33 βαθμοι τεκτονισμου...

ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
33
ΠΙΣΩ
33- ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 0. – ΣΤΟΝ ΑΜΥΗΤΟ ΚΟΣΜΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΑΘΗΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΕΤΑΙΡΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΕΞ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΠΟΠΤΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. ΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΑΨΙΔΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ, ΕΚΛΕΚΤΟΣ, ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΕΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ‘Η ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18. ΔΕΚΑΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΚΑΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΠΟΝΤΙΦΙΚΑΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΟΣ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ AD VITAM
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΟΣ (ΠΡΩΣΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ (ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΠΕΛΕΚΕΩΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23. ΒΑΘΜΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ – ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ ή ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΑΔΥΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΑΔΥΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΛΚΙΝΟΥ ΟΦΕΩΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΤΟΣ (ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΣΚΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΝΑΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ - ΜΕΓΑΣ ΣΚΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΜΕΓΑΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΚΑΔΩΣ, ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΑΝΟΣ ΑΕΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33. ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΜΕΓΑΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΟΠΤΗΣ
ΤΕΛΟΣ;
33
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η Βιολέτα μπήκε από την ανοιχτή πόρτα .Το νεκροταφείο ήταν αρκετά μεγάλο καθώς εξυπηρετούσε και τα γύρω χωριά. Εύκολα θα διέκρινε δεκαπέντε άντρες, χωρίς να χρειασθεί να πλησιάσει κοντά τον τάφο του Σταύρου Κονταξή. Ησυχία, απαλλαγμένη από κάθε ανθρώπινη παρουσία. Σίγουρα οι τέκτονες δεν είχαν έρθει. Ακόμα κι αν η τεκτονική τελετή ήταν πολύ σύντομη θα τους έβλεπε να επιστρέφουν όταν εκείνη ερχόταν. Κρύφθηκε πίσω από τη μικρή εκκλησία και περίμενε. Η Βιολέτα δε φοβόταν τα νεκροταφεία όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Για κείνη ήταν χώροι απέραντης γαλήνης και ηρεμίας. Κανένας νεκρός δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν ζωντανό. Η νύχτα προχωρούσε και η Βιολέτα άρχισε να ανησυχεί καθώς οι άνθρωποι που περίμενε δεν εμφανίζονταν. Είκοσι λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα η Βιολέτα αποφάσισε να φύγει. Η Φαίη θα ανησυχούσε. ΄Οταν όμως πλησίασε στην πόρτα του νεκροταφείου διαπίστωσε ότι ήταν κλειστή. Κλειδαμπαρωμένη για την ακρίβεια. Κάποιος είχε κλειδώσει την πόρτα απ’ έξω και κάθε προσπάθεια της Βιολέτας ν’ ανοίξει δεν έφερε κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Κανένα αποτέλεσμα δεν απέφερε ούτε η έρευνα του ύψους των τοίχων του περιβόλου του νεκροταφείου, αφού ξεπερνούσαν τα τέσσερα μέτρα. Φαίνεται πως τις νύχτες οι νεκροί διατηρούσαν αλώβητο το ζωτικό τους χώρο έναντι των ζωντανών. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που η Βιολέτα μετάνιωσε που δεν είχε κινητό τηλέφωνο. Χρειαζόταν ένα για τέτοιες περιπτώσεις. «Και τώρα;» μουρμούρισε στον εαυτό της. «Ξέχασες ότι η περιέργεια δεν πρέπει να οδηγεί τα βήματα του τέκτονα, αλλά η δίψα για την ανακάλυψη της αλήθειας; Ε, θα περάσεις μια νύχτα στο νεκροταφείο και θα το εμπεδώσεις!» της απάντησε ο σοφός δάσκαλος μέσα της.
Η Βιολέτα αποδέχθηκε τη μοίρα της και αποφάσισε να μπει στη μικρή εκκλησία για να περάσει τη νύχτα. Δυστυχώς όμως η πόρτα της εκκλησίας ήταν κλειδωμένη. «Μα γιατί κλειδώνουν τις εκκλησίες;» μουρμούρισε και άφησε το κουρασμένο σώμα της να καθίσει στο προαύλιο ακουμπώντας την πλάτη στην πόρτα.
Αποκοιμήθηκε. Για πόση ώρα; Ξύπνησε απότομα. Νόμισε ότι άκουσε φωνές, ποδοβολητά. Λες να ήρθαν οι τέκτονες για την τελετή; Τι ώρα ήταν; Κοίταξε το ρολόι της στο φως του γεμάτου φεγγαριού του Ιουλίου. Το αξιόπιστο casio την είχε προδώσει αυτή τη νύχτα. Ο χρόνος είχε σταματήσει ένα μόλις λεπτό μετά τα μεσάνυχτα. Η Βιολέτα άκουσε μια αντρική φωνή να προστάζει: «Πες μας τη μυστική λέξη»
« Δε μπορώ. Πρέπει να τη βρείτε μόνοι σας» απάντησε με ήρεμο τόνο μια άλλη ανδρική φωνή.
«Δε μας έχεις εμπιστοσύνη!» είπε μια τρίτη ανδρική φωνή.
«Δεν έχει καμιά χρησιμότητα να σας αποκαλύψω τη μυστική λέξη. Κάντε υπομονή και θα τη βρείτε μόνοι σας. Παρατηρείστε τα πράγματα γύρω σας, κρίνετε και συγκρίνετε. Θα τη βρείτε! Κι όταν τη βρείτε, θα είναι για πάντα δική σας. Κανένας δε θα μπορέσει να σας την πάρει!» απάντησε η ήρεμη αντρική φωνή.
«Να ξέρεις ότι εσύ μας οδήγησες σ’ αυτή την πράξη! Εσύ και η ξεροκεφαλιά σου!» ούρλιαξε μια τέταρτη ανδρική φωνή.
Η Βιολέτα ξεπρόβαλε το κεφάλι της πίσω από την εκκλησία και είδε τρεις νέους άντρες να έχουν κυκλώσει ένα γέρο άντρα. Ο πρώτος τον χτύπησε στο λαιμό με έναν χάρακα. Ο γέρος παραπάτησε και τότε ο δεύτερος τον χτύπησε στο μέρος της καρδιάς μ’ ένα αλφάδι. Ο γέρος γονάτισε και ο τρίτος τον αποτελείωσε χτυπώντας τον στο μέτωπο μ’ ένα σφυρί. Η Βιολέτα πάγωσε. ΄Εκλεισε το στόμα της με τα δύο χέρια για να μην ουρλιάξει.
« Είναι νεκρός!»
«Πρέπει να τον θάψουμε»
«Πού;»
Ο νέος που φαινόταν να κάνει κουμάντο έδειξε ένα φρεσκοσκαμμένο άδειο τάφο.
«Εκεί. Κάτω από την ακακία»
Οι τρεις δολοφόνοι πέταξαν το πτώμα του άτυχου γέρου μέσα στον τάφο. Με τα φτυάρια, τον σκέπασαν με χώμα. Η Βιολέτα ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Είχε δει πολύ καλά το πρόσωπο του δολοφονημένου. Δεν ήταν όμως καθόλου σίγουρη, αν θα αναγνώριζε τα πρόσωπα των τριών φονιάδων.
«Δε θα μάθουμε ποτέ τη μυστική λέξη. Ο άτιμος γέρος την πήρε μαζί του στον τάφο» είπε ο πρώτος δολοφόνος.
« Προτίμησε να πεθάνει ο ηλίθιος» είπε ο δεύτερος.
« ΄Ισως να μην ήμασταν άξιοι γι’ αυτή τη γνώση» είπε διστακτικά ο τρίτος.
«Φυσικά και ήμασταν! Οι άλλοι εταίροι που προβιβάστηκαν σε διδασκάλους ήταν καλύτεροι από μας;» γαύγισε ο πρώτος, που δεν έδειχνε να σηκώνει καμιά αντίρρηση για την ορθότητα των λεγομένων και των πράξεών του.
Η Βιολέτα, διατηρώντας όση πνευματική διαύγεια της είχε απομείνει, σκέφθηκε ότι η πόρτα του νεκροταφείου ίσως να ήταν ανοιχτή. ΄Επρεπε να φύγει αμέσως. Η ζωή της κινδύνευε, αφού ήταν αυτόπτης μάρτυρας ενός τόσο άγριου φόνου. Ενός φόνου που έγινε για μια λέξη! Η Βιολέτα υποχώρησε και μέσα στον πανικό της σκόνταψε σε κάτι ξύλινο κι έπεσε κάνοντας θόρυβο.
«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε ο πρώτος.
«Κάποιος είναι εδώ! Πίσω από την εκκλησία» απάντησε ο δεύτερος.
«Πάω να δω» είπε ο τρίτος.
Το αίμα της Βιολέτας πάγωσε. Θα τη σκότωναν κι αυτή! Διαπίστωσε ότι είχε σκοντάψει σ’ ένα άδειο φέρετρο. Χωρίς να διστάσει μπήκε μέσα και έκλεισε το σκέπαστρο από πάνω. Μέσα από το σκοτεινό φέρετρο άκουγε τα βήματα του τρίτου δολοφόνου που έψαχνε να τη βρει. ΄Υστερα άκουσε τα βήματα του δεύτερου και του πρώτου που ήρθαν να βοηθήσουν στην έρευνα.
«Δεν υπάρχει κανείς» είπε ο τρίτος.
«Κάνα ζώο θα ήταν!» συμπέρανε ο δεύτερος.
«Πάμε να φύγουμε» πρόσταξε ο πρώτος
Τα βήματα των δολοφόνων απομακρύνθηκαν. Η Βιολέτα έμεινε μέσα στο φέρετρο, ακίνητη, ζωντανή, αλλά παγωμένη σα νεκρή. Ο αέρας άρχισε να αραιώνει και η γυναίκα επιστράτευσε όλο της το κουράγιο για να παραμερίσει λίγο το σκέπαστρο και να μπορέσει να πάρει αέρα. Το πήρε απόφαση. Θα περνούσε όλη την υπόλοιπη νύχτα εκεί μέσα. Πρόβα θανάτου. Μέχρι να ξημερώσει και να φανούν οι ζωντανοί. Ποιος μπορούσε να τη διαβεβαιώσει ότι οι δολοφόνοι δε μπλόφαραν κι ότι δεν περίμεναν να βγει από την κρυψώνα της για να έχει την ίδια τύχη με το δύστυχο θύμα τους;
Οι πρωινές αχτίδες του ήλιου ξύπνησαν απότομα τη Βιολέτα, αφού κάποιος μετακίνησε απότομα το σκέπαστρο του φέρετρου.
-Καλημέρα! Λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου! Αυτό το φέρετρο προορίζεται για άλλον!
Η Βιολέτα πετάχτηκε απότομα. Δεν έβλεπε καλά το πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα που έσκυβε πάνω από το φέρετρο που τη φιλοξένησε αυτή την παράξενη νύχτα, αφού ο ήλιος ήταν κόντρα.
-Ποιος είστε εσείς; κατόρθωσε να μουρμουρίσει
- Ο νεκροθάφτης!
Η Βιολέτα σηκώθηκε με κόπο. Η πλάτη της ήταν πιασμένη.
-Σας παρακαλώ! Λίγο νερό!
-΄Εχει βρύση! ΄Ελα να σε βοηθήσω να σηκωθείς!
Ο νεκροθάφτης βοήθησε τη Βιολέτα να σηκωθεί. Την οδήγησε στη βρύση. Η Βιολέτα ήπιε νερό και έριξε μπόλικο στο πρόσωπό της.
- Είσαι καλά;
Η Βιολέτα έγνεψε καταφατικά.
- Πέρασα μια πολύ άσχημη νύχτα. Δε θα με πιστέψετε όταν σας πω...
Ο λαιμός της στέγνωσε απότομα, αν και μόλις είχε πιει νερό. Κοίταξε για πρώτη φορά το πρόσωπο του νεκροθάφτη. ΄Ηταν ο άνθρωπος που οι τρεις άντρες δολοφόνησαν και έθαψαν χθες το βράδυ!
-Εσείς...εσείς...είστε ζωντανός!!!!!!!!!!!!!!
-Τι εννοείς, κοπέλα μου; Θα με προτιμούσες πεθαμένο;
- Η ακακία! Ο τάφος!
Η Βιολέτα άρχισε να τρέχει προς το μέρος της ακακίας. Εκεί που είχε δει τους δολοφόνους να θάβουν το νεκροθάφτη. Παρατήρησε το χώμα. Φαινόταν άθιχτο. Κανένας δεν είχε σκάψει κανένα τάφο πρόσφατα. Τι είχε συμβεί; ΄Ακουσε τα βήματα του γέρου νεκροθάφτη να πλησιάζουν.
-Αγαπώ αυτό το δέντρο. Το ήξερες ότι η ακακία είναι μεν σύμβολο πένθους, αλλά για τους ανατολικούς λαούς υπήρξε σύμβολο αθανασίας και αναγέννησης; Το ξύλο της ακακίας δε σαπίζει. Η κιβωτός της Διαθήκης και το στεφάνι του Ιησού φτιάχτηκαν από αυτό το δέντρο.
- Εφιάλτης, είπε η Βιολέτα. Είδα έναν εφιάλτη!
- Είδες ότι πέθανες; ρώτησε ο γέρος. Ή ότι ξαναγεννήθηκες;
Η Βιολέτα τον κοίταξε ερωτηματικά.
-Κάθε γέννηση μοιάζει με θάνατο! Γι’ αυτό ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή κλαίγοντας! Ο ύπνος μοιάζει με θάνατο. Κάθε βράδυ πεθαίνεις και κάθε πρωί γεννιέσαι ξανά.
-Είδα...είδα...νόμιζα ότι είδα το θάνατο, τη δολοφονία και την ταφή ενός ανθρώπου...αλλά αυτός ο άνθρωπος...η Βιολέτα κάρφωσε τα μάτια της το νεκροθάφτη. Δεν τόλμησε να εκστομίσει ότι αυτός ο άνθρωπος στέκονταν ολοζώντανος εδώ μπροστά της.
- Οι δολοφόνοι ήταν τρεις; ρώτησε ο γέρος.
-Ναι, πως το ξέρετε;
-Τρεις είναι οι δολοφόνοι του ανθρώπου, κορίτσι μου! Η αμάθεια, η υποκρισία και η φιλοδοξία. Χειρότερη είναι η φιλοδοξία. Αυτή νικιέται πιο δύσκολα! Η φιλοδοξία για δόξα και πλούτη. Όταν ανάξιοι άνθρωποι καταλαμβάνουν τα αξιώματα ενός κράτους, το κράτος αυτό παρακμάζει. Τα αξιώματα από τίτλος τιμής μεταβάλλονται σε πόστα διαφθοράς. Οι έντιμοι και άξιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο παύουν να διεκδικούν αυτά τα αξιώματα, αφού για να τα αποκτήσουν πρέπει να χρησιμοποιήσουν δόλια και άνομα μέσα. ΄Ετσι οι άνθρωποι υποδουλώνονται υλικά και πνευματικά ΄Ετσι οι άνθρωποι καταλήγουν δυστυχισμένα όντα που δε μπορούν να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους.
-Ποιο νομίζετε ότι είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου;
-Να μπορέσει να βρει τη μυστική λέξη που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη της αληθινής του φύσης.
-Νάτη πάλι αυτή η μυστική λέξη! σκέφτηκε η Βιολέτα.
-Εσείς, γνωρίζετε αυτή τη μυστική λέξη; ρώτησε διστακτικά η Βιολέτα.
-Εγώ είμαι ένας ταπεινός νεκροθάφτης. Ούτε το δημοτικό δεν τελείωσα! ΄Ενας μορφωμένος άνθρωπος μου είπε ότι κάποιος Χιράμ, αυτός που έφτιαξε το Ναό του Σολομώντα, γνώριζε αυτή τη λέξη. Γι’ αυτό τρεις μαθητές του τον σκότωσαν, αφού δεν μπόρεσαν να τον αναγκάσουν να την αποκαλύψει.
-Θέλετε να πείτε ότι αυτός ο Χιράμ πήρε το μυστικό στο τάφο του;
-Φαίνεσαι γραμματιζούμενη κοπέλα! Γιατί δεν το ψάχνεις το θέμα;
-Θα το ψάξω! υποσχέθηκε η Βιολέτα.
-Εκείνο που μπορώ να σου πω εγώ, είναι ότι ο θάνατος δεν είναι ακριβώς αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι.
-Δηλαδή;
-Νομίζω ότι ο θάνατος…. δεν υπάρχει!
Η Βιολέτα έφθασε στο πατρικό σπίτι του Σταύρου Κονταξή γύρω στις οχτώ το πρωί. Η Φαίη κοιμόταν. Είχε πάρει ηρεμιστικά χάπια. Το κουτί ήταν δίπλα της στο κομοδίνο. Η Βιολέτα μπήκε στο γραφείο του εκλιπόντος. ΄Ανοιξε το κομπιούτερ. «Ελπίζω να έχει σύνδεση στο internet», σκέφθηκε. Είχε σύνδεση στο internet και η Βιολέτα αναζήτησε το λήμμα Hiram. ΄Αρχισε να διαβάζει με ενδιαφέρον.
Εν ολίγοις, ο Χιράμ αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως ο πολυμαθής και ικανός τεχνίτης του χαλκού, που ανέλαβε να κατασκευάσει τον περιβόητο Ναό για λογαριασμό του βασιλιά Σολομώντα. Ο Χιράμ ανήκε στη φυλή της Νεφθαλίμ και ήταν γιός χήρας. Το τέλος του αρχιτέκτονα του Ναού του Σολομώντα αποσιωπάται στη Βίβλο. Η βιβλική προσωπικότητα του Χιράμ έγινε αργότερα ένας τεκτονικός μύθος, έγινε ο ήρωας πάνω στον οποίο στηρίζεται η μύηση στον τρίτο τεκτονικό βαθμό. Ο διδάσκαλος Χιράμ δολοφονείται από τρεις αχρείους εταίρους οι οποίοι προσπαθούν ανεπιτυχώς να τον κάνουν να αποκαλύψει την ιερή λέξη που δίνει πρόσβαση στα μυστικά των διδασκάλων.
Η μυστική λέξη, την προστασία της οποίας ο Χιράμ πλήρωσε με τη ζωή του, ήταν Γιεχωβά. Οι διδάσκαλοι που βρήκαν τον τάφο του διδασκάλου φοβήθηκαν ότι οι δολοφόνοι είχαν κατορθώσει να αποσπάσουν τη μυστική λέξη και αποφάσισαν να την αντικαταστήσουν με την πρώτη λέξη που πρόφεραν όταν βρήκαν το πτώμα του δολοφονημένου. Κατά το Γαλλικό Τεκτονικό Δόγμα ήταν η λέξη «Μακ Μπενάκ» που η παράδοση μεταφράζει ως η «σάρκα εγκαταλείπει τα κόκαλα», ενώ κατά το Σκωτικό Δόγμα η λέξη «Μοαμπόν» που σημαίνει τον «υιό του πατρός» ή τη»νέα ζωή»
Ο βαθμός του διδασκάλου συντάχθηκε το 1649 από τον Ηλία ‘Ασμολ για να αναπαραστήσει - σύμφωνα με κάποιες θεωρίες - το θάνατο του βασιλιά Καρόλου Α’ της Αγγλίας. Οι διαμάχες του βασιλιά με το Κοινοβούλιο προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο. Ο Κάρολος Α’ καρατομήθηκε. Η ειρωνεία είναι ότι δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Καρόλου Α’ το Κοινοβούλιο παλινόρθωσε τη μοναρχία.
Τα πάθη του Χιράμ - σύμφωνα με άλλο site στο internet - θύμιζαν τα πάθη θεών όπως ο Όσιρις, ο ΄Αδωνις ο Μίθρας ή ο Ιησούς Χριστός. Στο Αρχαιολογικό μουσείο του Καϊρου η μούμια με αριθμό καταλόγου 61051 ανήκει στο Φαραώ της 17ης Δυναστείας της Αιγύπτου, Σεκενένρε Τάο Β’. Ο Σεκενένρε βρισκόταν σε πόλεμο με τον αρχηγό των Υξώς, ΄Αποφι. Ο ΄Αποφις θεωρούνταν «η δύναμη του αρχαίου σκότους που είχε υλοποιηθεί. Ο Φαραώ - αν και αναλάμβανε το υπέρτατο αξίωμα ως άνθρωπος - μετατρέπονταν σε Θεό, αφού το ιερατείο του γνωστοποιούσε όλα τα μυστικά που κατείχε. Είναι γνωστό ότι, στην αρχαιότητα, απανταχού τα ιερατεία είχαν μονοθεϊστικές αντιλήψεις, ενώ ο αδαής λαός πίστευε στον πολυθεϊσμό.
«Τόση γνώση μπορούσαν να αντέξουν τότε οι άνθρωποι» μουρμούρισε η Βιολέτα φέρνοντας στο μυαλό της τα λόγια του Σόλωνα.
Ο ΄Αποφις, πιστεύοντας ότι ο Σεκενένρε κατείχε το μυστικό της αθανασίας, έστειλε ανθρώπους του, οι οποίοι κατόρθωσαν να πάρουν με το μέρος τους ένα νεαρό φιλόδοξο ιερέα του φαραώ. Οι συνωμότες υποσχέθηκαν στον ιερέα τον αρχιερατικό θρόνο, όταν ο ‘ Αποφις καταλάβει τη χώρα. Αφού σκοτώνουν δύο ιερείς που αρνούνται να αποκαλύψουν τα μυστικά, αποτολμούν τη θανάσιμη επίθεση στον ίδιο το Σεκενένρε Τάο Β’, χωρίς όμως να κατορθώσουν να πάρουν τη λέξη από το στόμα του.
Ο προδότης ιερέας συλλαμβάνεται, ευνουχίζεται και μουμιοποιείται ζωντανός, πεθαίνοντας τελικά από ασφυξία. Η μούμια του με αριθμό καταλόγου 61023 κάνει παρέα στη μούμια του θύματός του στο μουσείο του Καϊρου σύμφωνα με τους τέκτονες ερευνητές Christopher Knight και Robert Lomas.
Ο Σεκενένρε Τάο Β’ πήρε μαζί του τα μυστικά της αθανασίας και ο διάδοχος γιός του Καμός, που αρχίζει τις νικηφόρες επιθέσεις του ενάντια στους Υξώς, τα αντικαθιστά με καινούργια με τη βοήθεια των νέων αρχιερέων του. Ο διάδοχος αδελφός του Καμός, ΄Αχμωσις, ιδρυτής της 18ης δυναστείας, συνεχίζει και ολοκληρώνει επιτυχώς τον πόλεμο εναντίον των Υξώς. «Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς» είναι μια φράση των καιρών εκείνων που έφθασε ως τις μέρες μας και υπονοεί τη συνέχιση της ζωής μετά θάνατον.
-Τι κοιτάζεις; Η νυσταγμένη φωνή της Φαίη διέκοψε την έρευνα της Βιολέτας.
-Τίποτα! Κάτι έψαχνα στο internet! Σχετικό με το βιβλίο που μεταφράζω!
-΄Επεσα ξερή χθες! ΄Αφησα την πόρτα ξεκλείδωτη όπως είδες…..
Η Φαίη δεν είχε πάρει είδηση ότι η φίλη της έλλειπε όλη νύχτα. Ωραία. Η Βιολέτα δεν ήταν ανάγκη να εφεύρει καμιά δικαιολογία.
Οι δύο γυναίκες θα έφευγαν για την Αθήνα με το αυτοκίνητο της Φαίη. Η Φαίη, μετά το πρόγευμα, εκδήλωσε την επιθυμία να επισκεφθεί για τελευταία φορά τον τάφο του συζύγου της, αφού δεν είχε σκοπό να ξαναπατήσει άλλη φορά στο χωριό. Το πατρικό σπίτι του παππού ήταν γραμμένο στους δύο γιούς του εξ ημισείας.
Όταν έφθασαν στο νεκροταφείο μια κηδεία με λιγοστούς παρευρισκόμενους βρισκόταν σε εξέλιξη.
-Ποιος πέθανε; ρώτησε η Φαίη
-Ο νεκροθάφτης μας, απάντησε ένας χωρικός. ΄Ηρθε κι αυτουνού η σειρά!
-Ο νεκροθάφτης; Πότε; ρώτησε η Βιολέτα η οποία αναγνώρισε στο φέρετρο του νεκρού, το φέρετρο στο οποίο είχε περάσει τη χθεσινή νύχτα.
-Χθες το πρωί! απάντησε ο χωρικός
-Δολοφονήθηκε; ψιθύρισε η Βιολέτα
-Τι λες κορίτσι μου, δε γίνονται τέτοια πράγματα στα μέρη μας! Από γηρατειά πέθανε ο χριστιανός, της είπε μια γυναίκα του χωριού δείχνοντάς της τη φωτογραφία του νεκρού που προορίζονταν για τον τάφο του.
-Τα ενενήντα κόντευε ο μακαρίτης. Τα χρόνια του να πάρουμε, συνέχισε κάποιος άλλος χωρικός, ενώ η Βιολέτα δεν είχε πια καμιά αμφιβολία ότι σήμερα το πρωί συνομιλούσε μ’ ένα νεκρό, ο οποίος ουσιαστικά της είχε πει ότι ο θάνατος δεν υπήρχε!
ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ

http://www.booksinfo.gr/literature/books/33/3/index.html