνανθρώπους του.
Ο Διάβολος είναι ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ οπότε οι παράλογοι λογισμοί των δαιμόνων θα μας ακολουθούν μέχρι και την ώρα του θανάτου μας προσπαθώντας να οδηγήσουν την ΨΥΧΗ στον ΜΗ ΟΝ (ανυπαρξία), εκεί δηλαδή όπου εξέπεσε και ο ίδιος ο Διάβολος. Ο μόνος τρόπος για να περιορίσουμε την δύναμη των δαιμόνων είναι η επιδίωξη της αρετής. Ο Σωκράτης έλεγε "Ποτέ να μην μαθαίνεις ή να πράττεις κάτι το αισχρόν". Πρέπει δηλαδή να σφραγίσουμε τις αισθήσεις μας και να ελέγχουμε πάντοτε τι μπαίνει στην ΨΥΧΗ μας εφαρμόζοντας τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΛΟΓΟ, δηλαδή το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ"Αισχρόν δε μήδεν πράττε, μηδέ μανθάνε”