Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
ΜΑΣΩΝΟΙ ναζιστες βουλευτες του λαος υπουργοι...ΝΑ ΜΕΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΥΠΟΥ ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΣΤΩΝ...
η ναζιστικη κατοχη του 4του μασωνικου δΡΑΚΟΝΤΟ-ραιχ συνεχιζεται με ναζιστες υπουργους στην χωρα που πολεμα εννοειται το σκοτος (ελ=φως,λας=πετρα,χωματα)αλλα οσο πιο γρηγορα ερθει οαντιχριστος ,τοσο πιο γρηγορα θα παρουν το μπουλ# και οι σαταναρεοι οποτε υπομονη....!και θα ερθει ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ,ΟΠΟΤΕ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ(ΜΑΥΡΟ) ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΔΥΕΙ ΑΛΛΑ ΑΙΩΝΙΟ!
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011
ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ(ΝΟΗΤΟΥ ΟΦΕΩΣ)
ΣΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΟΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΥΝΕΒΑΛΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΥΣΙΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΝΑ ΠΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΘΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΧΑΝΕΜΠΟΥ.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΟ ΔΟΞΑ.!
Η ΛΕΥΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ )-+-( ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΣΩΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ(ΧΙΛΙΑΡΧΟΥ ΑΡ=ΚΑΤΑΡΑ,ΑΝ=ΔΩΡΕΑΝ ΕΚ ΙΔΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ) ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΙΟΙΘΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΓΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΠΤΩΤΟ ΑΥΤΟΝ ΚΟΣΜΟ....ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΕΣΗ ΓΗ....!
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΟ ΔΟΞΑ.!
Η ΛΕΥΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ )-+-( ΡΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΣΩΝΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΓΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ(ΧΙΛΙΑΡΧΟΥ ΑΡ=ΚΑΤΑΡΑ,ΑΝ=ΔΩΡΕΑΝ ΕΚ ΙΔΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ) ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΙΟΙΘΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΓΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΚΠΤΩΤΟ ΑΥΤΟΝ ΚΟΣΜΟ....ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΕΣΗ ΓΗ....!
Τρίτη 23 Αυγούστου 2011
dejavou και χρονοδινες.time warp technology(the adjastment berau=υπηρεσια ρυθμισεως του χρονου και των γεγονοτων)
Science is wrong about Daja Vu. Some scientist think that it is some sort of memory disfunction. Or that it is related to epilepsy.
I have concluded that all people have what I call "pin spots" in their lives. These are markers in timed events that are pre determined. Once we reach these marked spots we have a choice to change it's course . At least you know you are on the right track
when they occur. I tend to just continue on and glide through to the next without making any drastic change. Daja Vu is simply reaching the point in the future that you have already seen or thought about in the past, again called a "pin spot". We have all been here before, time does not end, it just starts over at the beginning. Hopefully I will make all the right choices. ALL Science will lead to faith. So stop studying rocks and just admire them for what they really are... Beautiful!
I have concluded that all people have what I call "pin spots" in their lives. These are markers in timed events that are pre determined. Once we reach these marked spots we have a choice to change it's course . At least you know you are on the right track
when they occur. I tend to just continue on and glide through to the next without making any drastic change. Daja Vu is simply reaching the point in the future that you have already seen or thought about in the past, again called a "pin spot". We have all been here before, time does not end, it just starts over at the beginning. Hopefully I will make all the right choices. ALL Science will lead to faith. So stop studying rocks and just admire them for what they really are... Beautiful!
οι καιροι μας απαιτουν η αρετη η κακια.Ας αναλογιστει ο καθενας την ατραπο που θα ακολουθησει,χωρις βια και παρατραγουδα αλλα με την νηφαλιοτητα του εναρετου της τριαδος μυστου.!
Ο σοφός Πρόδικος στο σύγγραμά του σχετικά με τον Ηρακλή εκφραζόταν για την Αρετή:
" Λεν ότι ο Ηρακλής, όταν από την παιδική ηλικία προχωρούσε προς την εφηβική, κατά την οποία οι νέοι αυτοκυριαρχούνται και φανερώνουν αν θα πάρουν στη ζωή τους είτε το δρόμο προς την αρετή είτε το δρόμο προς την κακία, βγήκε έξω και καθόταν ήσυχα μη ξέροντας προς ποιο από τους δύο δρόμους να στραφεί.
Του φάνηκε τότε ότι πήγαν κοντά του δύο γυναίκες μεγαλόσωμες.
Η μία ήταν όμορφη στην εμφάνιση και ελευθέρια στη φύση της, στολισμένη στο σώμα με την καθαριότητά του, στα μάτια με την αιδημοσύνη της, στο παράστημα με τη σωφροσύνη της και με ενδύματα λευκά.
Η άλλη ήταν θρεμμένη, ώστε να είναι πολύσαρκη και απαλή, στολισμένη στην επιδερμίδα της, ώστε να νομίζει ότι φαίνεται πιο άσπρη και πιο κόκκινη από την πραγματικότητα, με παράστημα, ώστε να νομίζει ότι είναι ψηλότερη από το φυσικό ανάστημά της, με μάτια τεντωμένα και με ενδυμασία τέτοια, από την οποία μπορούσε προπάντων να λάμπει η ομορφιά της. Εξέταζε συχνά τον εαυτό της, πρόσεχε αν τη βλέπει και κάποιος άλλος και πολλές φορές έριχνε μια ματιά και στη σκιά της.
Μόλις έφτασαν κοντύτερα στον Ηρακλή, αυτή που αναφέρθηκε πρώτη προχωρούσε κατά τον ίδιο τρόπο, ενώ η άλλη θέλοντας να προφτάσει έτρεξε κοντά στον Ηρακλή και του είπε: "Σε βλέπω, Ηρακλή, να μην ξέρεις ποιο δρόμο να ακολουθήσεις στη ζωή σου. Αν λοιπόν με κάνεις φίλη σου, θα σε οδηγήσω στον πιο ευχάριστο και στον πιο εύκολο δρόμο και από κανένα ευχάριστο δε θα είσαι άγευστος, θα ζεις χωρίς να δοκιμάσεις τα δύσκολα. Πρώτα-πρώτα δε θα νοιάζεσαι για πολέμους και προβλήματα, αλλά θα ψάχνεις τι χαριτωμένο, τρόφιμο ή ποτό, θα βρεις ή τι αν δεις ή αν ακούσεις, θα ευχαριστηθείς ή ποια αν οσφρανθείς ή αγγίξεις, θα χαρείς ή με ποιες ερωτικές συναναστροφές προπάντων θα ευφρανθείς και πώς θα κοιμάσαι πολύ μαλακά και πώς θα κερδίζεις όλα αυτά χωρίς καθόλου κόπο. Αν κάποτε σου δημιουργηθεί κάποια υποψία έλλειψης από που θα υπάρχουν αυτά, δεν υπάρχει φόβος να σε οδηγήσω στο να αποκτήσεις αυτά κοπιάζοντας και με σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, αλλά εσύ θα χρησιμοποιείς αυτά με τα οποία θα εργάζονται οι άλλοι, χωρίς να απέχεις από τίποτε, απ' όπου θα είναι δυνατό να κερδίσεις κάτι. Διότι εγώ δίνω τη δυνατότητα σε όσους με συναναστρέφονται να ωφελούνται από παντού." Και ο Ηρακλής όταν άκουσε αυτά είπε: "Γυναίκα, ποιο είναι το όνομά σου;" Αυτή είπε: "Οι φίλοι μου με λεν Ευδαιμονία, ενώ όσου με μισούν υποτονίζοντάς με, με λεν Κακία."
Στο μεταξύ τον πλησίασε η άλλη γυναίκα και του είπε: "Κι εγώ έρχομαι σε σένα, Ηρακλή, επειδή ξέρω αυτούς που σε γέννησαν και επειδή έχω μάθει το χαρακτήρα σου στην εκπαίδευση. Από αυτά ελπίζω ότι, αν στραφείς στο δρόμο που φέρνει σε μένα, θα γίνεις καλός εργάτης των ωραίων και σοβαρών έργων και ότι εγώ θα φανώ ακόμη πιο πολύ τιμημένη στα καλά. Δεν θα σε εξαπατήσω με ευχάριστα προοίμια, αλλά με αλήθεια θα σου εκθέσω πως οι θεοί τακτοποίησαν όσα υπάρχουν. Λοιπόν τίποτε απ' όσα είναι καλά και ωραία δεν το δίνουν οι θεοί στους ανθρώπους χωρίς κόπο και φροντίδα. Αλλά αν θέλεις να είναι οι θεοί ευνοϊκοί απέναντί σου, πρέπει να περιποιείσαι τους θεούς, αν θέλεις να σε αγαπούν οι φίλοι σου, πρέπει να ευεργετείς τους φίλους σου. Αν επιθυμείς να σε τιμά κάποια πόλη, πρέπει να ωφελείς την πόλη αυτή. Αν ζητάς να σε θαυμάζει όλη η Ελλάδα για αρετή, πρέπει να προσπαθείς να ευεργετείς όλη την Ελλάδα. Αν θέλεις η γη να σου δίνει άφθονους καρπούς, πρέπει να καλλιεργείς τη γη. Αν νομίζεις ότι πρέπει να αποκτήσεις πλούτο από τα ζώα, πρέπει να φροντίζεις τα ζώα. Αν έχεις τη διάθεση να μεγαλώνεις με πόλεμο και θέλεις να μπορείς να ελευθερώνεις τους φίλους σου και να σκλαβώνεις τους εχθρούς σου, πρέπει και τις ίδιες τις πολεμικές τέχνες να τις μαθαίνεις από εκείνους που τις ξέρουν και πρέπει να ασκείσαι για το πώς πρέπει να τις χρησιμοποιείς. Αν θέλεις να είσαι σωματικά δυνατός, πρέπει να συνηθίσεις το σώμα σου να υπηρετεί τη σκέψη σου και πρέπει να το γυμνάζεις με κόπους και με ιδρώτα."
Η Κακία διακόπτοντας είπε: "Καταλαβαίνεις, Ηρακλή, ότι η γυναίκα αυτή σε οδηγεί σε δύσκολο και μακρινό δρόμο προς τα ευχάριστα πράγματα; Ενώ εγώ θα σε οδηγήσω σε εύκολο και σύντομο δρόμο προς την ευτυχία."
Και η αρετή είπε:"Δύστυχη! Τι καλό έχεις εσύ; Η τι ευχάριστο ξέρεις μη θέλοντας να κάνεις τίποτε εξαιτίας αυτού; Εσύ ούτε να επιθυμήσεις τα ευχάριστα περιμένεις, αλλά γεμίζεις με όλα, προτού τα επιθυμήσεις, τρώγοντας, προτού πεινάσεις και πίνοντας, προτού διψάσεις. Για να φας ευχάριστα, ψάχνεις μαγείρους, για να πίνεις ευχάριστα, ετοιμάζεις ακριβά κρασιά. το καλοκαίρι τρέχοντας δεξιά και αριστερά αναζητείς χιόνι. Για να κοιμηθείς ευχάριστα, ετοιμάζεις όχι μόνο μαλακά στρώματα, αλλά και τα κρεβάτια και τα υπόβαθρα των κρεβατιών. Επιθυμείς τον ύπνο, όχι επειδή κουράζεσαι, αλλά επειδή δεν έχεις τι να κάνεις. Αναγκάζεις τους ανθρώπους να έχουν σεξουαλικές δραστηριότητες, προτού χρειαστεί, τα μηχανεύεσαι όλα γι' αυτό και κάνεις τους άντρες γυναίκες. Διότι έτσι εκπαιδεύεις τους φίλους σου, κάνοντάς τους να ζουν ακόλαστα τη νύχτα και κατακοιμίζοντάς τους στο πολύ χρήσιμο τμήμα της ημέρας. Ενώ είσαι αθάνατη, έχεις απορριφθεί από τους θεούς και σε περιφρονούν οι καλοί άνθρωποι. Δεν ακούς το πιο ευχάριστο απ' όλα τα ακούσματα, δηλαδή τον έπαινο του εαυτού σου και δε βλέπεις το πιο ευχάριστο απ' όλα τα θεάματα. Διότι ποτέ ως τώρα δεν έχεις δει ένα δικό σου ωραίο έργο. Ποιος θα σε πιστέψει αν πεις κάτι; Ποιος θα σε βοηθήσει αν χρειαστείς κάτι; Η ποιος μυαλωμένος θα τολμήσει να είναι οπαδός σους; Οι οπαδοί σου στη νεανική ηλικία τους είναι σωματικά αδύνατοι και, όταν γεράσουν, αστόχαστοι στην ψυχή τους, άκοπα γυαλιστεροί περνώντας τη νεανική ηλικία και κοπιαστικά περνώντας άχυμοι τα γερατειά τους, νοιώθοντας ντροπή για όσα έχουν κάνει και ενοχλημένοι απ' όσα κάνουν, έχοντας περάσει τα ευχάριστα στη νεότητά τους και έχοντας αποθέσει τα δυσάρεστα στα γερατειά τους. Αντίθετα εγώ συναναστρέφομαι τους θεούς, συναναστρέφομαι τους καλούς ανθρώπους. Κανένα έργο ούτε θεϊκό ούτε ανθρώπινο δε γίνεται χωρίς εμένα. Με τιμούν πιο πολύ απ' όλους και θεοί και άνθρωποι, όσοι ταιριάζει να με τιμούν, είμαι αγαπητή βοηθός των τεχνιτών, πιστή φύλακας των σπιτιών των αφεντάδων, καλοδιάθετη συμπαραστράτρια των δούλων, καλή βοηθός στους ειρηνικούς μόχθους, σταθερή σύμμαχος στα πολεμικά έργα, άριστη συμμέτοχη στη φιλία. Για τους φίλους μου υπάρχει ευχάριστη και ανέμελη απόλαυση τροφών και ποτών. Διότι τα δέχονται, όσο τα επιθυμούν, έχουν ύπνο πιο ευχάριστο απ' όσο εκείνοι που δεν κοπιάζουν και ούτε όταν τον αφήνουν στενοχωριούνται ούτε εξαιτίας του αφήνουν αυτά που πρέπει να κάνουν. Οι νέοι χαίρονται με τους επαίνους που τους κάνουν οι γεροντότεροι και οι γεροντότεροι αγάλλονται με τις τιμές που τους κάνουν οι νέοι και ευχαρίστως θυμούνται τις παλιές πράξεις τους και ευχαριστιούνται κάνοντας καλά τις άμεσες πράξεις τους και εξαιτίας μου είναι φίλοι των θεών, αγαπητοί των φίλων και τιμημένοι από τις πατρίδες τους. Όταν έρθει το τέλος που προσδιορίζει η μοίρα, κείτονται θαμμένοι όχι περιφρονημένοι με τη λησμονιά. αλλά είναι ζωντανοί με την ανάμνηση, καθώς υμνούνται πάντοτε. Αν τέτοιες πράξεις κάνεις με κόπο, γιε καλών γονιών Ηρακλή, μπορείς να αποκτήσεις την πολύ μακαρισμένη ευτυχία."
" Λεν ότι ο Ηρακλής, όταν από την παιδική ηλικία προχωρούσε προς την εφηβική, κατά την οποία οι νέοι αυτοκυριαρχούνται και φανερώνουν αν θα πάρουν στη ζωή τους είτε το δρόμο προς την αρετή είτε το δρόμο προς την κακία, βγήκε έξω και καθόταν ήσυχα μη ξέροντας προς ποιο από τους δύο δρόμους να στραφεί.
Του φάνηκε τότε ότι πήγαν κοντά του δύο γυναίκες μεγαλόσωμες.
Η μία ήταν όμορφη στην εμφάνιση και ελευθέρια στη φύση της, στολισμένη στο σώμα με την καθαριότητά του, στα μάτια με την αιδημοσύνη της, στο παράστημα με τη σωφροσύνη της και με ενδύματα λευκά.
Η άλλη ήταν θρεμμένη, ώστε να είναι πολύσαρκη και απαλή, στολισμένη στην επιδερμίδα της, ώστε να νομίζει ότι φαίνεται πιο άσπρη και πιο κόκκινη από την πραγματικότητα, με παράστημα, ώστε να νομίζει ότι είναι ψηλότερη από το φυσικό ανάστημά της, με μάτια τεντωμένα και με ενδυμασία τέτοια, από την οποία μπορούσε προπάντων να λάμπει η ομορφιά της. Εξέταζε συχνά τον εαυτό της, πρόσεχε αν τη βλέπει και κάποιος άλλος και πολλές φορές έριχνε μια ματιά και στη σκιά της.
Μόλις έφτασαν κοντύτερα στον Ηρακλή, αυτή που αναφέρθηκε πρώτη προχωρούσε κατά τον ίδιο τρόπο, ενώ η άλλη θέλοντας να προφτάσει έτρεξε κοντά στον Ηρακλή και του είπε: "Σε βλέπω, Ηρακλή, να μην ξέρεις ποιο δρόμο να ακολουθήσεις στη ζωή σου. Αν λοιπόν με κάνεις φίλη σου, θα σε οδηγήσω στον πιο ευχάριστο και στον πιο εύκολο δρόμο και από κανένα ευχάριστο δε θα είσαι άγευστος, θα ζεις χωρίς να δοκιμάσεις τα δύσκολα. Πρώτα-πρώτα δε θα νοιάζεσαι για πολέμους και προβλήματα, αλλά θα ψάχνεις τι χαριτωμένο, τρόφιμο ή ποτό, θα βρεις ή τι αν δεις ή αν ακούσεις, θα ευχαριστηθείς ή ποια αν οσφρανθείς ή αγγίξεις, θα χαρείς ή με ποιες ερωτικές συναναστροφές προπάντων θα ευφρανθείς και πώς θα κοιμάσαι πολύ μαλακά και πώς θα κερδίζεις όλα αυτά χωρίς καθόλου κόπο. Αν κάποτε σου δημιουργηθεί κάποια υποψία έλλειψης από που θα υπάρχουν αυτά, δεν υπάρχει φόβος να σε οδηγήσω στο να αποκτήσεις αυτά κοπιάζοντας και με σωματική και ψυχική ταλαιπωρία, αλλά εσύ θα χρησιμοποιείς αυτά με τα οποία θα εργάζονται οι άλλοι, χωρίς να απέχεις από τίποτε, απ' όπου θα είναι δυνατό να κερδίσεις κάτι. Διότι εγώ δίνω τη δυνατότητα σε όσους με συναναστρέφονται να ωφελούνται από παντού." Και ο Ηρακλής όταν άκουσε αυτά είπε: "Γυναίκα, ποιο είναι το όνομά σου;" Αυτή είπε: "Οι φίλοι μου με λεν Ευδαιμονία, ενώ όσου με μισούν υποτονίζοντάς με, με λεν Κακία."
Στο μεταξύ τον πλησίασε η άλλη γυναίκα και του είπε: "Κι εγώ έρχομαι σε σένα, Ηρακλή, επειδή ξέρω αυτούς που σε γέννησαν και επειδή έχω μάθει το χαρακτήρα σου στην εκπαίδευση. Από αυτά ελπίζω ότι, αν στραφείς στο δρόμο που φέρνει σε μένα, θα γίνεις καλός εργάτης των ωραίων και σοβαρών έργων και ότι εγώ θα φανώ ακόμη πιο πολύ τιμημένη στα καλά. Δεν θα σε εξαπατήσω με ευχάριστα προοίμια, αλλά με αλήθεια θα σου εκθέσω πως οι θεοί τακτοποίησαν όσα υπάρχουν. Λοιπόν τίποτε απ' όσα είναι καλά και ωραία δεν το δίνουν οι θεοί στους ανθρώπους χωρίς κόπο και φροντίδα. Αλλά αν θέλεις να είναι οι θεοί ευνοϊκοί απέναντί σου, πρέπει να περιποιείσαι τους θεούς, αν θέλεις να σε αγαπούν οι φίλοι σου, πρέπει να ευεργετείς τους φίλους σου. Αν επιθυμείς να σε τιμά κάποια πόλη, πρέπει να ωφελείς την πόλη αυτή. Αν ζητάς να σε θαυμάζει όλη η Ελλάδα για αρετή, πρέπει να προσπαθείς να ευεργετείς όλη την Ελλάδα. Αν θέλεις η γη να σου δίνει άφθονους καρπούς, πρέπει να καλλιεργείς τη γη. Αν νομίζεις ότι πρέπει να αποκτήσεις πλούτο από τα ζώα, πρέπει να φροντίζεις τα ζώα. Αν έχεις τη διάθεση να μεγαλώνεις με πόλεμο και θέλεις να μπορείς να ελευθερώνεις τους φίλους σου και να σκλαβώνεις τους εχθρούς σου, πρέπει και τις ίδιες τις πολεμικές τέχνες να τις μαθαίνεις από εκείνους που τις ξέρουν και πρέπει να ασκείσαι για το πώς πρέπει να τις χρησιμοποιείς. Αν θέλεις να είσαι σωματικά δυνατός, πρέπει να συνηθίσεις το σώμα σου να υπηρετεί τη σκέψη σου και πρέπει να το γυμνάζεις με κόπους και με ιδρώτα."
Η Κακία διακόπτοντας είπε: "Καταλαβαίνεις, Ηρακλή, ότι η γυναίκα αυτή σε οδηγεί σε δύσκολο και μακρινό δρόμο προς τα ευχάριστα πράγματα; Ενώ εγώ θα σε οδηγήσω σε εύκολο και σύντομο δρόμο προς την ευτυχία."
Και η αρετή είπε:"Δύστυχη! Τι καλό έχεις εσύ; Η τι ευχάριστο ξέρεις μη θέλοντας να κάνεις τίποτε εξαιτίας αυτού; Εσύ ούτε να επιθυμήσεις τα ευχάριστα περιμένεις, αλλά γεμίζεις με όλα, προτού τα επιθυμήσεις, τρώγοντας, προτού πεινάσεις και πίνοντας, προτού διψάσεις. Για να φας ευχάριστα, ψάχνεις μαγείρους, για να πίνεις ευχάριστα, ετοιμάζεις ακριβά κρασιά. το καλοκαίρι τρέχοντας δεξιά και αριστερά αναζητείς χιόνι. Για να κοιμηθείς ευχάριστα, ετοιμάζεις όχι μόνο μαλακά στρώματα, αλλά και τα κρεβάτια και τα υπόβαθρα των κρεβατιών. Επιθυμείς τον ύπνο, όχι επειδή κουράζεσαι, αλλά επειδή δεν έχεις τι να κάνεις. Αναγκάζεις τους ανθρώπους να έχουν σεξουαλικές δραστηριότητες, προτού χρειαστεί, τα μηχανεύεσαι όλα γι' αυτό και κάνεις τους άντρες γυναίκες. Διότι έτσι εκπαιδεύεις τους φίλους σου, κάνοντάς τους να ζουν ακόλαστα τη νύχτα και κατακοιμίζοντάς τους στο πολύ χρήσιμο τμήμα της ημέρας. Ενώ είσαι αθάνατη, έχεις απορριφθεί από τους θεούς και σε περιφρονούν οι καλοί άνθρωποι. Δεν ακούς το πιο ευχάριστο απ' όλα τα ακούσματα, δηλαδή τον έπαινο του εαυτού σου και δε βλέπεις το πιο ευχάριστο απ' όλα τα θεάματα. Διότι ποτέ ως τώρα δεν έχεις δει ένα δικό σου ωραίο έργο. Ποιος θα σε πιστέψει αν πεις κάτι; Ποιος θα σε βοηθήσει αν χρειαστείς κάτι; Η ποιος μυαλωμένος θα τολμήσει να είναι οπαδός σους; Οι οπαδοί σου στη νεανική ηλικία τους είναι σωματικά αδύνατοι και, όταν γεράσουν, αστόχαστοι στην ψυχή τους, άκοπα γυαλιστεροί περνώντας τη νεανική ηλικία και κοπιαστικά περνώντας άχυμοι τα γερατειά τους, νοιώθοντας ντροπή για όσα έχουν κάνει και ενοχλημένοι απ' όσα κάνουν, έχοντας περάσει τα ευχάριστα στη νεότητά τους και έχοντας αποθέσει τα δυσάρεστα στα γερατειά τους. Αντίθετα εγώ συναναστρέφομαι τους θεούς, συναναστρέφομαι τους καλούς ανθρώπους. Κανένα έργο ούτε θεϊκό ούτε ανθρώπινο δε γίνεται χωρίς εμένα. Με τιμούν πιο πολύ απ' όλους και θεοί και άνθρωποι, όσοι ταιριάζει να με τιμούν, είμαι αγαπητή βοηθός των τεχνιτών, πιστή φύλακας των σπιτιών των αφεντάδων, καλοδιάθετη συμπαραστράτρια των δούλων, καλή βοηθός στους ειρηνικούς μόχθους, σταθερή σύμμαχος στα πολεμικά έργα, άριστη συμμέτοχη στη φιλία. Για τους φίλους μου υπάρχει ευχάριστη και ανέμελη απόλαυση τροφών και ποτών. Διότι τα δέχονται, όσο τα επιθυμούν, έχουν ύπνο πιο ευχάριστο απ' όσο εκείνοι που δεν κοπιάζουν και ούτε όταν τον αφήνουν στενοχωριούνται ούτε εξαιτίας του αφήνουν αυτά που πρέπει να κάνουν. Οι νέοι χαίρονται με τους επαίνους που τους κάνουν οι γεροντότεροι και οι γεροντότεροι αγάλλονται με τις τιμές που τους κάνουν οι νέοι και ευχαρίστως θυμούνται τις παλιές πράξεις τους και ευχαριστιούνται κάνοντας καλά τις άμεσες πράξεις τους και εξαιτίας μου είναι φίλοι των θεών, αγαπητοί των φίλων και τιμημένοι από τις πατρίδες τους. Όταν έρθει το τέλος που προσδιορίζει η μοίρα, κείτονται θαμμένοι όχι περιφρονημένοι με τη λησμονιά. αλλά είναι ζωντανοί με την ανάμνηση, καθώς υμνούνται πάντοτε. Αν τέτοιες πράξεις κάνεις με κόπο, γιε καλών γονιών Ηρακλή, μπορείς να αποκτήσεις την πολύ μακαρισμένη ευτυχία."
http://3enos.blogspot.com/2007/09/blog-post.html
Σάββατο 20 Αυγούστου 2011
Οι Έλληνες ξαναφεύγουν για την ξενιτειά!,μεταναστες ξανα.διοτι η νεα ταξη καταστρεφει τις χωρες απανταχου(ΔΝΤ,Κ.Τ.Λ) και δημιουργει μεταναστες...ΤΕΛΙΚΑ ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ....?ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΩΜΙ,ΟΠΟΥ ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΣ,ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΗΝΗ ΣΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΩΜΕΝΑ...ΑΣ ΛΑΜΨΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΩΣΕΩΣ...ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ...ΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΟ ΟΝΟΜΑ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΑΔΑΣ ΦΩΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ+ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ=ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΑΛΛΟ ΓΑΛΑΞΙΑ.!ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΣΩΣΤΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΕΦΟΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΚΑΤΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟ.!ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ,ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ 3 ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ.!
Οι Έλληνες ξαναφεύγουν για την ξενιτειά!
Οι περικοπές στους μισθούς, η ανεργία που φτάνει στο κόκκινο, οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλει η τρόικα και το αβέβαιο μέλλον άρχισαν να δείχνουν σε αρκετούς Ελληνες τον δρόμο της φυγής από την πατρίδα. Ακόμα και οι ξένοι μετανάστες στην Ελλάδα τα μαζεύουν και φεύγουν. Το πρώτο γραφείο μετανάστευσης σε Αυστραλία και Καναδά «φύτρωσε» πριν από ένα μήνα στην καρδιά της Αθήνας.
«Θέλω να αλλάξω ζωή» είναι η πρώτη φράση που λένε οι υποψήφιοι μετανάστες-πελάτες του γραφείου στον ιδιοκτήτη Κώστα Μακρή. Πιο τολμηρές και αποφασιστικές εμφανίζονται οι γυναίκες. Και δικαιολογημένα, όπως μας εξηγεί ο κ. Μακρής, ο οποίος έχει ζήσει και εργαστεί πολλά χρόνια σε Καναδά και Αυστραλία. «Κι εγώ στη θέση τους το ίδιο θα έλεγα. Τι να κάνω εδώ; Να πάω έξω».
Ποιες κατηγορίες ανθρώπων από τη χώρα μας ενδιαφέρονται να μεταναστεύσουν; «Οι πάντες. Πτυχιούχοι νέοι, οικογενειάρχες, εξειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες, Ελληνες και αλλοδαποί». Οι ανειδίκευτοι δεν έχουν πολλές ελπίδες, γιατί όπως λέει με νόημα ο κ. Μακρής: «Οι Αυστραλοί και οι Καναδοί δεν αστειεύονται. Εχθές με επισκέφτηκε ένας 28χρονος Αφρικανός καλουπατζής από τη Σιέρα Λεόνε. Αυτόν μπορώ να τον προωθήσω, ξέρει το αντικείμενο και έχει ζήτηση στην Αυστραλία. Αυτός που υποστηρίζει “τα κάνω όλα” δεν μας λέει τίποτα...»
Χθες, λίγο πριν από το ραντεβού μας, το κατώφλι του γραφείου μετανάστευσης είχε περάσει ένα ζευγάρι, γονείς δύο παιδιών που έχουν ττελειώσει αγγλόφωνο κολέγιο στη χώρα μας και επιθυμούσαν να τα στείλουν στη Μελβούρνη, όπου έχουν μακρινούς συγγενείς. Στη συνέχεια ένα νεαρό ζευγάρι κοντά στα τριάντα, που στο παρελθόν είχε εργαστεί σε Αγγλία και Γερμανία, κατέθεσε τα βιογραφικά του και συμπλήρωσε τις απαραίτητες αιτήσεις για να φύγει στον Καναδά. Ακολούθησε μια 40χρονη παιδαγωγός, εργαζόμενη για πολλά χρόνια σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, πρόσφατα απολυμένη και χωρισμένη, που αναζητά πλέον την επαγγελματική της τύχη στην Αυστραλία.
Μαθήματα για αρχάριους
Ο Κώστας Μακρής θα ενημερώσει τους υπεύθυνους των ξένων εταιρειών με τις οποίες συνεργάζεται για τα βιογραφικά των υποψήφιων μεταναστών και όταν εκείνοι δώσουν το ΟΚ, οι ενδιαφερόμενοι σε τρεις μήνες από σήμερα θα ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους για να φύγουν. Εκεί θα τους περιμένουν εθελοντές που θα τους βρουν σπίτι, θα τους δώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες για τις μετακινήσεις τους από και προς τη δουλειά τους και γενικά θα τους βοηθήσουν να ενσωματωθούν στην καινούργια «πατρίδα».
Ενα από τα βασικά προσόντα που πρέπει να διαθέτει ο υποψήφιος μετανάστης είναι η γνώση της αγγλικής γλώσσας. Σύμφωνα με τον κ. Μακρή, «η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων χειρίζεται τουλάχιστον στοιχειωδώς την αγγλική γλώσσα. Οι αλλοδαποί από χώρες της Αφρικής επίσης. Με τους Αλβανούς που ενδιαφέρονται να φύγουν έχουμε πρόβλημα. Δεν μιλούν αγγλικά. Και όσους από αυτούς έχουν τα υπόλοιπα τυπικά προσόντα τούς έχω στείλει σε ξενόγλωσσο φροντιστήριο για το επόμενο τετράμηνο».
Στο έντυπο συμπλήρωσης των απαραίτητων στοιχείων που θέτει η αυστραλιανή κυβέρνηση προς τους υποψήφιους μετανάστες απευθύνει στο τέλος ερώτημα και σε μια σπάνια κατηγορία Ελλήνων: «Θέλετε να ζήσετε στην Αυστραλία χωρίς να δουλεύετε και ζώντας από τις οικονομίες σας;» Κανένας, φυσικά, από αυτούς που έχουν επισκεφτεί μέχρι σήμερα το γραφείο δεν απάντησε σε αυτή την ερώτηση. Γιατί αυτός που διαθέτει καλές οικονομίες περνά κι εδώ καλά. Δεν χρειάζεται να μεταναστεύσει.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
http://sites.google.com/site/memphismizraimbg/grand-sanctum
 |
| σημα εψιλονισμου,σιωνισμου=σιων=ηλιος=χρυσο φως=αυγη=πρωινος αστηρ=εωσφορος |
http://sites.google.com/site/memphismizraimbg/grand-sanctum
μεγαλη στοα παλλαδιου=παλλαδας αθηνας=αποκρυφης σοφιας και μυστικιστικων γνωσεων...
Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
ΠATHΡ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΠΕΡΙ ΜΑΣΩΝΙΑΣ - ΡΟΤΑΡΥ - ΛΑΪΟΝΣ - ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ Δώδεκα Ομιλίες σε ηχητική μορφή
Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ
ΠΕΡΙ ΜΑΣΩΝΙΑΣ - ΡΟΤΑΡΥ - ΛΑΪΟΝΣ - ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ
Δώδεκα Ομιλίες σε ηχητική μορφή (mp3)
***
Λίγα λόγια περί Μασωνίας
Η Μασονία, επίσης γνωστή ως Ελευθεροτεκτονισμός, είναι μυστική θρησκεία, της οποίας η αρχή χάνεται στις αρχές της δευτέρας μετά Χριστόν χιλιετίας. Η πιο πιθανή εκδοχή για την ιστορική της εξέλιξη είναι ότι μορφοποιήθηκε με τη σταδιακή μεταμόρφωση των χριστιανικών συντεχνιών των κτιστών (τεκτόνων - masons) του Μεσαίωνος («επαγγελματικός Μασονισμός») σε ανεξίθρησκο σωματείο («θεωρητικός Μασονισμός»), στις αρχές του 18ου αι. (1723 : Σύνταγμα του Anderson) με έντονες και αυξανόμενες έκτοτε επιδράσεις επ’ αυτού της Αλχημείας-Ερμητισμού και του ιουδαϊκού μυστικισμού (Καββάλα). Η παρουσία εντόνων θρησκευτικών στοιχείων, λ.χ. τεκτονικών μυστηρίων (όπως η «υιοθεσία λυκιδέως»), ιερατείου με ιερατικούς βαθμούς προς επιτέλεση των τελετών και ιδιαιτέρων ναών και βωμών στις Στοές τους, η καλλιέργεια ιδιαιτέρας θεολογίας και σωτηριολογίας, η τήρηση εορτών (λ.χ. των ηλιοστασίων 27 Δεκεμβρίου και 24 Ιουνίου), η έντονη σύνδεση με τα αρχαιοελληνικά «μυστήρια», και η αντίληψη ότι «πας μη τέκτων βέβηλος» κ.α., καθιστούν καταφανές ότι η Μασονία είναι θρησκεία ή μάλλον υπερθρησκεία – κατά τα πρότυπα του αρχαίου γνωστικισμού - και θεωρεί εαυτήν ως απαραίτητη προς επίτευξη της αληθούς και φωτιστικής γνώσεως.
Η ανάμειξή της σε πολλές επαναστάσεις και κοινωνικές ανατροπές, ο έντονος αντικληρικαλιστικός της χαρακτήρας, εμφανής σε πάμπολλα συγγράμματα Μασόνων, αλλά και στα ίδια τα ιστορικά γεγονότα και ο τεκμηριωμένος ενστερνισμός των επιδιώξεων της Θεοσοφικής Εταιρείας, μήτρας του New Age, δεικνύει πως πέραν των ισχυρισμών της Μασονίας, ότι αποτελεί απλό φιλανθρωπικό σωματείο με φιλοσοφικές αναζητήσεις και συμβολισμούς, στην πραγματικότητα η αυστηρότατα και με φρικτούς τελετουργικούς όρκους και απειλές τηρούμενη μυστικότητα των ενεργειών της, υποκρύπτουν πολλές φορές φοβερές πολιτικές, εκκλησιαστικές και άλλες διεργασίες · χαρακτηριστικώτερο περί τούτου παράδειγμα, αυτό της ιταλικής Στοάς P2 στην Ιταλία, στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Σύμφωνα με ιστορική απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης (Πρωτοδικείου Αθηνών) του 1969 «ο τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία γνωστή υπό την ρηθείσαν έννοιαν, αλλά τοιαύτη μη φανερά, έχουσα δόγματα και λατρείαν μη φανεράν (κρυφίαν) και αποτελούσα μυστικήν οργάνωσιν άγνωστον κατά το περιεχόμενον ου μόνον εις τους πολλούς, αλλά και εις αυτούς ακόμη τους τέκτονας, λόγω των τελευταίων μυήσεων από βαθμού εις βαθμόν» κ.λπ..
Η ανάμειξή της σε πολλές επαναστάσεις και κοινωνικές ανατροπές, ο έντονος αντικληρικαλιστικός της χαρακτήρας, εμφανής σε πάμπολλα συγγράμματα Μασόνων, αλλά και στα ίδια τα ιστορικά γεγονότα και ο τεκμηριωμένος ενστερνισμός των επιδιώξεων της Θεοσοφικής Εταιρείας, μήτρας του New Age, δεικνύει πως πέραν των ισχυρισμών της Μασονίας, ότι αποτελεί απλό φιλανθρωπικό σωματείο με φιλοσοφικές αναζητήσεις και συμβολισμούς, στην πραγματικότητα η αυστηρότατα και με φρικτούς τελετουργικούς όρκους και απειλές τηρούμενη μυστικότητα των ενεργειών της, υποκρύπτουν πολλές φορές φοβερές πολιτικές, εκκλησιαστικές και άλλες διεργασίες · χαρακτηριστικώτερο περί τούτου παράδειγμα, αυτό της ιταλικής Στοάς P2 στην Ιταλία, στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Σύμφωνα με ιστορική απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης (Πρωτοδικείου Αθηνών) του 1969 «ο τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία γνωστή υπό την ρηθείσαν έννοιαν, αλλά τοιαύτη μη φανερά, έχουσα δόγματα και λατρείαν μη φανεράν (κρυφίαν) και αποτελούσα μυστικήν οργάνωσιν άγνωστον κατά το περιεχόμενον ου μόνον εις τους πολλούς, αλλά και εις αυτούς ακόμη τους τέκτονας, λόγω των τελευταίων μυήσεων από βαθμού εις βαθμόν» κ.λπ..
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
LIFE ABOVE ANY OTHER
ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΑ ΟΠΩΣ ΠΑΝΩ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΑΣ ΜΑΚΡΟΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΨΕΥΔΟ-ΗΛΙΟΥ.Ο ΑΔΩΝΑΙ ΙΣΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ.!!!!!!
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
Xairetismoi 3 (Salutations to the Theotokos)
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΑΜΠΕΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΗΣ...ΑΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΛΑΜΠΕΡΟΣ...(ΕΛ=ΦΩΣ-Ο-ΧΙΜ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.ΑΜΗΝ
oi lykanurvpobrykolakew poy thn eidan exilon...as gelvw eruei na me synarpasei...!
http://youtu.be/M0BuEo96sRs
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
Classified information(αρχειοθετημενς πληροφοριες απο wiki)
http://en.wikipedia.org/wiki/Classified_information
Due to the nature of security classifications and clearances, often people incorrectly identify their clearances by a combination of actual clearance level, additional access controlre-org intros, caveats, and the organization who granted them clearance[citation needed]. In addition, different organizations within the Federal government use different terminology and lettering, as is discussed below.
For access to information at a particular classification level, individuals must have been granted access by the sponsoring government organization at that or a higher classification level, and have a need-to-know the information. The government also supports access to Sensitive Compartmented Information (SCI) and Special access programs (SAPs) in which access is determined by need-to-know. These accesses require increased investigative requirements before access is granted[citation needed].
List of U.S. security clearance terms
From Wikipedia, the free encyclopedia
This is a List of U.S. security clearance terms. Contents[hide] |
[edit] Description
Security clearance levels are used as part of a method to control access to information that should not be freely available to all personnel.Due to the nature of security classifications and clearances, often people incorrectly identify their clearances by a combination of actual clearance level, additional access controlre-org intros, caveats, and the organization who granted them clearance[citation needed]. In addition, different organizations within the Federal government use different terminology and lettering, as is discussed below.
[edit] Use
Security clearance levels often appear in employment postings for Defense related jobs. Employers generally prefer to hire people who are already cleared to access classified information at the level needed for a particular job or contract, because security clearances can usually take up to a year to obtain[1]. In general, most employers look for candidates that hold an active Department of Defense (DoD) collateral clearance or a blanket TS/SCI-cleared (Top Secret / Sensitive Compartmented Information) individual that has successfully completed a counterintelligence (CI) or full-scope polygraph (FSP).[edit] Security levels
Security clearances can be issued by many United States government agencies, including the Department of Defense (DoD), the Department of Homeland Security, the Department of Energy (DoE), the Department of Justice, and the Central Intelligence Agency. DoE clearances include the 'L' and 'Q' levels. DoD issues more than 80% of all clearances. There are three levels of DoD security clearances[2]- Confidential
- Secret
- Top Secret
- Information "above Top Secret" is called Sensitive Compartmentalized Information (SCI). It is not truly "above" Top Secret, although that phrase is often used in the media and movies. SCI information may be either Secret or Top Secret, but in either case it has additional controls on dissemination beyond those associated with the classification level alone. Compartments of information are identified by code words. This is one means by which the "need to know" principle is formally and automatically enforced. Only persons with access to a given compartment of information are permitted to see information within that compartment, regardless of the person's security clearance level. A security clearance is good for a number of years and must be renewed thereafter. Unlike a security clearance, which lasts for a given period of time after a background investigation, access to a compartment of information lasts only as long as the person's need to have access to the particular category of information.
For access to information at a particular classification level, individuals must have been granted access by the sponsoring government organization at that or a higher classification level, and have a need-to-know the information. The government also supports access to Sensitive Compartmented Information (SCI) and Special access programs (SAPs) in which access is determined by need-to-know. These accesses require increased investigative requirements before access is granted[citation needed].
[edit] Additional classifications
Some categories of information, while possibly but not necessarily needing special access control, by their nature may require extra security education, special handling procedures, et cetera. These are known as caveats:- FOUO - For Official Use Only *
- COMSEC - Communications Security *
- CNWDI - Critical Nuclear Weapon Design Information
- NOFORN - Not Releasable to Foreign Nationals (access restricted to U.S. citizens) *
- CRYPTO - Cryptographic *
- WNINTEL - Warning Notice - Intelligence Sources and Methods Involved [3]
[edit] Obtaining clearances
Prior to being granted any clearances or accesses, a person is investigated by the Government. Depending on the level of clearance and access the person needs, the Government undertakes one of the following investigations:- LAC - Local Agency Check
- ENTNAC - Entrance National Agency Check (typically for new military recruits)
- MBI - Minimum Background Investigation (Typically reserved for public trust positions and/or when there is a break in federal service)
- NAC - National Agency Check
- NACLC (National Agency Check with Local Agency Check and Credit Check) *
- SSBI - Single Scope Background Investigation *
- SBPR - SSBI Periodic Reinvestigation
- PPR - Phased Periodic Reinvestigation
- SBI - Special Background Investigation
- EBI - Extended Background Investigation
- Polygraph - Counterintelligence Scope (CI, CI Poly)
- Polygraph - Full Scope / Lifestyle (FSP, FS, LS, Lifestyle Poly)
- Confidential
- Secret (Collateral)
- Top Secret (Collateral)
- Top Secret / Crypto
- Top Secret / Crypto / SSIR (Secret Service Information Restricted) (jokingly referred to as "So Secret It's Ridiculous")
- DOE - C, L, Q
- FBI (equivalent to TS Collateral)
- NATO Secret
- Position of Public Trust
- Yankee White
- Top Secret/SCI
- Gamma (G), subcompartment of SI
- HUMINT Control System (HCS), protects human intelligence
[edit] References
Some items here are based on a list compiled by a nonauthoritative source on the Internet.[4]- ^ "Security Clearance". http://www.army.com/resources/item/786.www.army.com
- ^ "Security Clearance FAQ". http://www.clearancejobs.com/security_clearance_faq.pdf.www.clearancejobs.com
- ^ "Security Briefings" www.wasc.noaa.gov
- ^ "List of security clearances" www.abovetopsecret.com
[edit] External links
- "Security Clearance Frequently Asked Questions" - www.clearancejobs.com
- "Security Clearance Process for State and Local Law Enforcement" - www.fbi.gov
- "The Industrial Personnel Security Clearance Process Frequently Asked Questions" - www.dss.mil
- "What is a security clearance?" - www.army.com
- "Safeguarding Sensitive But Unclassified Information" - www.fas.org
- The U.S. intelligence community - By Jeffrey Richelson http://books.google.com
- "Example of full scope polygraph job descriptions" - www.fullscopepoly.com
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Traveling:πως να δοθουν απαντησεις σε ενα κοσμο που ουτε καν ξερει να νιωθει σωστα?...το συναισθημα οταν νεκρωνεται,νεκρωνεται ο εσωτερικος μας κοσμος.Το blog συντομα κατεβαινει.ευχαριστουμε και παλι καλη αναζητηση στην καρδια,των αληθειων που κρυβονται καλα εκει,μην γινεται καταραμενοι...απο το μισος αλλα ευλογημενοι απο την αγαπηι!
Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011
«Άγγελέ μου πρόσεξε, μη χάσεις τα φτερά σου»!ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.!ΕΔΩ ΚΑΤΗΛΗΓΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ.!
«Άγγελέ μου πρόσεξε, μη χάσεις τα φτερά σου»!
Κάποτε, λέει ένας μύθος, ήταν ένας άγγελος, που θέλησε να γνωρίσει τις χαρές και τις ηδονές,που ξελογιάζουν τους ανθρώπους. Ήταν παράξενος να μάθει γι’ όλα αυτά, που οι ανθρωποι θυσιάζουν ακόμη και τη ψυχή τους.
Παρουσιάσθηκε λοιπόν μπροστά στο θρόνο του Δεσπότη Χριστού και ζήτησε να κατέβει στη Γη και να ζήσει κι αυτός όπως οι άνθρωποι.
Ο Πανάγαθος Θεός θέλησε να τον αποτρέψει.
Όμως αυτός τον πίεζε με παρακάλια να τον αφήσει. Τελικά τον άφησε, λέγοντάς του με πόνο:
– «Άγγελέ μου πρόσεξε, μη χάσεις τα φτερά σου»!
Κατέβηκε λοιπόν στη γη ο άγγελος με την φωτεινή του τη μορφή και τα ολόλευκα φτερά του κι άρχισε να συναναστρέφεται με τους ανθρώπους, που γλεντούσαν, όπως έλεγαν, τη ζωή τους. Στην αρχή η καθάριά του μορφή και η καλοσύνη ελέγχανε τους σκοτισμένους απ’ τα πάθη τους ανθρώπους και τον κοιτούσαν όλοι τουςεκστατικοί, με δέος. Όμως, σαν μάθανε γιατί και πώς βρέθηκε εκεί, άρχισαν από κακία κι από ζήλια να προσπαθούν στης αμαρτίας τις πλάνες τέχνες να τον μυήσουν, για να τον κάνουν όμοιο μ’ αυτούς και η συνείδηση — όση τους είχε απομείνει– να πάψει πια να τους ε-λέγχει. Κι έτσι πες-πες, σιγά-σιγά, με την μαλαγανιά και τη ψευτιά και την ψευδαίσθηση της ηδονής τον έκαναν τελείως να ξεχάσει ποιος ήταν και από πού κατέβηκε.
Σε λίγο καιρό, για να μην τα πολυλογούμε, μαύρισαν τα λευκά του ρούχα
μέσα στα καταγώγια, που γυρνούσε, κι άρχισαν να γέρνουν και να μαραίνονται τα μεγάλα του αστραφτερά φτερά. Αυτός όμως χαμένος μέσα στη ζάλη, απ’ τα πιοτά και τον καπνό, μα πιότερο από τους ανήθικους έρωτες και τα φαρμακερά τους βέλη, δεν τα ’βλεπε.
Ώσπου ένα πρωινό, ξύπνησε ζαλισμένος απ’ το μεθύσι κι είδε πεσμένα κάτω στο βρώμικο το πάτωμα τα δυό του τα φτερά. Αμέσως κοίταξε μέσα σ’ έναν καθρέπτη καιτρόμαξε. Το είδωλο που έβλεπε απέναντί του δεν ήταν ενός αγγέλου, αλλά ενός δαίμονα, μαύρο και σκοτεινό το πρόσωπό του. Και
τότε θυμήθηκε, όπως ο άσωτος της παραβολής, την ωραιότητα της
μορφής του και την καθαρότητα της ψυχής του, όταν ήταν άγγελος, κι έκλαψε, έκλαψε πικρά. Τότε του ’ρθανε στο νου τα λόγια του Θεού, που ’χε ξεχάσει: «Άγγελέ μου πρόσεξε, μη χάσεις τα φτερά σου»!
Κι έβγαλε, απ’ τα βάθη της ψυχής του, μιά πονεμένη κραυγή, που ακούστηκε στα πέρατα της οικουμένης. Κι έφτασε η κραυγή του μέχρι τους Ουρανούς και του Χριστού το θρόνο.
Δάκρυσε ο Χριστός, όπως τότε που πέθανε ο φίλος Του ο Λάζαρος, και
έστειλε τον Αρχάγγελό Του κάτω στη Γη να μαλακώσει τον πόνο
του παιδιού Του.
Γέμισε κι άστραψε η κάμαρη του πριν-αγγέλου, απ’ το φως του
Αρχαγγέλου, κι έκαμε να φαίνεται πιο βρώμικη και σκοτεινή η
ψυχή του.
-«Γιατί βοάς κι οδύρεσαι αδελφέ»; Τον ρώτησε, τάχα σαν να μην ήξερε, ο Αρχάγγελος.
Και πριν ακόμη ο φοβισμένος πριν-άγγελος απαντήσει, συνέχισε λέγοντας: « Στον ουρανό έφτασε η κραυγή σου και με ᾽στειλε ο Κριτής της Οικουμένης να σε ρωτήσω, γιατί πονάς αγαπημένε μαςαδελφέ»;
Γνώριζε ο Αρχάγγελος τα πάθη τ’ αδελφού του, μα έπρεπε μονάχος του να τα μολογήσει και να ζητήσει συγχώρια απ’ τον Πλάστη.
Κι άρχισε ο πριν-άγγελος με κλάματα κι αναστεναγμούς όλα του τα λάθη, τα πάθη και τις βρωμιές να εξιστορεί και να ζητά συγνώμη και σαν τον άσωτο να μην διεκδικεί την δόξα τη παλιά, την πρώτη, πού κάποτες είχε σαν παιδί του Θεού αγαπημένο, αλλά μιά θέση δούλου κι υπηρέτη. Κι όσο μάκραινε ο λόγος — γιατί πολλά ήταν τα κρίματά του — τα πεσμένα μαραμένα του φτερά, σαν θησαυρό μεσ’ την αγκαλιά κρατούσε.
Κι άκουσε ο Αρχάγγελος και δάκρυσε κι αυτός και τον Ουράνιο Πατέρα παρεκάλεσε.
– «Θεέ και Κύριε της αγάπης και της συγνώμης, που για όλα τα
παιδιά Σου σταυρώθηκες και πέθανες, μα κι αναστήθηκες, για να
μας σώσεις, συγχώρεσε και το πλάσμα Σου αυτό και ανάδειξέ το
πάλι καθάριο και λαμπρό, όπως ήταν πριν σε προδώσει, γιατί
πολύ αμάρτησε, μα και πολύ μετάνιωσε».
Τότε, σαν δυνατή βροντή, η φωνή του Θεού ακούστηκε από ψη-
λά, να λέει:
– «Είναι ιδίωμα των Αγγέλων η καθαρότητα. Μα εσύ μαύρισες και λέρωσες τη ψυχή σου. Είναι χαρακτηριστικό των Αγγέλων να με υπηρετούν. Μα εσύ με πρόδωσες κι άλλον προσκύνησες αφέντη. Κι έτσι, έχασες τα φτερά σου, που είναι δώρο δικό μου ξεχωριστό σ’ όλους τους Αγγέλους. Άκουσα όμως τη κραυγή σου, κι είδα τη μετάνοιά σου. Κι επειδή δεν ξέχασα ότι ήρθα u963 στη Γη κι έπαθα και πόνεσα και σταυρώθηκα, πρώτα για τους αμαρτωλούς κι έπειτα για τους δικαίους, σε συγχωρώ και δικό Μου παιδί ξανά σε λογαριάζω. Η στολή της ψυχής σου λαμπρή και καθαρή θα ξαναγίνει, όμως… τα δυό σου τα φτερά για να ξαναποκτήσεις, θα πρέπει σκληρά να δουλέψεις στο πνευματικό των αρετών χωράφι Μου και νικητής να βγεις στον αόρατο των παθών το πόλεμο. Μα μην τρομάζεις, γιατί Εγώ μαζί σου θάμαι, θα πολεμώ και θα νικώ
για σένα, εάν και όσο εσύ μ’ αφήνεις».
Αυτά ο μύθος λέει, μα δεν μας αποκαλύπτει εάν ο άγγελός μας κέρδισε ξανά τα δυό του τα φτερά.
Και μείς, που γνωρίζουμε ότι Άγγελος να πέσει και δαίμονας να καταλήξει δεν μπορεί, μιάς και μιά μονάχα ήταν η φορά, που διάλεξαν οι Άγγελοι, εάν το Θεό θα λάτρευαν ή τον Εωσφόρο θα ακολουθούσαν. Και όσοι τότε, πριν
ακόμη ο άνθρωπος να πλαστεί, το «στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου» του Αρχαγγέλου ακούσαν κι έμειναν σταθεροί, στο Θεό κοντά, Άγγελοι για πάντα μείναν. Όσοι πάλι τον αρχηγό τους τον Εωσφόρο ακολούθησαν, στο πέσιμο της υπερηφάνειας και του εγωισμού το φοβερό, δαίμονες για πάντα έμειναν από τότε.
Πίσω από τον μύθο, κρύβεται το κάθε αγνό και άκακο παιδί,
που μπλέκει στα δίκτυα του κόσμου και της φιληδονίας και τα
δυό του τα φτερά – την α γ ν ό τ η τ α και τη π ί σ τ η – λερώνει και
στο τέλος τα χάνει. Είθε, σαν τον άγγελο του μύθου μας, να βρουμε όλοι μας το δρόμο του γυρισμού προς τον Θεό Πατέρα μας και της απωλείας το θανάσιμο το μονοπάτι να εγκαταλείψουμε.
Κι όσοι, τώρα ξεκινούν το δύσκολο ταξίδι της εφηβείας και της νιότης, προτού θελήσουν τον απαγορευμένο καρπό της αμαρτίας και της αποστασίας απ’ το Θεό να δοκιμάσουν,… ας το σκεφθούν καλά και την ολόλευκη ψυχή τους ας ρωτήσουν. Άλλωστε, αιώνες τώρα, από
την εποχή των πρωτοπλάστων, η δοκιμή κάθε παράνομου καρπού π ά ν τ α το χάσιμο του Παραδείσου φέρνει.
Γι’ αυτό, ας θυμόμαστε πάντα του Θεού τη συμβουλή: «Άγγελέ μου πρόσεξε, μη χάσεις τα φτερά σου»!
Ιωάννης Γ. Θαλασσινός
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
ΕΘΝΟΣ - ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ(αιρεση) ΚΑΙ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΡΟΝΗΜΑ.
1. Με το κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση στο ερώτημα: Γιατί η Ορθοδοξία -«καθ' ό Ορθοδοξία», φυσικά- δεν μπορεί να είναι εθνικιστική.
Δεν θα επιχειρηθεί, βέβαια, εδώ αποσαφήνιση των όρων: έθνος, εθνισμός, πατριωτισμός, εθνικισμός. Διότι, παρά τη συχνή κακοποίηση τους, στην καθημερινή χρήση, λίγο ή πολύ έχουν περιεχόμενο κοινά αποδεκτό. "Έτσι, οι όροι πατριωτισμός και φιλοπατρία εκφράζουν κάτι σαφές και, όπως πιστεύω, καθολικά δεκτό· την αγάπη προς την πατρίδα, ως τόπο της στενότερης ή ευρύτερης καταγωγής, κάτι πού καταφάσκει και η ορθόδοξη παράδοση δια στόματος του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου (4ος αι.): «Μητέρα τιμάν των οσίων (=είναι ιερό να τιμά κανείς τη μητέρα του)· μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων (μήτηρ) πατρίς» (Επιστ. 37). Το μόνο, πού πρέπει να δηλωθεί, είναι η σαφής διαφοροποίηση στο κείμενο αυτό των ορών «εθνισμός» και «εθνικισμός», διότι ο μεν πρώτος ταυτίζεται με τον «πατριωτισμό», ο δεύτερος όμως κρύβει τη νόσο του μισαλλόδοξου φανατισμού, με όλες τις ευνόητες ταυτίσεις και προεκτάσεις.
2. Η στάση απέναντι στο «έθνος» και στην «πατρίδα» στο χώρο των κατά παράδοση ορθοδόξων λαών είναι μεν ενσωματωμένη σ' αυτό, πού δηλώνει εκκλησιαστικά ο όρος «ορθόδοξο φρόνημα» (πρβλ. Ρωμ. 7,27), ως το περιεχόμενο της συνειδήσεως τους, προϋποθέτει, όμως, τη χριστιανική νοηματοδότηση του όρου «έθνος», ήδη στην αρχή της εμφανίσεως της Εκκλησίας στην ιστορική σκηνή, ως σώματος και κοινωνίας. "Έτσι, «έθνη» αποκαλούνται στην Καινή Διαθήκη, όπως και στη σύγχρονη της εβραϊκή κοινωνία, οι ειδωλολάτρες - εθνικοί, οι μη Ιουδαίοι και μη χριστιανοί. Αυτό εννοεί π.χ. ο Χριστός στην «επί του όρους» ομιλία, λέγοντας:
«πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί» (Ματθ. 6,32). Την ίδια έννοια έχει και ο λόγος για «έλληνες» στο Ιωάν. 12, 20. Πρόκειται για «εθνικούς» (ειδωλολάτρες) προσηλύτους (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, σ. 448/9). Αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί για τους σημερινούς εθνικιστές, οι όποιοι, στηριζόμενοι σε ανεπιστημονικές μυθοπλασίες, βλέπουν στο χωρίο αυτό πράγματα άσχετα προς την ιστορική αλήθεια.
Ο Χριστός παραδόθηκε στα «έθνη» (=εθνικούς) (Ματθ. 20, 19). Η εντολή του, όμως, μετά την ανάσταση του είναι «πορευθέντες, μαθητεύσατε (=κάμετε μαθητές - χριστιανούς) πάντα τα έθνη» (=λαούς) (Ματθ. 28, 19). Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις ο όρος «έθνος» (ή «έθνη») έχει κυρίως πνευματική - θρησκευτική και όχι φυλετική σημασία. Σημαντικό, όμως, είναι, ότι ήδη στην Κ.Δ. χρησιμοποιείται ο όρος «έθνος», πάλι με πνευματική έννοια, αλλά για να δηλώσει το σώμα των πιστών, το «λαό του Θεού», το «έθνος άγιον» (Α' Πέτρ. 2, 9). «Έθνος άγιον» και «λαός του Θεού» ταυτίζονται νοηματικά και σημαίνουν το «σώμα Χριστού», την Εκκλησία, με υπόβαθρο καθαρά α-φυλετικό.
Έτσι, οδηγούμεθα στο Γαλ. 3, 27 ε., όπου ορίζεται από τον Απ. Παύλο, ότι οι βαπτισμένοι «εις Χριστόν» (=όσοι «πέθαναν» και αναγεννήθηκαν στο σώμα του Χριστού) έχουν ντυθεί τον Χριστό και, έτσι, «ουκ ένι Ιουδαίος ή Έλλην». Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν πια διαφορές (φυλετικές - ταξικές), αφού η ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας ενώνει, ενώ οι όποιες άλλες ιδιότητες χωρίζουν. Όλα αυτά όμως (όπως και στο Κολ. 3, 11) σε πλαίσια καθαρά υπερεθνικά και αφυλετικά. Οι πιστοί είναι ίσοι ενώπιον του Θεού, ο Οποίος εξ άλλου δεν είναι «προσωπολήπτης», αφού «εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστίν» (Πράξ. 10,34). Η πέτρεια έννοια «έθνος άγιον» ταυτίζεται με τον παύλειο όρο «λαός Θεού» (π.χ. Β' Κορ. 6, 16: «...και έσομαι αυτών θεός και αυτοί έσονται μοι λαός». Πρβλ. Α' Πέτρ. 2, 9: «Υμείς δε γένος εκλεκτόν..., οί ποτέ ου λαός, νυν δε λαός Θεού», όπου υπεισέρχεται και ο όρος «γένος», δηλωτικός της νέας –πνευματικής καταγωγής από το «δεύτερο Αδάμ» και γενάρχη της νέας ανθρωπότητας, τον Ιησού Χριστό). Όλ' αυτά τα χωρία, πού ενδεικτικά αναφέρθηκαν, σχετίζονται με το νέο έθνος - γένος - λαό, το «σώμα» του Χριστού, πού δεν υποκαθιστά τις οποιεσδήποτε ανθρώπινες και ιστορικές σχέσεις, αφού ανάγει σε μια νέα όχι μόνο ενδοϊστορική, αλλά συνάμα και υπεριστορική πραγματικότητα, σε ένα νέο Θεανθρώπινο κόσμο, πού ενώνει τους λαούς της γης σε μια ενότητα, θεμελιωμένη στην άκτιστη «θεία Βασιλεία» (χάρη). Ο χαρακτηρισμός των χριστιανών το 6' αιώνα «τρίτον γένος» (genus tertium) ενσαρκώνει τη νέα αυτή συνείδηση και την υπέρβαση των φυλετικών διαιρέσεων, αφού οι «αναγεννημένοι» μέσα από την πνευματική «κοιλία» της Εκκλησίας, το βαπτιστήριο (ή την κολυμβήθρα), κληρονομούν από τον Χριστό μια νέα-διαφορετική φύση, πού καταργεί την «πεσούσα» φύση του παλαιού Αδάμ.
Αυτά είναι τα θεμέλια της χριστιανικής ανθρωπολογίας, πού ενεργοποιούνται με την ενσωμάτωση του ανθρώπου στην Εκκλησία. Οι ιστορικές - ενδοκοσμικές σχέσεις δεν αναιρούνται, αλλά υπερβαίνονται και ιεραρχούνται. Ο Βαρνάβας, έτσι, και ως απόστολος και συνεργάτης του Παύλου, χαρακτηρίζεται «κύπριος τω γένει» (Πράξ. 4,36), ο ίδιος δε ο Παύλος δεν αποποιείται την καταγωγή του (Γαλ. 1,13 ε.), αφού ο θεός των Χριστιανών, ο «πατήρ» του Ιησού Χριστού (Α΄ Ιωάν. 2, 23), «εποίησεν εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παντός προσώπου της γης, ορίσας... τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17, 25 ε.). Με αυτά δηλώνεται η ενότητα του ανθρωπίνου γένους λόγω της κοινής ΟΛΩΝ καταγωγής («εξ ενός» αίματος ή ανθρώπου) και άρα το αβάσιμο και αντιχριστιανικό του φυλετισμού. Οι διαμορφωμένες ιστορικά -και μέσα στη δυναμική της πτώσεως- «εθνότητες» και οι οποιεσδήποτε ανάμεσα τους διαφορές - διακρίσεις δεν προέρχονται από τον ένα και δημιουργό θεό, αλλά από την αμαρτία. Αυτό εκφράζει ως πανορθόδοξο βίωμα το «κοντάκιο» της Πεντηκοστής: «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο "Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε...». Αντιπαρατίθενται σ' αυτό το γεγονός της Βαβέλ (Γεν. κεφ. 11) και της Πεντηκοστής (Πράξ. 2, 1 ε.). Στο πνεύμα της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1 έ.) ζει η Εκκλησία, στην αυθεντική της έκφραση, ως Ορθοδοξία.
Ο όρος «έθνος», μαζί με τα συνώνυμα του, αποφορτίζεται εκκλησιαστικά από το παλαιό νόημα του και αναφορτίζεται (=ενέργεια πού χαρακτηρίζει όλη τη θεολογική γλώσσα του Χριστιανισμού) με έννοια πνευματική - πολιτιστική, στα όρια της νέας υπαρξιακής και υπαρκτικής γεννήσεως των Χριστιανών (βλ. Ιωάν. 1,13: «οί εκ Θεού εγεννήθησαν»). Αυτή η νέα συνείδηση και πραγματικότητα εκφράζεται στην Αποκάλυψη (κεφ. 5, 9-10): «...Άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους». Η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, είναι ο νέος κόσμος, η νέα «εν Χριστώ» κοινωνία.
3. Ιστορική πραγμάτωση της νέας αυτής συνειδήσεως υπήρξε η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Ρωμανία / Βυζάντιο). Το «Βυζάντιο», παρ' όλες τις ανθρώπινες ατέλειες και αμαρτίες, νοείται ως μία «Μεγάλη Εκκλησία», μέσα στην οποία προσκομίζεται συνεχώς η ανθρώπινη αμαρτία - αποτυχία, για να μεταμορφωθεί, με τη μετάνοια και την άκτιστη χάρη, σε ζωή εν Χριστώ. Βυζαντινολόγοι, όπως ο Στ. Ράνσιμαν (Βυζαντινή θεοκρατία, Αθήνα 1982) μπόρεσαν να δουν έτσι το «Βυζάντιο», ερμηνεύοντας το «εκ των ένδον» και όχι με τα φραγκολατινικά κριτήρια της αλλοτριωμένης χριστιανικότητας και ελληνικότητας. Στο Χριστιανικό Κράτος της Ρωμανίας συνεχίζεται πληθυσμιακά η δομή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: ένας μεγάλος αριθμός λαοτήτων συνθέτει την αυτοκρατορία, ή, αν θέλουμε, κοινοπολιτεία, συνιστώντας εκ των πραγμάτων μία τρισύνθετη ενότητα: πολιτιστική (παρά τις τοπικές ιδιαιτερότητες), κρατική και πνευματική. Ο ελληνιστικός πολιτισμός, ο ρωμαϊκός κρατικός φορέας και η νέα συνείδηση, η Ορθοδοξία, συνθέτουν το «Γένος των Ρωμαίων», δηλαδή των Ορθοδόξων πολιτών της Νέας Ρώμης. Κατά κάποιο τρόπο, η Ρωμαίικη Αυτοκρατορία γίνεται το «πανδοχείο» της ιστορίας (βλ. Λουκ. 10, 24), ενσαρκώνοντας τον αναμενόμενο νέο κόσμο, στα όρια της θεανθρωπότητας. Αυτό είναι βέβαια αισθητό, όπου σώζεται το ορθόδοξο - πατερικό φρόνημα.
Όλες οι λαότητες της αυτοκρατορίας θα συνδέονται με την κοινή πίστη (ως φρόνημα), σε μια νέα συγγένεια, την εν Χριστώ παγ-γένεια των Ρωμαίων, με σημείο αναφοράς όχι την Παλαιά, αλλά τη Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη. Τα «εθνικά» ονόματα δεν διέκριναν τις λαότητες διαιρετικά, αλλά υποδήλωναν τις επαρχίες (αυτό σημαίνει ο όρος «έθνος» στον 34ο αποστολικό κανόνα) και τις γλωσσικές ομάδες. (Η Ρωμανία ποτέ δεν επεδίωξε γλωσσική ομοιομορφία). Η Ορθοδοξία ήταν ο πανενωτικός σύνδεσμος των Ρωμαίων. Και αυτό βιωνόταν εντονότερα, οπού η σχέση με την «πατερικότητα» ήταν ισχυρότερη. Γι' αυτό και το «εθνικό» όνομα «ρωμαίος» ταυτίσθηκε με το περιεχόμενο της νέας «εθνικής» συνειδήσεως, δηλαδή την πίστη. Ρωμαίος (δηλαδή Νεο-Ρωμαίος ή Ρωμηός) σημαίνει ορθόδοξος. Η μακραίωνη διαπάλη μεταξύ Φραγκο-γερμανικού κόσμου και Ρωμαίικης Ανατολής επικεντρώθηκε γι' αυτό στη διεκδίκηση από τους Δυτικούς του ονόματος «ρωμαίος», ταυτόσημου με το «ορθόδοξος», ενώ στη Χριστιανική Ανατολή προσέδωσαν τα ονόματα «Γραικία» και «Γραικός», δηλωτικά όχι του «ελληνισμού» και της «ελληνικότητας», όπως αφελώς θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. "Απλά σημαίνουν:
«χώρα των μη (γνησίων) Ρωμαίων και αποσχισθέντων αιρετικών». Βέβαια, αυτά όλα μας τα ξεκαθάρισε με την πρωτοπορειακή επιστημονική ερευνά του ο π. Ι. Ρωμανίδης, αλλά είναι ανάγκη να αναρριπίζονται, διότι δεν έχουν συνειδητοποιηθεί ακόμη από πολλούς ή απορρίπτονται ασυζητητί από τους ευρωπαΐζοντες.
Οι λαοί της Ρωμανίας / Βυζαντίου, ανάλογα με το βαθμό ορθοδοξοποιήσεώς τους, υπερβαίνοντας το κριτήριο της καταγωγής, εντάσσονταν σε μια άλλη ενότητα, στο εκκλησιαστικό σώμα. Η εκκλησιαστική δε ενότητα επιβίωσε αδιατάρακτα στις σχέσεις των Ορθοδόξων ως το 19ο αιώνα και την έξαρση των εθνι(κι)σμών. Όταν η πατριαρχική εγκύκλιος του 1848 ονομάζει το «λαό» (δηλ. σύνολο το ορθόδοξο εκκλησιαστικό σώμα) «φύλακα» της Ορθοδοξίας, εκφράζει αυτή τη συνεχιζόμενη πραγματικότητα της Ρωμανίας, την υπερφυλετική ενότητα με δάση την πίστη. Αυτή την ενότητα διασπούσε (και διασπά) η αίρεση (κάθε αίρεση) ως νόθευση και, γι' αυτό, απόρριψη της Ορθοδοξίας. Η απόρριψη δε της Ορθοδοξίας είχε ως συνέπεια την ανάπτυξη αντεθνικού ρόλου, όπως συνέβη λ.χ. με τους λεγόμενους «μονοφυσίτες» στα ανατολικά και νότια σύνορα της αυτοκρατορίας ή με τους Βογομίλους στη Βαλκανική (συνεννοήσεις με Νορμανδούς) κλπ.
Πρέπει δε εδώ να λεχθεί, ότι τα σπέρματα του νεωτέρου εθνικισμού απαντούν στις αρχαίες αιρέσεις και στην αιρετίζουσα διανόηση με την αναίρεση εκ μέρους των της ορθόδοξης καθολικότητας. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό οι άγιοι Πατέρες αναφέρονταν -και αναφέρονται- στους αγίους του προφητικού Ιουδαϊσμού (Ησαΐα, Μωυσή, Δαβίδ). Ο Έλληνας - καπαδόκης Γρηγόριος Νύσσης θα προβάλλει λ. χ. τον Μωυσή ως πρότυπο θεουμένου. Οι άγιοι Εφραίμ και Ισαάκ, καύχημα της Ορθοδοξίας, ήσαν Σύροι, όπως σήμερα ως σέμνωμα της Ορθοδοξίας θεωρούμε και μεις, οι «εκ καταγωγής» Έλληνες, τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ ή τον άγιο Σάββα τον Σέρβο. Οι αιρετικοί, όμως, (π.χ. οι Αρειανοί), προετοιμάζοντας την εμφάνιση του αυτοκράτορα Ιουλιανού, θα στρέφονται «μονιστικά» στους αρχαίους "Έλληνες φιλοσόφους, ταυτιζόμενοι κατά κάποιο τρόπο με τους σημερινούς εθνικιστές - αρχαιολάτρες, πού απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως «εβραϊκό» (!) βιβλίο και τους "Αγίους της (Προφήτες) ως «εβραίους». Η Π.Δ., όμως, αγία Γραφή ημών των Χριστιανών, οι Προφήτες άγιοι της πίστεως μας, ισόκυροι με τους Αποστόλους και τους Πατέρες μας, οι δε άγιοι Μακκαβαίοι παίδες μαζί με την αγία μητέρα τους Σολομονή και το δάσκαλο τους Ελεάζαρο τιμώνται ως άγιοι της Ορθοδοξίας την 1η Αυγούστου, διότι τα κριτήρια της Ορθοδοξίας ακριβώς δεν είναι εθνικιστικά, αλλά υπερεθνικά.
Η αίρεση πάντα θα αρνείται την καθολικότητα και, συνεπώς, και την υπερεθνικότητα, κινούμενη σε πλαίσια σαφώς φυλετικά και εθνικιστικά. Αυτό είναι ευδιάκριτο στην πορεία της «χριστιανικής» Ευρώπης και του δυτικού κόσμου ευρύτερα. Η αλλοτρίωση στην πίστη, μετά την εκφράγκευσή της, θα έχει στο χώρο της εθνικής συνειδήσεως σοβαρότατες συνέπειες. Ο όρος «έθνος» θα αποβεί στη Δύση φυλετική κατηγορία (nation - gens). Τι άλλο εκφράζει η «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους»; Ο Φραγκογερμανικός ρατσισμός, μάλιστα, θα έχει ως βάση το σώμα των «ευγενών», με την τάξη των οποίων θα ταυτισθεί τελικά το «έθνος» (αυτή την έννοια έχει ο όρος «έθνος - nation» στο Λούθηρο). Αναστροφή της πυραμίδας θα γίνει στη Γαλλική Επανάσταση (1789) -στην αρχή της βέβαια- όπου κατά τον Αββά Sieyes ο όρος «nation» ταυτίζεται με την «τρίτη τάξη», χωρίς όμως αλλαγή νοοτροπίας.
4. Η Ορθόδοξη καθολικότητα είναι η μήτρα, στην οποία κυοφορείται η υπερεθνικότητα. Ο μεγάλος ρωμηός πολιτικός του 19ου αιώνα, ο ληξουριώτης ριζοσπάστης Γεώργιος Τυπάλδος - Ιακωβάτος (1813-1882), συνήθιζε να λέγει: «Είμεθα πρώτα Χριστιανοί (ορθόδοξοι) και μετά Έλληνες», αποκρούοντας το εθνικιστικό σύνθημα των Βενετσιάνων κατακτητών και του νησιού του: «semo prima Veneziani e poi Christiani». Το υπερεθνικό, όμως, στην Ορθοδοξία δεν αναιρεί το εθνικό. Δεν είναι «ανεθνική» η ορθόδοξη πίστη. Δεν καταργεί το εθνικό στοιχείο, αλλά και δεν το αφήνει να λειτουργεί διασπαστικά. Όπου και όταν είναι ακμαίο το ορθόδοξο φρόνημα, εκεί βιώνεται η οικουμενικότητα και ρωμαίικη παναδελφότητα· όπου όμως επικρατεί η ενδοκοσμική προοπτική και εσχατολογία, εκεί κατισχύει η εθνικότητα ως φυλετισμός.
Η διαχρονικότητα αυτής της ορθόδοξης συνείδησης επιβεβαιώνεται από δύο κείμενα, που απέχουν μεταξύ τους 16 αιώνες, την Προς Διόγνητο Επιστολή (β' αι.) και τις Διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (ιη' αι.). Στο πρώτο κείμενο ορίζεται, ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ' ως πάροικοι· μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πάνθ' υπομένουσιν ως ξένοι- πάσα ξένη πατρίς εστίν αυτών και πάσα πατρίς ξένη». Δεν παύουν, δηλαδή, να είναι «πολίτες» (και πατριώτες), αλλά δεν δένονται με την προσωρινότητα του κόσμου. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και ο Πατροκοσμάς: «η πατρίδα μου η ψεύτικη, η γήινη και ματαία, είναι από του Αγίου Άρτης και από την επαρχίαν Αποκούρου... Ημείς, Χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα. Δια τούτο και ο θεός μας έβαλεν τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας». "Έτσι σκέπτονται οι αυθεντικά ορθόδοξοι, δηλ. οι "Άγιοι. Η σκέψη δε αυτή δεν είναι προφανώς εθνικιστική, αλλά ούτε και διεθνιστική. Διότι, όπως ελέχθη, δεν καταργείται ο εθνισμός και η εθνότητα, αλλά ιεραρχείται στο «πραγματικό», που είναι το αιώνιο. Και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Πατροκοσμά για «εθνική μειοδοσία»!
Η Εκκλησία, ως εν Χριστώ κοινωνία, με τη λατρεία της κυρίως, διασώζει, εις πείσμα της πολιτικής και διπλωματίας, την ενότητα και οικουμενικότητα της Ρωμανίας / Βυζαντίου, με ενωτικό σύνδεσμο την ορθόδοξη πίστη. Γι' αυτό και παραμένει η Εκκλησία, ως σώμα, «το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο» (Νικ. Γιόργκα). Η Ρωμαίικη αυτοκρατορία συνεχίζεται με ένα άλλο τρόπο υπάρξεως μέσα στην Εκκλησία και μαζί η υπερεθνικότητα και υπερφυλετικότητά της. Μόνο, όταν αποδυναμώνεται η εσωτερική σχέση με την ορθόδοξη παράδοση, τότε ανατρέπονται αυτές οι ισορροπίες.
5. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, ότι ο «φυλετισμός» (ρατσιστικός εθνικισμός) καταδικάσθηκε συνοδικά στην Κωνσταντινούπολη το 1872, με αφορμή τις πρώτες εκρηκτικές εκφάνσεις του εθνικισμού στη Βαλκανική, το πραξικοπηματικό Ελλαδικό αυτοκέφαλο (1833) και τη Βουλγαρική Εξαρχία (1870). Πρέπει δε να λεχθεί στη συνάφεια αυτή, ότι εμείς οι "Έλληνες, κινούμενοι στο σύνδρομο του εξευρωπαϊσμού, καταλύσαμε πρώτοι την υπερεθνική παράδοση της Ρωμηοσύνης, οι πολιτικές δε Ηγεσίες των ορθοδόξων εθνών της Βαλκανικής ακολουθούν με σχολαστική ακρίβεια όλες τις πολιτειοκρατικές αυθαιρεσίες του ελλαδικού χώρου, χρησιμοποιώντας τες μόνιμα ως προηγούμενο. Και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όταν διαμαρτυρόμενα για συμπεριφορές, όπως αυτή του Μπερίσα, έναντι του ελληνικού στοιχείου της Αλβανίας...
Η Σύνοδος του 1872 αντιμετώπισε τον εθνοφυλετισμό (εθνικισμό) ως αίρεση. Βέβαια, αναφέρεται στο «βουλγαρικόν ζήτημα», διότι το «ελλαδικόν» είχε «λυθεί» το 1850. Ο φυλετισμός χαρακτηρίζεται ασυμβίβαστος με την Ορθοδοξία, ως προβολή της φυλής και του έθνους εις βάρος της πίστεως, με συνέπεια τη διάσπαση της ενότητας της Εκκλησίας. Το κείμενο είναι σαφές: καταδικάζει τις φυλετικές διακρίσεις και εθνικές έριδες και τις διχοστασίες, πού αναιρούν την «ενότητα της πίστεως». Ο φυλετισμός (εθνικισμός) καταδικάζεται ως «καινή δόξα», «ξένος» προς την ορθόδοξη παράδοση και «νεωτερική λύμη». Η Εκκλησία -υποστηρίζεται- δεν μπορεί να γίνει ποτέ «εθνική», δηλαδή «φυλετική». Και αυτό, πράγματι, ήταν το καίριο πρόβλημα για τη βαλκανική πραγματικότητα το 19ο αιώνα, όταν, με την επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης και των ευρωπαϊκών εθνικισμών, η αναφορά δεν ήταν πια στην «εν Ελλάδι», στην «εν Βουλγαρία» ή στην «εν Σερβία» Ορθοδοξία, αλλά στην «ελληνική» (όχι: ελλαδική), στη βουλγαρική και στη σερβική Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία, έτσι, από παράγων ενότητας και συνοχής, γίνεται δύναμη διασπάσεως, διότι φιλτράρεται με τις εθνικιστικές ιδέες, πού υποτάσσουν την καθολικότητα της πίστεως στην εθνικιστική - φυλετική ιδέα. Το λεγόμενο «μακεδονικό» ή, καλύτερα, «σκοπιανό» και το «βορειοηπειρωτικό» συναρτώνται με τον εθνικισμό της Βαλκανικής, που περιθωριοποιεί την πίστη ή την υποτάσσει στις εθνικιστικές σκοπιμότητες. Είναι επίκαιρος εδώ κα'ι πάλι ο λόγος του Γ. Ιακωβάτου: «Οι Αλβανοί της Ηπείρου (όταν είναι) ορθόδοξοι, είναι "Έλληνες· άμα εισεχώρησεν ο όφις του παπισμού εις την Αλβανίαν, και το ήμισυ αυτής εγένετο παπικόν, δεν είναι "Έλληνες»! Και σ' άλλο σημείο: «Άνευ θρησκείας (εννοεί: ορθοδοξίας), Φράγκοι, Αλβανοί, Βλάχοι. Μετά θρησκείας ομογενείς» (δηλ. του ιδίου γένους, ορθόδοξοι και "Έλληνες). "Έχει μεγάλη σημασία, ότι τη συνοδική απόφαση του 1872 υπέγραψαν και πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες, αλλά και οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Σωφρόνιος και Αντιοχείας Ιερόθεος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος. Οπότε το κείμενο έλαβε πανορθόδοξη σημασία.
6. Από τις προϋποθέσεις αυτές προσδιορίζεται η δυναμική, πού μπορεί να αναπτύξει η Ορθοδοξία στη σημερινή κρίση του ευρωπαϊκού και βαλκανικού χώρου. Η Ορθοδοξία, όμως, προϋποθέτει ορθοδόξους, πατερικό δηλαδή φρόνημα και καθολικότητα σκέψης. Η ορθοδοξολογία είναι εύκολη, ακόμη και για πολιτικούς, πού την αγνοούν ή την απορρίπτουν με την πολιτική ή και τη βιωτή τους. Η Ορθοδοξία, όμως, μόνο μέσα στην εν Χριστώ ελευθερία μπορεί να λειτουργήσει και να αποβεί ευεργετική στα ορθόδοξα έθνη. Η υπογραφή της Ορθοδοξίας σε οποιαδήποτε πολιτική την αποδυναμώνει, πολύ δε περισσότερο η ταύτιση της με οποιαδήποτε πολιτική ή ιδεολογία. Διότι η Ορθοδοξία ιδεολογικοποιούμενη αποορθοδοξοποιειται. Η Ορθοδοξία είναι Χριστοκεντρικό φρόνημα και συνείδηση, πού ενσαρκώνεται σε τρόπο ζωής, και μόνο μέσα στα όρια αυτά της αγιοπνευματικής εμπειρίας μπορεί να παραμείνει δύναμη ενοποιητική και να αναπτύξει την ενωτική δυναμική της.
Αυτήν ακριβώς την παράδοση ενσαρκώνει -και σήμερα- ο τόσο σκανδαλιστικός, για όσους έχασαν την επαφή με την ορθόδοξη παράδοση, λόγος του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μπάτσκας και Νοβισάντ και Καθηγητού Πανεπιστημίου Ειρηναίου (Μπούλοβιτς): «Εγώ Σέρβος γεννήθηκα και "Έλληνας θα πεθάνω». Οι ολιγότερο ευρωπαϊκά εξελιγμένοι ή προσανατολισμένοι ορθόδοξοι αδελφοί μας στα Βαλκάνια και οι Ρωμαιορθόδοξοι (ρουμ-ορτοντόξ) της Εγγύς και Μέσης Ανατολής συνεχίζουν να ζουν συνειδησιακά στην πανενότητα του ρωμαίικου - ορθοδόξου Γένους. Έτσι, ενώ οι πολιτικές επιλογές των ηγεσιών τους ενίοτε λειτουργούν διασπαστικά, η ρωμαίικη - ορθόδοξη συνείδηση δημιουργεί ενότητα υπερεθνική, με τη συνεχή αδελφοποίηση όλων των Ορθοδόξων μέσα στο Κυριακό Σώμα, την Εκκλησία.
Μέσα στην Εκκλησία και δια της Ορθοδοξίας ζουν η Ρωμανία και η ενότητα της. Γύρω από την Αγία Τράπεζα και με τη συμμετοχή στην Ευχαριστιακή σύναξη και σύνολη τη ζωή της Εκκλησίας πραγματώνεται η υπερεθνική ενότητά μας στα όρια της «κατά Θεόν πατρίδος». Ο λόγος του Σεβασμ. Ειρηναίου δηλώνει, πάνω απ' όλα, την αρμονική και ισόρροπη σύνδεση εθνικότητας και υπερεθνικότητας (ή υπερεθνότητας), μέσα στην αγιοπνευματική ζωή και σχέση και όχι απλά στις «ορθοδοξολογίες» και τις προτάσεις για «ορθόδοξα τόξα» των ορθοδοξολογούντων και, Ίσως, αγνοούντων παντάπασι την Ορθοδοξία ως ζωή «εν Χριστώ» και εν «Αγίω Πνεύματι». Χωρίς πατερικό φρόνημα και εμπειρία, κάθε λόγος για την Ορθοδοξία είναι απλή πολιτική και γι' αυτό δεν πείθει τους Ορθοδόξους.
Μέσα στην αγιοπνευματική ατμόσφαιρα της Ορθοδοξίας, ο Σέρβος, πράγματι, είναι "Έλληνας και ο Έλληνας Σέρβος, αλλά και Αφρικανός και Ασιάτης και Αμερικανός και Ευρωπαίος. Στην τραγωδία της τέως Γιουγκοσλαβίας ο "Έλληνας Ορθόδοξος δεν συμπάσχει με τους Σέρβους, διότι παραδοσιακά και αυτοί είναι ορθόδοξοι, αλλά διότι (και όταν...) είναι «εν δικαίω», αγωνιζόμενοι για την ιστορική ύπαρξη και συνέχεια τους. Το ίδιο, δεν συμπαριστάμεθα μόνο στους Βορειοηπειρώτες, επειδή είναι "Έλληνες, αλλά σ' όλους τους Αλβανούς Ορθοδόξους, διότι αδικούνται. Η ορθόδοξη συνείδηση είναι, εξ άλλου, υπέρ των μουσουλμάνων, όταν και αυτοί αδικούνται και καταπιέζονται. "Αν δεν ενεργεί έτσι η ορθόδοξη συνείδηση, δεν μπορεί να είναι ορθόδοξη. Γι' αυτό δεν μπορούν να υπάρξουν ποτέ συμπαγή και μονοδιάστατα «ορθόδοξα τόξα», όπως τα θέλουν οι πολιτικοί, ενεργούντες κατά κανόνα με κοσμικό πνεύμα και προϋποθέσεις. Σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν σήμερα «ορθόδοξοι λαοί» ή «ορθόδοξες κυβερνήσεις», πού μπορούν να ενεργούν καθολικά «ορθοδόξως», αλλά μόνο ορθόδοξα πρόσωπα στους λαούς και ίσως και σε κυβερνήσεις, και μόνο αυτά μπορούν να ενεργήσουν ορθόδοξα. Όπως, όμως, η χωρίς ορθόδοξους προϋποθέσεις ορθοδοξολογία αποβαίνει επιβλαβής για την Ορθοδοξία, το ίδιο και η θρησκειοποίηση της Ορθοδοξίας, συμπορευόμενη σε μας τους νεο-έλληνες με την αρχαιοπληξία και ελληνομανία, βοηθεί την ανάπτυξη του εθνικισμού - ρατσισμού, οδηγώντας στην απορθοδοξοποίηση του λαού μας.
Όπως, όμως, αποδεικνύουν τα πράγματα, δεν εργάζονται μόνο οι αρχαιόπληκτοι εθνικιστές εναντίον του αληθινού πατριωτισμού - εθνισμού, αλλά και πολλοί αθεράπευτα ευρωπαϊστές. Ενώ όλο το 19ο και 20ό αιώνα η Ευρώπη καλλιεργούσε την εθνι(κιστι)κή υστερία στα Βαλκάνια, για να μπορεί να έχει εύχρηστα προτεκτοράτα, σήμερα, μέσα στην προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ως όργανα κάποιους κονδυλοφόρους του δημοσιογραφικού, αλλά και του επιστημονικού χώρου, επιδιώκει να αμβλύνει, ώσπου να το νεκρώσει, το εθνικό-πατριωτικό φρόνημα, ενώ κύκλοι της εμμένουν πεισματικά στον εθνικισμό - ρατσισμό τους. Είναι ανάγκη, συνεπώς, να συνειδητοποιήσουν και οι Έλληνες «εθνικιστές», ότι με την τακτική τους συμπλέουν, τελικά, με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό - ρατσισμό, δολοφονώντας τον αυθεντικό πατριωτισμό, πού θεμελιώνεται μόνο στην άδολη φιλανθρωπία της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας ή την «εθνικοποίηση» της, δηλαδή τη διαστρέβλωση της κατ' εξοχήν ενοποιητικής μας δύναμης στους δύσκολους καιρούς μας. Τελικά ο με αυτή την έννοια «εθνικισμός» δεν αποβαίνει αρνητική δύναμη μόνο για την πίστη και παράδοση μας, αλλά και για το ίδιο το "Έθνος, το όποιο διατείνεται ότι θέλει να προφυλάξει.
Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνού, Καθηγητού Πανεπιστημίου
Δεν θα επιχειρηθεί, βέβαια, εδώ αποσαφήνιση των όρων: έθνος, εθνισμός, πατριωτισμός, εθνικισμός. Διότι, παρά τη συχνή κακοποίηση τους, στην καθημερινή χρήση, λίγο ή πολύ έχουν περιεχόμενο κοινά αποδεκτό. "Έτσι, οι όροι πατριωτισμός και φιλοπατρία εκφράζουν κάτι σαφές και, όπως πιστεύω, καθολικά δεκτό· την αγάπη προς την πατρίδα, ως τόπο της στενότερης ή ευρύτερης καταγωγής, κάτι πού καταφάσκει και η ορθόδοξη παράδοση δια στόματος του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου (4ος αι.): «Μητέρα τιμάν των οσίων (=είναι ιερό να τιμά κανείς τη μητέρα του)· μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων (μήτηρ) πατρίς» (Επιστ. 37). Το μόνο, πού πρέπει να δηλωθεί, είναι η σαφής διαφοροποίηση στο κείμενο αυτό των ορών «εθνισμός» και «εθνικισμός», διότι ο μεν πρώτος ταυτίζεται με τον «πατριωτισμό», ο δεύτερος όμως κρύβει τη νόσο του μισαλλόδοξου φανατισμού, με όλες τις ευνόητες ταυτίσεις και προεκτάσεις.
2. Η στάση απέναντι στο «έθνος» και στην «πατρίδα» στο χώρο των κατά παράδοση ορθοδόξων λαών είναι μεν ενσωματωμένη σ' αυτό, πού δηλώνει εκκλησιαστικά ο όρος «ορθόδοξο φρόνημα» (πρβλ. Ρωμ. 7,27), ως το περιεχόμενο της συνειδήσεως τους, προϋποθέτει, όμως, τη χριστιανική νοηματοδότηση του όρου «έθνος», ήδη στην αρχή της εμφανίσεως της Εκκλησίας στην ιστορική σκηνή, ως σώματος και κοινωνίας. "Έτσι, «έθνη» αποκαλούνται στην Καινή Διαθήκη, όπως και στη σύγχρονη της εβραϊκή κοινωνία, οι ειδωλολάτρες - εθνικοί, οι μη Ιουδαίοι και μη χριστιανοί. Αυτό εννοεί π.χ. ο Χριστός στην «επί του όρους» ομιλία, λέγοντας:
«πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί» (Ματθ. 6,32). Την ίδια έννοια έχει και ο λόγος για «έλληνες» στο Ιωάν. 12, 20. Πρόκειται για «εθνικούς» (ειδωλολάτρες) προσηλύτους (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, σ. 448/9). Αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί για τους σημερινούς εθνικιστές, οι όποιοι, στηριζόμενοι σε ανεπιστημονικές μυθοπλασίες, βλέπουν στο χωρίο αυτό πράγματα άσχετα προς την ιστορική αλήθεια.
Ο Χριστός παραδόθηκε στα «έθνη» (=εθνικούς) (Ματθ. 20, 19). Η εντολή του, όμως, μετά την ανάσταση του είναι «πορευθέντες, μαθητεύσατε (=κάμετε μαθητές - χριστιανούς) πάντα τα έθνη» (=λαούς) (Ματθ. 28, 19). Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις ο όρος «έθνος» (ή «έθνη») έχει κυρίως πνευματική - θρησκευτική και όχι φυλετική σημασία. Σημαντικό, όμως, είναι, ότι ήδη στην Κ.Δ. χρησιμοποιείται ο όρος «έθνος», πάλι με πνευματική έννοια, αλλά για να δηλώσει το σώμα των πιστών, το «λαό του Θεού», το «έθνος άγιον» (Α' Πέτρ. 2, 9). «Έθνος άγιον» και «λαός του Θεού» ταυτίζονται νοηματικά και σημαίνουν το «σώμα Χριστού», την Εκκλησία, με υπόβαθρο καθαρά α-φυλετικό.
Έτσι, οδηγούμεθα στο Γαλ. 3, 27 ε., όπου ορίζεται από τον Απ. Παύλο, ότι οι βαπτισμένοι «εις Χριστόν» (=όσοι «πέθαναν» και αναγεννήθηκαν στο σώμα του Χριστού) έχουν ντυθεί τον Χριστό και, έτσι, «ουκ ένι Ιουδαίος ή Έλλην». Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν πια διαφορές (φυλετικές - ταξικές), αφού η ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας ενώνει, ενώ οι όποιες άλλες ιδιότητες χωρίζουν. Όλα αυτά όμως (όπως και στο Κολ. 3, 11) σε πλαίσια καθαρά υπερεθνικά και αφυλετικά. Οι πιστοί είναι ίσοι ενώπιον του Θεού, ο Οποίος εξ άλλου δεν είναι «προσωπολήπτης», αφού «εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστίν» (Πράξ. 10,34). Η πέτρεια έννοια «έθνος άγιον» ταυτίζεται με τον παύλειο όρο «λαός Θεού» (π.χ. Β' Κορ. 6, 16: «...και έσομαι αυτών θεός και αυτοί έσονται μοι λαός». Πρβλ. Α' Πέτρ. 2, 9: «Υμείς δε γένος εκλεκτόν..., οί ποτέ ου λαός, νυν δε λαός Θεού», όπου υπεισέρχεται και ο όρος «γένος», δηλωτικός της νέας –πνευματικής καταγωγής από το «δεύτερο Αδάμ» και γενάρχη της νέας ανθρωπότητας, τον Ιησού Χριστό). Όλ' αυτά τα χωρία, πού ενδεικτικά αναφέρθηκαν, σχετίζονται με το νέο έθνος - γένος - λαό, το «σώμα» του Χριστού, πού δεν υποκαθιστά τις οποιεσδήποτε ανθρώπινες και ιστορικές σχέσεις, αφού ανάγει σε μια νέα όχι μόνο ενδοϊστορική, αλλά συνάμα και υπεριστορική πραγματικότητα, σε ένα νέο Θεανθρώπινο κόσμο, πού ενώνει τους λαούς της γης σε μια ενότητα, θεμελιωμένη στην άκτιστη «θεία Βασιλεία» (χάρη). Ο χαρακτηρισμός των χριστιανών το 6' αιώνα «τρίτον γένος» (genus tertium) ενσαρκώνει τη νέα αυτή συνείδηση και την υπέρβαση των φυλετικών διαιρέσεων, αφού οι «αναγεννημένοι» μέσα από την πνευματική «κοιλία» της Εκκλησίας, το βαπτιστήριο (ή την κολυμβήθρα), κληρονομούν από τον Χριστό μια νέα-διαφορετική φύση, πού καταργεί την «πεσούσα» φύση του παλαιού Αδάμ.
Αυτά είναι τα θεμέλια της χριστιανικής ανθρωπολογίας, πού ενεργοποιούνται με την ενσωμάτωση του ανθρώπου στην Εκκλησία. Οι ιστορικές - ενδοκοσμικές σχέσεις δεν αναιρούνται, αλλά υπερβαίνονται και ιεραρχούνται. Ο Βαρνάβας, έτσι, και ως απόστολος και συνεργάτης του Παύλου, χαρακτηρίζεται «κύπριος τω γένει» (Πράξ. 4,36), ο ίδιος δε ο Παύλος δεν αποποιείται την καταγωγή του (Γαλ. 1,13 ε.), αφού ο θεός των Χριστιανών, ο «πατήρ» του Ιησού Χριστού (Α΄ Ιωάν. 2, 23), «εποίησεν εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παντός προσώπου της γης, ορίσας... τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17, 25 ε.). Με αυτά δηλώνεται η ενότητα του ανθρωπίνου γένους λόγω της κοινής ΟΛΩΝ καταγωγής («εξ ενός» αίματος ή ανθρώπου) και άρα το αβάσιμο και αντιχριστιανικό του φυλετισμού. Οι διαμορφωμένες ιστορικά -και μέσα στη δυναμική της πτώσεως- «εθνότητες» και οι οποιεσδήποτε ανάμεσα τους διαφορές - διακρίσεις δεν προέρχονται από τον ένα και δημιουργό θεό, αλλά από την αμαρτία. Αυτό εκφράζει ως πανορθόδοξο βίωμα το «κοντάκιο» της Πεντηκοστής: «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο "Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε...». Αντιπαρατίθενται σ' αυτό το γεγονός της Βαβέλ (Γεν. κεφ. 11) και της Πεντηκοστής (Πράξ. 2, 1 ε.). Στο πνεύμα της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1 έ.) ζει η Εκκλησία, στην αυθεντική της έκφραση, ως Ορθοδοξία.
Ο όρος «έθνος», μαζί με τα συνώνυμα του, αποφορτίζεται εκκλησιαστικά από το παλαιό νόημα του και αναφορτίζεται (=ενέργεια πού χαρακτηρίζει όλη τη θεολογική γλώσσα του Χριστιανισμού) με έννοια πνευματική - πολιτιστική, στα όρια της νέας υπαρξιακής και υπαρκτικής γεννήσεως των Χριστιανών (βλ. Ιωάν. 1,13: «οί εκ Θεού εγεννήθησαν»). Αυτή η νέα συνείδηση και πραγματικότητα εκφράζεται στην Αποκάλυψη (κεφ. 5, 9-10): «...Άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους». Η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, είναι ο νέος κόσμος, η νέα «εν Χριστώ» κοινωνία.
3. Ιστορική πραγμάτωση της νέας αυτής συνειδήσεως υπήρξε η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Ρωμανία / Βυζάντιο). Το «Βυζάντιο», παρ' όλες τις ανθρώπινες ατέλειες και αμαρτίες, νοείται ως μία «Μεγάλη Εκκλησία», μέσα στην οποία προσκομίζεται συνεχώς η ανθρώπινη αμαρτία - αποτυχία, για να μεταμορφωθεί, με τη μετάνοια και την άκτιστη χάρη, σε ζωή εν Χριστώ. Βυζαντινολόγοι, όπως ο Στ. Ράνσιμαν (Βυζαντινή θεοκρατία, Αθήνα 1982) μπόρεσαν να δουν έτσι το «Βυζάντιο», ερμηνεύοντας το «εκ των ένδον» και όχι με τα φραγκολατινικά κριτήρια της αλλοτριωμένης χριστιανικότητας και ελληνικότητας. Στο Χριστιανικό Κράτος της Ρωμανίας συνεχίζεται πληθυσμιακά η δομή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: ένας μεγάλος αριθμός λαοτήτων συνθέτει την αυτοκρατορία, ή, αν θέλουμε, κοινοπολιτεία, συνιστώντας εκ των πραγμάτων μία τρισύνθετη ενότητα: πολιτιστική (παρά τις τοπικές ιδιαιτερότητες), κρατική και πνευματική. Ο ελληνιστικός πολιτισμός, ο ρωμαϊκός κρατικός φορέας και η νέα συνείδηση, η Ορθοδοξία, συνθέτουν το «Γένος των Ρωμαίων», δηλαδή των Ορθοδόξων πολιτών της Νέας Ρώμης. Κατά κάποιο τρόπο, η Ρωμαίικη Αυτοκρατορία γίνεται το «πανδοχείο» της ιστορίας (βλ. Λουκ. 10, 24), ενσαρκώνοντας τον αναμενόμενο νέο κόσμο, στα όρια της θεανθρωπότητας. Αυτό είναι βέβαια αισθητό, όπου σώζεται το ορθόδοξο - πατερικό φρόνημα.
Όλες οι λαότητες της αυτοκρατορίας θα συνδέονται με την κοινή πίστη (ως φρόνημα), σε μια νέα συγγένεια, την εν Χριστώ παγ-γένεια των Ρωμαίων, με σημείο αναφοράς όχι την Παλαιά, αλλά τη Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη. Τα «εθνικά» ονόματα δεν διέκριναν τις λαότητες διαιρετικά, αλλά υποδήλωναν τις επαρχίες (αυτό σημαίνει ο όρος «έθνος» στον 34ο αποστολικό κανόνα) και τις γλωσσικές ομάδες. (Η Ρωμανία ποτέ δεν επεδίωξε γλωσσική ομοιομορφία). Η Ορθοδοξία ήταν ο πανενωτικός σύνδεσμος των Ρωμαίων. Και αυτό βιωνόταν εντονότερα, οπού η σχέση με την «πατερικότητα» ήταν ισχυρότερη. Γι' αυτό και το «εθνικό» όνομα «ρωμαίος» ταυτίσθηκε με το περιεχόμενο της νέας «εθνικής» συνειδήσεως, δηλαδή την πίστη. Ρωμαίος (δηλαδή Νεο-Ρωμαίος ή Ρωμηός) σημαίνει ορθόδοξος. Η μακραίωνη διαπάλη μεταξύ Φραγκο-γερμανικού κόσμου και Ρωμαίικης Ανατολής επικεντρώθηκε γι' αυτό στη διεκδίκηση από τους Δυτικούς του ονόματος «ρωμαίος», ταυτόσημου με το «ορθόδοξος», ενώ στη Χριστιανική Ανατολή προσέδωσαν τα ονόματα «Γραικία» και «Γραικός», δηλωτικά όχι του «ελληνισμού» και της «ελληνικότητας», όπως αφελώς θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. "Απλά σημαίνουν:
«χώρα των μη (γνησίων) Ρωμαίων και αποσχισθέντων αιρετικών». Βέβαια, αυτά όλα μας τα ξεκαθάρισε με την πρωτοπορειακή επιστημονική ερευνά του ο π. Ι. Ρωμανίδης, αλλά είναι ανάγκη να αναρριπίζονται, διότι δεν έχουν συνειδητοποιηθεί ακόμη από πολλούς ή απορρίπτονται ασυζητητί από τους ευρωπαΐζοντες.
Οι λαοί της Ρωμανίας / Βυζαντίου, ανάλογα με το βαθμό ορθοδοξοποιήσεώς τους, υπερβαίνοντας το κριτήριο της καταγωγής, εντάσσονταν σε μια άλλη ενότητα, στο εκκλησιαστικό σώμα. Η εκκλησιαστική δε ενότητα επιβίωσε αδιατάρακτα στις σχέσεις των Ορθοδόξων ως το 19ο αιώνα και την έξαρση των εθνι(κι)σμών. Όταν η πατριαρχική εγκύκλιος του 1848 ονομάζει το «λαό» (δηλ. σύνολο το ορθόδοξο εκκλησιαστικό σώμα) «φύλακα» της Ορθοδοξίας, εκφράζει αυτή τη συνεχιζόμενη πραγματικότητα της Ρωμανίας, την υπερφυλετική ενότητα με δάση την πίστη. Αυτή την ενότητα διασπούσε (και διασπά) η αίρεση (κάθε αίρεση) ως νόθευση και, γι' αυτό, απόρριψη της Ορθοδοξίας. Η απόρριψη δε της Ορθοδοξίας είχε ως συνέπεια την ανάπτυξη αντεθνικού ρόλου, όπως συνέβη λ.χ. με τους λεγόμενους «μονοφυσίτες» στα ανατολικά και νότια σύνορα της αυτοκρατορίας ή με τους Βογομίλους στη Βαλκανική (συνεννοήσεις με Νορμανδούς) κλπ.
Πρέπει δε εδώ να λεχθεί, ότι τα σπέρματα του νεωτέρου εθνικισμού απαντούν στις αρχαίες αιρέσεις και στην αιρετίζουσα διανόηση με την αναίρεση εκ μέρους των της ορθόδοξης καθολικότητας. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό οι άγιοι Πατέρες αναφέρονταν -και αναφέρονται- στους αγίους του προφητικού Ιουδαϊσμού (Ησαΐα, Μωυσή, Δαβίδ). Ο Έλληνας - καπαδόκης Γρηγόριος Νύσσης θα προβάλλει λ. χ. τον Μωυσή ως πρότυπο θεουμένου. Οι άγιοι Εφραίμ και Ισαάκ, καύχημα της Ορθοδοξίας, ήσαν Σύροι, όπως σήμερα ως σέμνωμα της Ορθοδοξίας θεωρούμε και μεις, οι «εκ καταγωγής» Έλληνες, τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ ή τον άγιο Σάββα τον Σέρβο. Οι αιρετικοί, όμως, (π.χ. οι Αρειανοί), προετοιμάζοντας την εμφάνιση του αυτοκράτορα Ιουλιανού, θα στρέφονται «μονιστικά» στους αρχαίους "Έλληνες φιλοσόφους, ταυτιζόμενοι κατά κάποιο τρόπο με τους σημερινούς εθνικιστές - αρχαιολάτρες, πού απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως «εβραϊκό» (!) βιβλίο και τους "Αγίους της (Προφήτες) ως «εβραίους». Η Π.Δ., όμως, αγία Γραφή ημών των Χριστιανών, οι Προφήτες άγιοι της πίστεως μας, ισόκυροι με τους Αποστόλους και τους Πατέρες μας, οι δε άγιοι Μακκαβαίοι παίδες μαζί με την αγία μητέρα τους Σολομονή και το δάσκαλο τους Ελεάζαρο τιμώνται ως άγιοι της Ορθοδοξίας την 1η Αυγούστου, διότι τα κριτήρια της Ορθοδοξίας ακριβώς δεν είναι εθνικιστικά, αλλά υπερεθνικά.
Η αίρεση πάντα θα αρνείται την καθολικότητα και, συνεπώς, και την υπερεθνικότητα, κινούμενη σε πλαίσια σαφώς φυλετικά και εθνικιστικά. Αυτό είναι ευδιάκριτο στην πορεία της «χριστιανικής» Ευρώπης και του δυτικού κόσμου ευρύτερα. Η αλλοτρίωση στην πίστη, μετά την εκφράγκευσή της, θα έχει στο χώρο της εθνικής συνειδήσεως σοβαρότατες συνέπειες. Ο όρος «έθνος» θα αποβεί στη Δύση φυλετική κατηγορία (nation - gens). Τι άλλο εκφράζει η «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους»; Ο Φραγκογερμανικός ρατσισμός, μάλιστα, θα έχει ως βάση το σώμα των «ευγενών», με την τάξη των οποίων θα ταυτισθεί τελικά το «έθνος» (αυτή την έννοια έχει ο όρος «έθνος - nation» στο Λούθηρο). Αναστροφή της πυραμίδας θα γίνει στη Γαλλική Επανάσταση (1789) -στην αρχή της βέβαια- όπου κατά τον Αββά Sieyes ο όρος «nation» ταυτίζεται με την «τρίτη τάξη», χωρίς όμως αλλαγή νοοτροπίας.
4. Η Ορθόδοξη καθολικότητα είναι η μήτρα, στην οποία κυοφορείται η υπερεθνικότητα. Ο μεγάλος ρωμηός πολιτικός του 19ου αιώνα, ο ληξουριώτης ριζοσπάστης Γεώργιος Τυπάλδος - Ιακωβάτος (1813-1882), συνήθιζε να λέγει: «Είμεθα πρώτα Χριστιανοί (ορθόδοξοι) και μετά Έλληνες», αποκρούοντας το εθνικιστικό σύνθημα των Βενετσιάνων κατακτητών και του νησιού του: «semo prima Veneziani e poi Christiani». Το υπερεθνικό, όμως, στην Ορθοδοξία δεν αναιρεί το εθνικό. Δεν είναι «ανεθνική» η ορθόδοξη πίστη. Δεν καταργεί το εθνικό στοιχείο, αλλά και δεν το αφήνει να λειτουργεί διασπαστικά. Όπου και όταν είναι ακμαίο το ορθόδοξο φρόνημα, εκεί βιώνεται η οικουμενικότητα και ρωμαίικη παναδελφότητα· όπου όμως επικρατεί η ενδοκοσμική προοπτική και εσχατολογία, εκεί κατισχύει η εθνικότητα ως φυλετισμός.
Η διαχρονικότητα αυτής της ορθόδοξης συνείδησης επιβεβαιώνεται από δύο κείμενα, που απέχουν μεταξύ τους 16 αιώνες, την Προς Διόγνητο Επιστολή (β' αι.) και τις Διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (ιη' αι.). Στο πρώτο κείμενο ορίζεται, ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ' ως πάροικοι· μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πάνθ' υπομένουσιν ως ξένοι- πάσα ξένη πατρίς εστίν αυτών και πάσα πατρίς ξένη». Δεν παύουν, δηλαδή, να είναι «πολίτες» (και πατριώτες), αλλά δεν δένονται με την προσωρινότητα του κόσμου. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και ο Πατροκοσμάς: «η πατρίδα μου η ψεύτικη, η γήινη και ματαία, είναι από του Αγίου Άρτης και από την επαρχίαν Αποκούρου... Ημείς, Χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα. Δια τούτο και ο θεός μας έβαλεν τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας». "Έτσι σκέπτονται οι αυθεντικά ορθόδοξοι, δηλ. οι "Άγιοι. Η σκέψη δε αυτή δεν είναι προφανώς εθνικιστική, αλλά ούτε και διεθνιστική. Διότι, όπως ελέχθη, δεν καταργείται ο εθνισμός και η εθνότητα, αλλά ιεραρχείται στο «πραγματικό», που είναι το αιώνιο. Και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Πατροκοσμά για «εθνική μειοδοσία»!
Η Εκκλησία, ως εν Χριστώ κοινωνία, με τη λατρεία της κυρίως, διασώζει, εις πείσμα της πολιτικής και διπλωματίας, την ενότητα και οικουμενικότητα της Ρωμανίας / Βυζαντίου, με ενωτικό σύνδεσμο την ορθόδοξη πίστη. Γι' αυτό και παραμένει η Εκκλησία, ως σώμα, «το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο» (Νικ. Γιόργκα). Η Ρωμαίικη αυτοκρατορία συνεχίζεται με ένα άλλο τρόπο υπάρξεως μέσα στην Εκκλησία και μαζί η υπερεθνικότητα και υπερφυλετικότητά της. Μόνο, όταν αποδυναμώνεται η εσωτερική σχέση με την ορθόδοξη παράδοση, τότε ανατρέπονται αυτές οι ισορροπίες.
5. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, ότι ο «φυλετισμός» (ρατσιστικός εθνικισμός) καταδικάσθηκε συνοδικά στην Κωνσταντινούπολη το 1872, με αφορμή τις πρώτες εκρηκτικές εκφάνσεις του εθνικισμού στη Βαλκανική, το πραξικοπηματικό Ελλαδικό αυτοκέφαλο (1833) και τη Βουλγαρική Εξαρχία (1870). Πρέπει δε να λεχθεί στη συνάφεια αυτή, ότι εμείς οι "Έλληνες, κινούμενοι στο σύνδρομο του εξευρωπαϊσμού, καταλύσαμε πρώτοι την υπερεθνική παράδοση της Ρωμηοσύνης, οι πολιτικές δε Ηγεσίες των ορθοδόξων εθνών της Βαλκανικής ακολουθούν με σχολαστική ακρίβεια όλες τις πολιτειοκρατικές αυθαιρεσίες του ελλαδικού χώρου, χρησιμοποιώντας τες μόνιμα ως προηγούμενο. Και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όταν διαμαρτυρόμενα για συμπεριφορές, όπως αυτή του Μπερίσα, έναντι του ελληνικού στοιχείου της Αλβανίας...
Η Σύνοδος του 1872 αντιμετώπισε τον εθνοφυλετισμό (εθνικισμό) ως αίρεση. Βέβαια, αναφέρεται στο «βουλγαρικόν ζήτημα», διότι το «ελλαδικόν» είχε «λυθεί» το 1850. Ο φυλετισμός χαρακτηρίζεται ασυμβίβαστος με την Ορθοδοξία, ως προβολή της φυλής και του έθνους εις βάρος της πίστεως, με συνέπεια τη διάσπαση της ενότητας της Εκκλησίας. Το κείμενο είναι σαφές: καταδικάζει τις φυλετικές διακρίσεις και εθνικές έριδες και τις διχοστασίες, πού αναιρούν την «ενότητα της πίστεως». Ο φυλετισμός (εθνικισμός) καταδικάζεται ως «καινή δόξα», «ξένος» προς την ορθόδοξη παράδοση και «νεωτερική λύμη». Η Εκκλησία -υποστηρίζεται- δεν μπορεί να γίνει ποτέ «εθνική», δηλαδή «φυλετική». Και αυτό, πράγματι, ήταν το καίριο πρόβλημα για τη βαλκανική πραγματικότητα το 19ο αιώνα, όταν, με την επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης και των ευρωπαϊκών εθνικισμών, η αναφορά δεν ήταν πια στην «εν Ελλάδι», στην «εν Βουλγαρία» ή στην «εν Σερβία» Ορθοδοξία, αλλά στην «ελληνική» (όχι: ελλαδική), στη βουλγαρική και στη σερβική Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία, έτσι, από παράγων ενότητας και συνοχής, γίνεται δύναμη διασπάσεως, διότι φιλτράρεται με τις εθνικιστικές ιδέες, πού υποτάσσουν την καθολικότητα της πίστεως στην εθνικιστική - φυλετική ιδέα. Το λεγόμενο «μακεδονικό» ή, καλύτερα, «σκοπιανό» και το «βορειοηπειρωτικό» συναρτώνται με τον εθνικισμό της Βαλκανικής, που περιθωριοποιεί την πίστη ή την υποτάσσει στις εθνικιστικές σκοπιμότητες. Είναι επίκαιρος εδώ κα'ι πάλι ο λόγος του Γ. Ιακωβάτου: «Οι Αλβανοί της Ηπείρου (όταν είναι) ορθόδοξοι, είναι "Έλληνες· άμα εισεχώρησεν ο όφις του παπισμού εις την Αλβανίαν, και το ήμισυ αυτής εγένετο παπικόν, δεν είναι "Έλληνες»! Και σ' άλλο σημείο: «Άνευ θρησκείας (εννοεί: ορθοδοξίας), Φράγκοι, Αλβανοί, Βλάχοι. Μετά θρησκείας ομογενείς» (δηλ. του ιδίου γένους, ορθόδοξοι και "Έλληνες). "Έχει μεγάλη σημασία, ότι τη συνοδική απόφαση του 1872 υπέγραψαν και πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες, αλλά και οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Σωφρόνιος και Αντιοχείας Ιερόθεος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος. Οπότε το κείμενο έλαβε πανορθόδοξη σημασία.
6. Από τις προϋποθέσεις αυτές προσδιορίζεται η δυναμική, πού μπορεί να αναπτύξει η Ορθοδοξία στη σημερινή κρίση του ευρωπαϊκού και βαλκανικού χώρου. Η Ορθοδοξία, όμως, προϋποθέτει ορθοδόξους, πατερικό δηλαδή φρόνημα και καθολικότητα σκέψης. Η ορθοδοξολογία είναι εύκολη, ακόμη και για πολιτικούς, πού την αγνοούν ή την απορρίπτουν με την πολιτική ή και τη βιωτή τους. Η Ορθοδοξία, όμως, μόνο μέσα στην εν Χριστώ ελευθερία μπορεί να λειτουργήσει και να αποβεί ευεργετική στα ορθόδοξα έθνη. Η υπογραφή της Ορθοδοξίας σε οποιαδήποτε πολιτική την αποδυναμώνει, πολύ δε περισσότερο η ταύτιση της με οποιαδήποτε πολιτική ή ιδεολογία. Διότι η Ορθοδοξία ιδεολογικοποιούμενη αποορθοδοξοποιειται. Η Ορθοδοξία είναι Χριστοκεντρικό φρόνημα και συνείδηση, πού ενσαρκώνεται σε τρόπο ζωής, και μόνο μέσα στα όρια αυτά της αγιοπνευματικής εμπειρίας μπορεί να παραμείνει δύναμη ενοποιητική και να αναπτύξει την ενωτική δυναμική της.
Αυτήν ακριβώς την παράδοση ενσαρκώνει -και σήμερα- ο τόσο σκανδαλιστικός, για όσους έχασαν την επαφή με την ορθόδοξη παράδοση, λόγος του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μπάτσκας και Νοβισάντ και Καθηγητού Πανεπιστημίου Ειρηναίου (Μπούλοβιτς): «Εγώ Σέρβος γεννήθηκα και "Έλληνας θα πεθάνω». Οι ολιγότερο ευρωπαϊκά εξελιγμένοι ή προσανατολισμένοι ορθόδοξοι αδελφοί μας στα Βαλκάνια και οι Ρωμαιορθόδοξοι (ρουμ-ορτοντόξ) της Εγγύς και Μέσης Ανατολής συνεχίζουν να ζουν συνειδησιακά στην πανενότητα του ρωμαίικου - ορθοδόξου Γένους. Έτσι, ενώ οι πολιτικές επιλογές των ηγεσιών τους ενίοτε λειτουργούν διασπαστικά, η ρωμαίικη - ορθόδοξη συνείδηση δημιουργεί ενότητα υπερεθνική, με τη συνεχή αδελφοποίηση όλων των Ορθοδόξων μέσα στο Κυριακό Σώμα, την Εκκλησία.
Μέσα στην Εκκλησία και δια της Ορθοδοξίας ζουν η Ρωμανία και η ενότητα της. Γύρω από την Αγία Τράπεζα και με τη συμμετοχή στην Ευχαριστιακή σύναξη και σύνολη τη ζωή της Εκκλησίας πραγματώνεται η υπερεθνική ενότητά μας στα όρια της «κατά Θεόν πατρίδος». Ο λόγος του Σεβασμ. Ειρηναίου δηλώνει, πάνω απ' όλα, την αρμονική και ισόρροπη σύνδεση εθνικότητας και υπερεθνικότητας (ή υπερεθνότητας), μέσα στην αγιοπνευματική ζωή και σχέση και όχι απλά στις «ορθοδοξολογίες» και τις προτάσεις για «ορθόδοξα τόξα» των ορθοδοξολογούντων και, Ίσως, αγνοούντων παντάπασι την Ορθοδοξία ως ζωή «εν Χριστώ» και εν «Αγίω Πνεύματι». Χωρίς πατερικό φρόνημα και εμπειρία, κάθε λόγος για την Ορθοδοξία είναι απλή πολιτική και γι' αυτό δεν πείθει τους Ορθοδόξους.
Μέσα στην αγιοπνευματική ατμόσφαιρα της Ορθοδοξίας, ο Σέρβος, πράγματι, είναι "Έλληνας και ο Έλληνας Σέρβος, αλλά και Αφρικανός και Ασιάτης και Αμερικανός και Ευρωπαίος. Στην τραγωδία της τέως Γιουγκοσλαβίας ο "Έλληνας Ορθόδοξος δεν συμπάσχει με τους Σέρβους, διότι παραδοσιακά και αυτοί είναι ορθόδοξοι, αλλά διότι (και όταν...) είναι «εν δικαίω», αγωνιζόμενοι για την ιστορική ύπαρξη και συνέχεια τους. Το ίδιο, δεν συμπαριστάμεθα μόνο στους Βορειοηπειρώτες, επειδή είναι "Έλληνες, αλλά σ' όλους τους Αλβανούς Ορθοδόξους, διότι αδικούνται. Η ορθόδοξη συνείδηση είναι, εξ άλλου, υπέρ των μουσουλμάνων, όταν και αυτοί αδικούνται και καταπιέζονται. "Αν δεν ενεργεί έτσι η ορθόδοξη συνείδηση, δεν μπορεί να είναι ορθόδοξη. Γι' αυτό δεν μπορούν να υπάρξουν ποτέ συμπαγή και μονοδιάστατα «ορθόδοξα τόξα», όπως τα θέλουν οι πολιτικοί, ενεργούντες κατά κανόνα με κοσμικό πνεύμα και προϋποθέσεις. Σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν σήμερα «ορθόδοξοι λαοί» ή «ορθόδοξες κυβερνήσεις», πού μπορούν να ενεργούν καθολικά «ορθοδόξως», αλλά μόνο ορθόδοξα πρόσωπα στους λαούς και ίσως και σε κυβερνήσεις, και μόνο αυτά μπορούν να ενεργήσουν ορθόδοξα. Όπως, όμως, η χωρίς ορθόδοξους προϋποθέσεις ορθοδοξολογία αποβαίνει επιβλαβής για την Ορθοδοξία, το ίδιο και η θρησκειοποίηση της Ορθοδοξίας, συμπορευόμενη σε μας τους νεο-έλληνες με την αρχαιοπληξία και ελληνομανία, βοηθεί την ανάπτυξη του εθνικισμού - ρατσισμού, οδηγώντας στην απορθοδοξοποίηση του λαού μας.
Όπως, όμως, αποδεικνύουν τα πράγματα, δεν εργάζονται μόνο οι αρχαιόπληκτοι εθνικιστές εναντίον του αληθινού πατριωτισμού - εθνισμού, αλλά και πολλοί αθεράπευτα ευρωπαϊστές. Ενώ όλο το 19ο και 20ό αιώνα η Ευρώπη καλλιεργούσε την εθνι(κιστι)κή υστερία στα Βαλκάνια, για να μπορεί να έχει εύχρηστα προτεκτοράτα, σήμερα, μέσα στην προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ως όργανα κάποιους κονδυλοφόρους του δημοσιογραφικού, αλλά και του επιστημονικού χώρου, επιδιώκει να αμβλύνει, ώσπου να το νεκρώσει, το εθνικό-πατριωτικό φρόνημα, ενώ κύκλοι της εμμένουν πεισματικά στον εθνικισμό - ρατσισμό τους. Είναι ανάγκη, συνεπώς, να συνειδητοποιήσουν και οι Έλληνες «εθνικιστές», ότι με την τακτική τους συμπλέουν, τελικά, με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό - ρατσισμό, δολοφονώντας τον αυθεντικό πατριωτισμό, πού θεμελιώνεται μόνο στην άδολη φιλανθρωπία της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας ή την «εθνικοποίηση» της, δηλαδή τη διαστρέβλωση της κατ' εξοχήν ενοποιητικής μας δύναμης στους δύσκολους καιρούς μας. Τελικά ο με αυτή την έννοια «εθνικισμός» δεν αποβαίνει αρνητική δύναμη μόνο για την πίστη και παράδοση μας, αλλά και για το ίδιο το "Έθνος, το όποιο διατείνεται ότι θέλει να προφυλάξει.
Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνού, Καθηγητού Πανεπιστημίου
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Ομασ Εψιλον&ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ&ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΜΠΟΡΕΣ...
ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ, Ο.Ε.Α., Γ. ΓΚΙΟΛΒΑΣ, ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΣΕΙΡΙΟΣ
& ΚΡΥΦΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ - ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ
(ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 2004, ΕΞΩΓΗΙΝΕΣ ΑΫΠΝΙΕΣ 2003, ΧΩΡΙΣ ΜΟΝΤΑΖ ΙΙ 2004, ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΥ 2004)
Μια αποκαλυπτικότατη σελίδα αφιερωμένη εξαιρετικά σε εκείνους που ακόμη εξακολουθούν να πιστεύουν χωρίς αποδείξεις, πως κάποια ηγεσία δήθεν υπερελλήνων εν ονόματι Έψιλον, μακάρι από τον πλανήτη Σείριο, θα τους σώσει και θα τους δώσει το Απολλώνιο φως (;) νικώντας τον διεθνή Σιωνισμό (και υπογείως με την διάδοση του παγανισμού τον Χριστιανισμό). Η οριοθέτηση της ανυπαρξίας της ομάδας αυτής και των ηγετών της, βρίσκεται στην παρούσα, η οποία μεταξύ των άλλων δείχνει πως κάτωθεν και υπογείως της «Ομάδας Ε», ελλοχεύει απλά και βασικά μια έντεχνη παγανιστική ή άθεη αρχαιολατρευτική παγίδα, με ναζιστικού πνεύματος καταβολές, την οποία δεν έχει αντιληφθεί ο απλός Έλληνας πολίτης διότι δεν γνωρίζει τις οδούς της απώλειας. Όλα τα υπόλοιπα τα οποία λέγονται περί των Ομάδων αυτών είναι κέρδος από πωλήσεις βιβλίων και άρθρων σε περιοδικά, πολυλογίες παραμυθολόγων ανθρώπων, που μάχονται πεισματικά την επιστήμη και το αρχαίο ορθολογικό πνεύμα, για το οποίο διατείνονται πως εργάζονται αφιλοκερδώς ως Έλληνες. Δεν χρησιμοποιήθηκε όλο το αποδεικτικό υλικό που διαθέτει ο Ανώνυμος Απολογητής εις την διάθεσή του, διότι θα υπερέβαινε τον διαθέσιμο χώρο αφιερωμένο σε αυτή την εργασία, μιας και το υλικό αυτό ξεπερνά τα όρια της φαντασίας. Επίσης ορθολογικές απόψεις μερικών ανθρώπων παριστάμενων εις τις εκπομπές αυτές, ενάντια στην Έψιλον και σε κάθε Έψιλον, δεν παρουσιάζονται για τον ίδιο λόγο, αν και ίσως γίνει γραπτή αναφορά περί αυτών.
"...supported themselves by robbing banks, looting or burning businesses if protection money was not paid, and kidnapping for ransom. Throughout Italy the word spread that "Mazzini autorizza furti, incendi e attentati," meaning, 'Mazzini authorizes theft, arson, and kidnapping.' This phrase was shortened to the acronym, M.A.F.I.A. Organized crime was born." (John Daniel, "Scarlet and the Beast," Vol. I., pages 330-331)http://groups.google.com/group/total_truth_sciences/browse_thread/thread/641b5104438a7970?pli=1
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
http://www.myspace.com/mastabuildas
listen to some fre stuff for free people...akoyste dwrean tragoudia gia elefterous anthropous...
listen to some fre stuff for free people...akoyste dwrean tragoudia gia elefterous anthropous...
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ.Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΟΤΙ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΜΕ ΚΟΠΟ(ΚΑΜΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ)
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ,Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ,ΘΑ ΨΑΞΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ(ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟ-ΔΟΞΟΣ),ΠΑΛΕΥΩ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ-ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΘΕΜΕΛΙΩΣΩ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ (ΜΕΣΑ ΜΟΥ) ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΟΧΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΤΗΝ ΗΛΙΟΚΑΙΝΟΦΑΝΗ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ,ΔΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΙΣ ΘΕΙΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΜΩΜΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ.ΔΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΖΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΝΑ ΔΡΩ ΑΝΑΛΟΓΑ.ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ΔΙΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ.ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ,ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ.Η ΓΝΩΣΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ Ο ΑΜΩΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΣΧΕΙ ΔΙΑ ΝΑ ΥΠΕΝΘΙΜΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΔΙΚΟ ΚΟΣΜΟ.ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟ(ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ,ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΑΘΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΘΕΟΙ ΑΛΛΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ...ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΓΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΦΟΥΣ).
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ.ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ.
Ὁ ἀναρχικός μέ τά....δικηροτρίκηρα.
« Φῶς μέν μοναχοίς, άγγέλοι, Φῶς δε κοσμικοῖς, μοναχική πολιτεία» ( Κλίμαξ ΚΣΤ, 23 )
Κάθε φορά πού συναντούσα κάποιον ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Νίκου , ζητούσα νέα του .
Εἴχα τήν περιέργεια νά δῶ μέχρι πού μπορεί νά φτάσει ἡ ἀντοχή ἑνός τόσο δυνατοῦ μυαλού σάν τοῦ Νίκου…
-Τελείωσε τήν Φυσική μέ ἄριστα …Τώρα σπουδάζει Ἀστροφυσική στήν Ἀμερική .
Ἔχει ὑποτροφία τοῦ Χάρβαρντ!!
Ὕστερα ἀπό καιρό συναντῶ τήν θεῖα του . Ἄρχισα πάλι τίς ἐρωτήσεις γιά τόν Νίκο.
-Πῆρε τό πτυχίο τῆς Κοινωνιολογίας καί τῆς Ἰατρικής .Όλα αὐτά με τά «Μάστερ» τους!!
Τά μεγαλύτερα Πανεπιστήμια τῆς Ἀμερικής ζητούν τήν συνεργασία του καί οἱ πιο ξακουστές φαρμακοβιομηχανίες τῆς Ἐλβετίας τόν θέλουν γιά στέλεχος με ὅποιους ὄρους θέλει αυτός !!!
-Αυτός τί λέει;
-Αυτός θά γυρίσει στήν Ἑλλάδα! Παίρνει ἀκόμα ἕνα πτυχίο καί ἔρχεται.
-Κι άλλο πτυχίο;
-Λέει πώς χωρίς αὐτό τό πτυχίο ,ὄλα τά ἄλλα δέν ἀξίζουν τίποτα…Μέ τό πτυχίο
αὐτό βρήκε τον δρόμο του. Τό παίρνει στήν Βοστώνη μέ δύο «Μάστερ». Εἷναι ξέρεις τό πτυχίο τῆς Θεολογίας.
-Τῆς Θεολογίας; Καί τι σχέση ἔχει μέ ὄλα τά ἄλλα;
-Πού νά ἀκούσεις καί τά παρακάτω.Σκέπτεται τήν Ἱερωσύνη καί μάλιστα τήν Ἀσκητική !!!
-Ε , αὐτός παιδί μου παραεῖναι Ἀναρχικος !!! Να ἔχεις δώσει τόσα χρόνια σέ σπουδές καί Ἐπιστήμες, νά σε ζητοῦν τά καλλίτερα Πανεπιστήμια , νά μπορείς νά ζήσεις σάν ἄρχοντας στήν Ἐλβετία καί συ νά σκέπτεσαι Ἀσκητική ζωή καί Άγιον Ὀρος εἷναι ή δέν εἷναι Ἀναρχία ; Είσαι ή δέν εἷσαι Ἀναρχικός ;
Μάθαμε ότι ἡ πρώτη χειροτονία θά γινόταν στήν Κόνιτσα ἀπό τόν Σεβαστιανό. Ὁλες οἱ Ἀμερικανικές Ἐφημερίδες ἔγραφαν :
Ὁ καινούριος Αϊνστάιν γίνεται μοναχός…
Πολλοί φίλοι του , συμφοιτητές του , πιστοί και ἄπιστοι , πολλοί μαρξιστές διέσχισαν τον Ὠκεανο καί πῆγαν στήν Κόνιτσα νά παραβρεθοῦν στήν Χειροτονία του. Σέ διακόσια πενήντα άτομα , ἔστρωσε ἡ Μητρόπολη τό Σαρακοστιανό τραπέζι 23 Αὐγούστου , παραμονή τῆς γιορτής τοῦ Κοσμά τοῦ Αἰτωλού βρέθηκα στήν Κόνιτσα .
Δέν εἶπα σέ κανέναν τίποτα , δέν παρουσιάστηκα πουθενά .Ἤθελα νά δῶ αὐτόν τόν Ἀναρχικό τήν ὤρα τῆς Λατρείας .Ἀνέβηκα στόν γυναικωνίτη καί ἔπιασα μιά καλή θέση .
Νάτος ὁ Πατήρ Νικόλαος ὁ Διάκονος ἐτοιμάζεται .Πρῶτα φοράει τό στιχάριο «ἔστη ἡ χάρις του Θεοῦ ἐν αὐτώ».
Μέσα σέ αὐτό λες καί χώρεσαν όλες οἱ ψυχές πού θά πλησίαζε μέ τίς ἐπιστήμες του . Πολλή ὤρα πρίν τά φορέσει , βλέπει τά επιμάνικα.
Σκέπτεται φαίνεται πώς με αὐτά είναι αἰχμάλωτος Χριστού.
Σέ λίγο παίρνει τό ὀράριο . Τό πρόσωπό του λάμπει καθώς τό φορά .Ὑψώνοντάς το καλεῖ τους πιστούς σέ προσευχή .
Χαμογελά πού και πού .Ἴσως νά σκέπτεται πώς γιά αὐτά τά ἄμφια πέταξε τόσες ἐπιστήμες . Βλέπεις τόση ἰκανοποίηση στό πρόσωπό του μέ τίς εὐχές , πού ἐκφωνεί .Πόσο γλυκά ακούγονται τα ειρηνικά !!
Μέ πόση περηφάνεια κρατάει τό θυμιατό καί μέ πόση στοργή ἀγκαλιάζει όλο το εκκλησίασμα !!
Μα όταν τον είδα να πλησιάζει τον Μητροπολίτη με τα δικηροτρίκηρα στό ένα τά δύο καί στό άλλο τά τρία ἀναμμένα κεριά , παρά λίγο νά φωνάξω δυνατά :Νά τά καλέ τα πέντε πτυχία του !!!Νά τά ὀλόφωτα ,δυνατά ,πανίσχυρα .
Πέντε ὀλόφωτες λαμπάδες : Φυσική , Αστροφυσική , Κοινωνιολογία ,Ἰατρική , Θεολογία , φώτισαν τήν Εκκλησία ὀλόκληρη .
Τί νά τίς κάνει τίς ἔδρες στά Πανεπιστήμια ,όταν τοῦ δώσανε τήν καλλίτερη ἔδρα :Τήν Ὡραία Πύλη;Εδώ εύχεται για την Ειρήνη του κόσμου , για την Σωτηρία των ψυχών μας , ζει μέσα στον όμορφο καί ἀνεπανάληπτο κόσμο τῆς Θείας Λειτουργίας , εύχεται για γήινα καί οὐράνια σάν ..Ὑπουργός τοῦ Θεού , και γω ζητώ τα Μάστερ!!
Αυτός ζώσθηκε το οράριο σαν τα φτερά του Αγγέλου και πλησιάζει τον Θρόνο του Θεού . Αυτός μεταδίδει σώμα και αίμα Χριστού και γω ζητώ ιατρεία και νυστέρια και φάρμακα ; Ντρέπομαι για τις συγκρίσεις που βρήκα να κάνω .
‘Ήμαρτον , Κύριε .Να είχαμε κι άλλους τέτοιους αναρχικούς !!!!
Πέρασαν τα χρόνια …..Πρίν λίγες ημέρες σε μια κηδεία , συναντώ την μητέρα του , την Κυρία Χατζηνικολάου . Την πλησιάζω με χαρά και ανοίγω μαζί της συζήτηση .
-Πέστε μου από πότε προετοιμάζετε έναν πατέρα Νικόλαο ;
-Από τότε που τόν ἔνοιωσα νά σκιρτάει στά σωθικά μου , στά σπλάχνα μου λαχτάρισα νά τόν δῶ ἰερέα! Κι όταν αὐτός γυρνούσε σχολές καί πολιτεῖες καί μάζευε πτυχία ,'eγώ γονάτιζα καί ἔλεγα :
Δέν γίνεται Θεέ μου νά μήν μέ ἄκουσες … «Πολλά ἰσχύει δέησις μητρός» δεν είπες ;
Και πράγματι μέ ἄκουσε !!!! Τόν είδα μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα …
Να λοιπόν πως βγαίνουν οι άγιοι ιερείς της εκκλησίας μας .Αν εκείνος με συγκίνησε μια φορά ,ἡ μητέρα του με συγκίνησε δέκα .
Σκέφτηκα να μπορούσαμε όλες οι μανάδες να λέγαμε:
«Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών και επάρθητε πύλαι και εισελεύσονται οι παίδες
ημών εις το θυσιαστήριον του Κυρίου , εις τας Αγίας Τράπεζας των εκκλησιών μας.»
Αχ ἡ δέηση τῶν μητέρων !!!
Της Φανής Θεοδωρίδου από το περιοδικό «ΛΥΔΙΑ».
Πολλές κατηγορίες άκουσε μέχρι σήμερα ο Μοναχισμός… Λυπάται γι' αυτό. Αλλά οι μοναχοί δεν επηρεάζονται απ' αυτές.
Έχουν γραμμή πλεύσεως Έχουν πυξίδα ορθήν. Έχουν χαραγμένη πορεία. Οι φωνές των σειρήνων τους αφήνουν αδιαφόρους.
Και αυτοί βαδίζουν τον δρόμο τους. Δεν στρέφουν, προς τα οπίσω. Δεν ταλαντεύονται.Δεν ολιγωρούν. Μπροστά τους έχουν το μεγάλο τους σκοπό. Σ' αυτόν έχουν αφιερωθή.
«Ἠκολούθησαν Χριστῶ ἀνεπιστρόφω λογισμῶ». Οἱ συκοφαντίες δέν τούς κλονίζουν.
Γιατί στό δρόμο τους μπόρεσαν νά χορτάσουν τήν ψυχική τους πείνα καί νά ἰκανοποιήσουν κάθε βαθύτερη τῆς ψυχής τους ἐπιταγή.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου με τίτλο: «Το αγγελικό πολίτευμα – Γνωριμία με τον Ορθόδοξο Μοναχισμό»).
« Φῶς μέν μοναχοίς, άγγέλοι, Φῶς δε κοσμικοῖς, μοναχική πολιτεία» ( Κλίμαξ ΚΣΤ, 23 )
Κάθε φορά πού συναντούσα κάποιον ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Νίκου , ζητούσα νέα του .
Εἴχα τήν περιέργεια νά δῶ μέχρι πού μπορεί νά φτάσει ἡ ἀντοχή ἑνός τόσο δυνατοῦ μυαλού σάν τοῦ Νίκου…
-Τελείωσε τήν Φυσική μέ ἄριστα …Τώρα σπουδάζει Ἀστροφυσική στήν Ἀμερική .
Ἔχει ὑποτροφία τοῦ Χάρβαρντ!!
Ὕστερα ἀπό καιρό συναντῶ τήν θεῖα του . Ἄρχισα πάλι τίς ἐρωτήσεις γιά τόν Νίκο.
-Πῆρε τό πτυχίο τῆς Κοινωνιολογίας καί τῆς Ἰατρικής .Όλα αὐτά με τά «Μάστερ» τους!!
Τά μεγαλύτερα Πανεπιστήμια τῆς Ἀμερικής ζητούν τήν συνεργασία του καί οἱ πιο ξακουστές φαρμακοβιομηχανίες τῆς Ἐλβετίας τόν θέλουν γιά στέλεχος με ὅποιους ὄρους θέλει αυτός !!!
-Αυτός τί λέει;
-Αυτός θά γυρίσει στήν Ἑλλάδα! Παίρνει ἀκόμα ἕνα πτυχίο καί ἔρχεται.
-Κι άλλο πτυχίο;
-Λέει πώς χωρίς αὐτό τό πτυχίο ,ὄλα τά ἄλλα δέν ἀξίζουν τίποτα…Μέ τό πτυχίο
αὐτό βρήκε τον δρόμο του. Τό παίρνει στήν Βοστώνη μέ δύο «Μάστερ». Εἷναι ξέρεις τό πτυχίο τῆς Θεολογίας.
-Τῆς Θεολογίας; Καί τι σχέση ἔχει μέ ὄλα τά ἄλλα;
-Πού νά ἀκούσεις καί τά παρακάτω.Σκέπτεται τήν Ἱερωσύνη καί μάλιστα τήν Ἀσκητική !!!
-Ε , αὐτός παιδί μου παραεῖναι Ἀναρχικος !!! Να ἔχεις δώσει τόσα χρόνια σέ σπουδές καί Ἐπιστήμες, νά σε ζητοῦν τά καλλίτερα Πανεπιστήμια , νά μπορείς νά ζήσεις σάν ἄρχοντας στήν Ἐλβετία καί συ νά σκέπτεσαι Ἀσκητική ζωή καί Άγιον Ὀρος εἷναι ή δέν εἷναι Ἀναρχία ; Είσαι ή δέν εἷσαι Ἀναρχικός ;
Μάθαμε ότι ἡ πρώτη χειροτονία θά γινόταν στήν Κόνιτσα ἀπό τόν Σεβαστιανό. Ὁλες οἱ Ἀμερικανικές Ἐφημερίδες ἔγραφαν :
Ὁ καινούριος Αϊνστάιν γίνεται μοναχός…
Πολλοί φίλοι του , συμφοιτητές του , πιστοί και ἄπιστοι , πολλοί μαρξιστές διέσχισαν τον Ὠκεανο καί πῆγαν στήν Κόνιτσα νά παραβρεθοῦν στήν Χειροτονία του. Σέ διακόσια πενήντα άτομα , ἔστρωσε ἡ Μητρόπολη τό Σαρακοστιανό τραπέζι 23 Αὐγούστου , παραμονή τῆς γιορτής τοῦ Κοσμά τοῦ Αἰτωλού βρέθηκα στήν Κόνιτσα .
Δέν εἶπα σέ κανέναν τίποτα , δέν παρουσιάστηκα πουθενά .Ἤθελα νά δῶ αὐτόν τόν Ἀναρχικό τήν ὤρα τῆς Λατρείας .Ἀνέβηκα στόν γυναικωνίτη καί ἔπιασα μιά καλή θέση .
Νάτος ὁ Πατήρ Νικόλαος ὁ Διάκονος ἐτοιμάζεται .Πρῶτα φοράει τό στιχάριο «ἔστη ἡ χάρις του Θεοῦ ἐν αὐτώ».
Μέσα σέ αὐτό λες καί χώρεσαν όλες οἱ ψυχές πού θά πλησίαζε μέ τίς ἐπιστήμες του . Πολλή ὤρα πρίν τά φορέσει , βλέπει τά επιμάνικα.
Σκέπτεται φαίνεται πώς με αὐτά είναι αἰχμάλωτος Χριστού.
Σέ λίγο παίρνει τό ὀράριο . Τό πρόσωπό του λάμπει καθώς τό φορά .Ὑψώνοντάς το καλεῖ τους πιστούς σέ προσευχή .
Χαμογελά πού και πού .Ἴσως νά σκέπτεται πώς γιά αὐτά τά ἄμφια πέταξε τόσες ἐπιστήμες . Βλέπεις τόση ἰκανοποίηση στό πρόσωπό του μέ τίς εὐχές , πού ἐκφωνεί .Πόσο γλυκά ακούγονται τα ειρηνικά !!
Μέ πόση περηφάνεια κρατάει τό θυμιατό καί μέ πόση στοργή ἀγκαλιάζει όλο το εκκλησίασμα !!
Μα όταν τον είδα να πλησιάζει τον Μητροπολίτη με τα δικηροτρίκηρα στό ένα τά δύο καί στό άλλο τά τρία ἀναμμένα κεριά , παρά λίγο νά φωνάξω δυνατά :Νά τά καλέ τα πέντε πτυχία του !!!Νά τά ὀλόφωτα ,δυνατά ,πανίσχυρα .
Πέντε ὀλόφωτες λαμπάδες : Φυσική , Αστροφυσική , Κοινωνιολογία ,Ἰατρική , Θεολογία , φώτισαν τήν Εκκλησία ὀλόκληρη .
Τί νά τίς κάνει τίς ἔδρες στά Πανεπιστήμια ,όταν τοῦ δώσανε τήν καλλίτερη ἔδρα :Τήν Ὡραία Πύλη;Εδώ εύχεται για την Ειρήνη του κόσμου , για την Σωτηρία των ψυχών μας , ζει μέσα στον όμορφο καί ἀνεπανάληπτο κόσμο τῆς Θείας Λειτουργίας , εύχεται για γήινα καί οὐράνια σάν ..Ὑπουργός τοῦ Θεού , και γω ζητώ τα Μάστερ!!
Αυτός ζώσθηκε το οράριο σαν τα φτερά του Αγγέλου και πλησιάζει τον Θρόνο του Θεού . Αυτός μεταδίδει σώμα και αίμα Χριστού και γω ζητώ ιατρεία και νυστέρια και φάρμακα ; Ντρέπομαι για τις συγκρίσεις που βρήκα να κάνω .
‘Ήμαρτον , Κύριε .Να είχαμε κι άλλους τέτοιους αναρχικούς !!!!
Πέρασαν τα χρόνια …..Πρίν λίγες ημέρες σε μια κηδεία , συναντώ την μητέρα του , την Κυρία Χατζηνικολάου . Την πλησιάζω με χαρά και ανοίγω μαζί της συζήτηση .
-Πέστε μου από πότε προετοιμάζετε έναν πατέρα Νικόλαο ;
-Από τότε που τόν ἔνοιωσα νά σκιρτάει στά σωθικά μου , στά σπλάχνα μου λαχτάρισα νά τόν δῶ ἰερέα! Κι όταν αὐτός γυρνούσε σχολές καί πολιτεῖες καί μάζευε πτυχία ,'eγώ γονάτιζα καί ἔλεγα :
Δέν γίνεται Θεέ μου νά μήν μέ ἄκουσες … «Πολλά ἰσχύει δέησις μητρός» δεν είπες ;
Και πράγματι μέ ἄκουσε !!!! Τόν είδα μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα …
Να λοιπόν πως βγαίνουν οι άγιοι ιερείς της εκκλησίας μας .Αν εκείνος με συγκίνησε μια φορά ,ἡ μητέρα του με συγκίνησε δέκα .
Σκέφτηκα να μπορούσαμε όλες οι μανάδες να λέγαμε:
«Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών και επάρθητε πύλαι και εισελεύσονται οι παίδες
ημών εις το θυσιαστήριον του Κυρίου , εις τας Αγίας Τράπεζας των εκκλησιών μας.»
Αχ ἡ δέηση τῶν μητέρων !!!
Της Φανής Θεοδωρίδου από το περιοδικό «ΛΥΔΙΑ».
Πολλές κατηγορίες άκουσε μέχρι σήμερα ο Μοναχισμός… Λυπάται γι' αυτό. Αλλά οι μοναχοί δεν επηρεάζονται απ' αυτές.
Έχουν γραμμή πλεύσεως Έχουν πυξίδα ορθήν. Έχουν χαραγμένη πορεία. Οι φωνές των σειρήνων τους αφήνουν αδιαφόρους.
Και αυτοί βαδίζουν τον δρόμο τους. Δεν στρέφουν, προς τα οπίσω. Δεν ταλαντεύονται.Δεν ολιγωρούν. Μπροστά τους έχουν το μεγάλο τους σκοπό. Σ' αυτόν έχουν αφιερωθή.
«Ἠκολούθησαν Χριστῶ ἀνεπιστρόφω λογισμῶ». Οἱ συκοφαντίες δέν τούς κλονίζουν.
Γιατί στό δρόμο τους μπόρεσαν νά χορτάσουν τήν ψυχική τους πείνα καί νά ἰκανοποιήσουν κάθε βαθύτερη τῆς ψυχής τους ἐπιταγή.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου με τίτλο: «Το αγγελικό πολίτευμα – Γνωριμία με τον Ορθόδοξο Μοναχισμό»).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)