Πόλεμος των άστρων, οι σκληρές μάχες σώμα με σώμα με το σατανά και η αδιάλειπτη πρόσκληση του Ιησού Χριστού σε μετάνοια…
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ»
Ο εξαίσιος αυτός ύμνος που ακούγεται στην ακολουθία του Όρθρου ανήμερα των Χριστουγέννων προτρέπει τον καθένα από εμάς σε μία διαρκή αναζήτηση. Πρόκειται για μία προσωπική κλήση του κάθε ανθρώπου σε μία γιορτή του σύμπαντος. Σε μία γιορτή του ουρανού και της γης, σε μία γιορτή απόλυτης ελευθερίας, παραδεισένιου κάλλους, απερίγραπτης ομορφιάς, απέριττης αρμονίας. Ο Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος και απλώνει χέρι σωτηρίας προς όλους ανεξαιρέτως.
Η αγάπη ενσαρκώνεται και το ουράνιο φως διαχέεται και καθιστά τον μικρό πλανήτη μας λαμπερό αστέρι στον σύμπαντα κόσμο της θεϊκής δημιουργίας. Ο ουρανός συναντά τη γη. Όλα μεταμορφώνονται με τη θεία χάρη. Οι άνθρωποι πλέον γίνονται υιοί του Θεού και μετέχουν μέσω της αγιότητος του βίου στα φοβερά μυστήρια του Θεού. Γεύσεις παραδεισένιες που προσφέρονται στους ταπεινούς τη καρδία, δηλαδή σʼ αυτούς που έκλιναν το γόνυ προς τον τριαδικό μας Θεό και με συνεχείς ικεσίες και παρακλήσεις κέρδισαν το έλεός Του, ταυτίζοντας και υποτάσσοντας το θέλημά τους στο θείο θέλημα.
Πόσοι όμως αφουγκραζόμαστε τις ουράνιες αγγελικές μελωδίες και ωδές; Πόσοι αφήνουμε ελευθέρως τις καρδιές μας να πάλλονται κατά το παράδειγμα των εξαίσιων χορευτών του σύμπαντος, των αγγελικών ταγμάτων στις αδιάλειπτες δοξολογίες και ευχαριστίες προς τον Θεό; Πολλοί οι προσκληθέντες αλλά λίγοι- ελάχιστοι οι εκλεκτοί. Ο τριαδικός Θεός μας, Θεός αγάπης, σεβόμενος το αυτεξούσιον που παραχώρησε στον άνθρωπο, του έδωσε τη δυνατότητα να επιλέξει… Τον άφησε ελεύθερα να διαβεί την οδό της αναζήτησης. Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος ευρισκόμενος στο κατώφλι της ζωής που κάποτε βρέθηκε και ο Ηρακλής επέλεξε αντί της αρετής και του δρόμου του Θεού, της οδού δηλαδή των μεγάλων άθλων τον εύκολο δρόμο της διαφθοράς και όλων αυτών που σήμερα ονομάζουμε εκκοσμίκευση η διαφορετικά προσήλωση στα γήινα. Δηλαδή συνειδητά διάλεξε να οδεύσει την οδό της ανομίας, η οποία έχει κατευθυντήριο κέντρο τον Σατανά και τα όργανά του. Αυτό ερμηνεύεται ως εγκλωβισμός του σύγχρονου ανθρώπου σε δίκτυα ανομίας, ως απομάκρυνση από το τριαδικό Θεό, ως απαγκίστρωση στη γη.
Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι οι περισσότεροι από εμάς, ακόμη και αυτοί που θεωρούμε πως πιστεύουμε στο Θεό με τον άλφα η βήτα τρόπο απέχουμε κατά πολύ από την ουράνια σωτήρια έλξη. Πνιγόμαστε στις βιοτικές μέριμνες και ως οι άσωτοι της γνωστής παραβολής καταβροχθίζουμε την περιουσία του Πατρός μας άνευ του παραμικρού δείγματος μετανοίας. Ως τυφλοί δεν βλέπουμε πως κυλιόμαστε σαν τους χοίρους και η δυσωδία που αναβλύζουμε μεταφράζεται ως αποξένωση, ως απανθρωπιά, ως απομόνωση στα στενά όρια που θέσαμε σε συνεργασία με τους μηχανισμούς της διαβολής οι ίδιοι στον εαυτό μας. Έτσι, αγαπάμε αυτούς μόνο που μας αγαπούν. Μισούμε και αδιαφορούμε για τους υπολοίπους. Φροντίζουμε διακαώς για την τέρψη του σώματος, αδιαφορώντας πλήρως για τη ψυχή μας. Σε ορισμένες εκλάμψεις και από φόβο της πρόγευσης του θανάτου, τυπικά εκτελούμε υποκριτικά εικονικά θεάρεστες πράξεις, για να έχουμε μία τυπική δικαιολογία, σαν και αυτή του Αδάμ και της Εύας, όταν συναντήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο τον Θεό.
Κατηγορηματικά αρνούμαστε να συντονίσουμε τις κατατρεγμένες ψυχές μας στο θέλημα του Θεού και κλείνουμε ερμητικά την πόρτα στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αρνούμαστε να Τον συναντήσουμε. Αρνούμαστε να καταστούμε η φάτνη μέσα στην οποία θα γεννηθεί, για να μας αναγεννήσει και να μας οδηγήσει σε μία αδιάλειπτη ευχαριστηριακή και δοξολογική προς τον Θεό πορεία, κατά την οποία οι βιοτικές μέριμνες αποτελούν δευτερεύον και ασήμαντο στοιχείο. Αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στον ουράνιο χορό μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους. Γυρίζουμε την πλάτη στην αλήθεια και στρεφόμαστε ορμητικά σαν τη διψασμένη δορκάδα στο ψεύδος, στην απάτη και συνειδητά παγιδευόμαστε στις μηχανορραφίες του πονηρού.
Βαδίζουμε σε μία νέα Βαβέλ μέσα από τα γνωστά μονοπάτια των Σοδόμων και Γομόρρων. Δηλαδή μέσα από τη συνειδητή ζωώδη επιλογή καλλιέργειας φθηνών ενστίκτων. Γιʼ αυτό τα Χριστούγεννα για τους περισσότερους από εμάς σημαίνουν ολιγοήμερες διακοπές, ξέφρενη διασκέδαση, τέρψη και υπερκατανάλωση καλού φαγητού και αφθόνου ποτού, γενική ασωτία. Σημαίνουν χιλιάδες λαμπιόνια ψυχικής διαφθοράς. Σημαίνουν υποκρισία έναντι του μεγαλυτέρου γεγονότος του Σύμπαντος κόσμου, της ενανθρώπησης του Θεού, του Ιησού Χριστού.
Φθάσαμε δυστυχώς σήμερα στο σημείο οι χαρμόσυνοι ήχοι της αναγγελίας αυτού του μοναδικού γεγονότος που εκπέμπονται από τις καμπάνες των Εκκλησιών μας να εξαφανίζονται από τη δυσωδία μίας ασύδοτης νυκτερινής σατανικής διασκέδασης και τους παράφρονους ήχους του μπουζουκιού και των κάθε λογής μουσικών οργάνων. Τη στιγμή λοιπόν που ο ουρανός καλεί τη γη στον κοινό συνεορτασμό, η γη αναδύει γουρουνίσια αρώματα και ελεεινά σατανικά άσματα. Τι στιγμή που οι ψυχές προσκαλούνται στο κοινό πάρτι με τους Αγίους και τους Αγγέλους εμείς προτιμάμε να μένουμε εγκλωβισμένοι στα στενά ζωώδη όρια του σώματος.
Ο Τριαδικός Θεός μας, η Αγία μας Τριάδα που ουδέποτε εγκατέλειψε το πιο τέλειο δημιούργημά Της, τον άνθρωπο και τώρα δεν θα τον εγκαταλείψει. Γιʼ αυτό μετά την αποθράσυνση του Σατανά και των οργάνων του, που ο Απόστολος Παύλος ονομάζει μυστήριο της ανομίας έχει κηρύξει ανοικτό πόλεμο. Όλος ο ουρανός έχει κατέβει στη γη. Τάγματα και στρατιές Αγγέλων, η Αγία μας Θεοτόκος και όλοι οι ¶γιοι βρίσκονται σε θέσεις μάχης. Οι σκληρές συγκρούσεις τους με το μυστήριο της ανομίας είναι σώμα με σώμα και έχουν ως επίκεντρο τον σύγχρονο πλανεμένο άνθρωπο της εποχής μας. «Κύριε διάνοιξον δη τους οφθαλμούς του παιδαρίου και ιδέτω καί διήνοιξε Κύριος τους οφθαλμούς αυτού και είδε καί ιδού το όρος πλήρες ίππων και άρμα πυρός περικύκλω Ελισαιέ» ( Δ Βασ. Σ 17-18).
Η αποθράσυνση των κύκλων της ανομίας ερμηνεύεται ως απομάκρυνση για μία ακόμη φορά του ανθρώπου από το Θεό, που δεν παύει να καλεί σε μετάνοια. «κηρυχθήναι επί τω ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ. Υμείς δε εστε μάρτυρες τούτων. Και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του πατρός μου εφ υμάς υμείς δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους» (Λουκ. κδ 47-49).
Ας λυγίσουμε το γόνυ προς το Θεό, Χριστιανοί μου για να γευτούμε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Ας στρέψουμε τις καρδιές μας προς Εκείνον, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ας ικετεύσουμε να μας χορηγήσει πλούσιο έλεος, ώστε να συντονισθούμε στον ουράνιο σταθμό της συνεχούς εκπομπής της αγάπης. Ας προτιμήσουμε τους άθλους και τον στέφανο της δόξης, αντί της ασυδοσίας και της εκκοσμίκευσης. Ας αφήσουμε τις ψυχές μας να φτερουγίσουν προς τον ουρανό και την αιωνιότητα. Ας συστρατευθούμε, ως απλοί αχθοφόροι στις στρατιές των αληθινών ηρώων της πίστεώς μας των Αγίων και των Αγγέλων και της Αγίας μας Θεοτόκου πολεμώντας τους ήδη διασκορπισμένους, αποσυντονισμένους και θρασύδειλους κύκλους της ανομίας. Θα έρθουν δύσκολες ημέρες για τον πλανήτη, γιατί ο πόλεμος που διεξάγεται είναι σκληρός. Γι αυτό αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη η άμεση στροφή όλων μας προς τον Ιησού Χριστό και Σωτήρα των ψυχών και των σωμάτων ημών.
Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2006
